0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Neredeyse 20 senedir bir ülke yönetip, her sene daha fazla borç arayışı içinde olan bir yapı ile bir yere gidemeyiz.

Bu kadar yetersiz kadroları çevresinde tutan, cemaat liderlerinin kandırdığı bir lider de bu ülkeyi kurtuluşa götüremez.

Böyle bir liderin damadı ile hiç kalkınamayız.

Bu kadar ekonomiden az anlayan kadroları destekleyen muhalefet partileri ile bu iş hiç olmaz.

Para yok diye, yap işlet devret modelinden başka yatırım yapamaz olduk.

Para yok demek ki ülkedeki fabrikaları başka ülkelere satıyoruz.

Teknoloji transferi yapmak için gelişmiş ülkelerden yatırımcı çekmek için elinizden geleni yapabilirsiniz. Fakat sadece parası var diye mal mülk satmak bence doğru değil.

Bence yaptığınız çoğu şey doğru değil.

O kadar borç altına soktunuz ki Memleketi, bırakın yetimi yetimin torunu bile aç kalacak böyle gidersek.

Karadeniz’de doğalgaz bulsan, çıkartmak için borç lazım!

Altın madeni versek, yap işlet devret ile girişimci ararsınız bu devirde.

Uçak yapsan motoru yok. Yerli araba desen senelerdir aynı hikâye anlatılır ve gereği var mı tartışılmadı bile.

Boğaz İstanbul desen Vatana Millete ne hayrı dokunacak bilemedim. Geçiş ücreti inşaata alacağınız kredinin faizini bile ödemez. Yazdım bunu da seneler önce. Çevresini boğaz manzaralı diye zenginlere satmak için yapıyorsanız bilemem orasını.

Ben bu hükümetin ve muhalefetin kafasına göre ülke yönetmesinin ekonomik sorumluluğu altında ezilmek istemiyorum.

Gerçi bunlar için çok geç kalındı değil mi?

Sorsan her lafa yalandan bir cevabı hazır yalakaların. 20 senesi harcandı bu Memleketin. Borçları silinip, rahata çıkartılabilirdi.

Fakat bu günlere gelip çıkmaza düşmemiz için dış güçler göz yumdu. Borç vermeye devam ettiler! Ne kadar borçlu o kadar zararsızdır bir ülke. Bir defa bu kadar büyük borç altına soktunuz mu, artık karşı çıkamazlar. Hatta sevdiğim bir laf vardır, “oltaya yakalanan balık, yem istemez “.

Her politikamızdan vaz geçip, gittiğimiz yollardan dönüyoruz dikkat ederseniz. Suriye ile önce dost sonra düşman olduk. İsrail’e önle laf söylüyorduk, şimdi unuttuk. Sadece hükümet değil nereye gittiği belli olmayan.

Muhalefette ne ettiğini bilmiyor. En sağcısından en komünistine kadar hükümet çizgisine yaklaşma var muhalefetten. Hükümet Barzani ile yaklaşmıştı geçmişte, PKK ile görüşmeleri hızlandırmışlardı hatırlarsanız. Kısacası kim kaçarsa onun peşinden koşar havası var, getirip parti içine yerleştiriyor.

Hatta hükümetin eski yoldaşları da yolundan döndü sayılır. Siyasete birlikte çıkarken aralarından su sızmayanların, şimdi AKP saflarından bir bir ayrılıp cephe aldıklarını görüyorsunuz.

Öyle bir parti düşünün ki, eski başbakanının arkasından konuşuyor. Eski Cumhurbaşkanı ile neredeyse “düşman “olmuş. Damat ile bile yollarını ayırmış.

Eski hoca efendileri ile zaten kanlı bıçaklı olmuşlar.

Bu nasıl beraber yürümek. Bu nasıl yola çıkmak. Bu nasıl kadro.

Şimdikiler doğru ise, geçmişte yanlış adamları seçmişsiniz. Şimdikiler yanlış ise zaten yolun sonu gözüküyor!

Ben bu işten hiçbir şey anlamadım! Yok benim kafam çalışmıyor ise ve hükümet doğruları yapmışsa, asgari ücret 5 bin TL olsun. En düşük emekli asgari ücret kadar alsın.

Kedi burada ise, ciğer nerede.

Her iş doğru ise, para nerede…