News
News
Türk Eğitim Derneği her sene organize ettiği seminerlerin 12.sini Dr. Sonia Cihangir’in sunumuyla gerçekleştirdi. Katılımcıların yüksek olduğu seminer Türk Eğitim Derneği’nin salonunda yapıldı ve 3 gün sürdü. “İslâm’da Kadın, Kur’an İslâm’ın Tek Kaynağıdır, İslâm Âlemi Niçin Perişandır.” Konularının işlendiği seminerleri bay-bayan katılımcılar ilgi ile izledi. Soru ve cevaplarla detaylandırılan ve 3 gün süren seminerlerin özetini sizlerle paylaşmak istedim.
İlimle uğraşan akademisyenler olarak, bize gelen sorulara fetva verirken Kur’an metnine bakarak vermediğimizi farkettim. Şu imam şöyle demiş ya da bu mezhebe göre böyledir, demek kolayımıza geliyor galiba. Fetvaların %80’i böyledir. Bunu fark ettiğimde, benim için bir devrim oldu. Kur’an’ı okumaya ve soruların cevabını orada aramaya başladım ve ilk kitabımı yazdım. Özgür Dinin Esiri: Kadın
Yozlaşan dinlerin hepsinde, ister Yahudilik olsun, ister Hristiyanlık olsun, ister Zerdüştlük olsun kadını aşağılama vardır. Bir din tahrif edilmek isteniyorsa kadını aşağılayarak işe başlanır. Bunu da dinciler yapar. Yani din satan insanlar yapar, dindarlar değil.
Tartışmalı birkaç konudan örnek vermek istiyorum. İnsan fıtratına, aklına, vicdanına aykırı olan ama dinde olduğu söylenen konulardan bazılarına değinmek istiyorum.
Bu konu insan fıtratına ve aklına terstir. Yıllarca baba bildiği insanın kendisine namahrem olması mümkün değildir. Bazı ilim adamlarının, onlarla evlenebilineceği sonucuna vardıkları bir ayet var, yanlış çevirilmiş bir ayet bu. Aslında ayet diyor ki, “Evlatlık edindiğiniz kızlar sizin evinizdeki kadınlar gibidir.“ Yani evlad edinerek evde büyüttüğünüz kız çocuğu kardeş, hala, teyze gibidir.
Kur’an’da belağat yaşı ve reşitlik yaşı vardır. Belağat cinsel anlamda bir ergenlik yaşına gelmektir. Her baliğ reşit olmaz. Reşit olmak için kendi hak ve görevlerini iyi bilir bir durumda olması gerekir. Reşitlik yaşı evlilik yaşı olarak açık bir şekilde belirtilmiştir. Reşit olmak kişinin kendi hakkını savunabilecek yaşta olması demektir. Evlenmenin amacı sadece cinsellik değildir. Evlilik olabilmesi için çocukları eğitebilecek, ona anne baba olabilecek belli birikimin olması gerekir. Nisa Suresi 6. ayette yetimlere hakkını verin, diye bahseder. Ayet onlara, “Yetimleri nikah çağına gelinceye kadar deneyin ve onlarda bir reşitlik gördüğünüz zaman kendilerine mallarını verin” der. Dolayısıyla ayet evlenme yaşı olarak reşitlik yaşını şart koşmaktadır. Büluğ yaşını değil.
Kur’an’da çok eşlilik yoktur, ancak Kur’an çok eşlilik konusunu işler. Aynı şekilde Kur’an köleliğe de sıcak bakmaz, ancak kölelik konusunu işler. Çünkü bu konular toplumun konusudur. Tarihi bir gerçek olarak Kur’an’a yansımıştır. Nisa suresinin 129’uncu ayetinde Allah; ”Ne kadar uğraşırsanız uğraşın, isterseniz çatlarcasına uğraşınız eşler arasında adaleti sağlayamazsınız“ diyerek çok evliliği yasaklamıştır.
Nisa Suresi’nin 34. ayeti kadınları dövün diye çevirilmiştir. Dövülecek kadın “nüşuza” uymamalarından endişe edilen kadınlardır. Klasik çevirilerde “Önce öğüt verin, sonra yataklarınızı ayırın, sonra da dövün“ diye yazar. Aslında ayette dövün diye tercüme edilen bölüm “uzaklaştırın“ dîye çevirilmeliydi. Sıralamaya bakılırsa üçüncü sırada gelen cezanın daha ağır olması gerekir. Yatakları ayırmak zaten büyük bir psikolojik baskıdır. Ayrıca devamındaki ayetlerde Kur’an topluma görev veriyor sorunu çözmek için. Ayet, ailelerinden birer hakem getirilmesini istiyor. Buradan da kadının evden uzaklaştırıldığını anlıyoruz. Evden uzaklaşmış ki toplum bundan haberdar. Yoksa “dövün ya da hafifçe dövün“ olsa toplum bunu nereden bilecek? Sonra dövme işi had/ceza uygulamasıdır, daha suç oluşmadan ihtimaller üzerine ceza mı verilir. Ceza uygulamasını da kamu otoritesi yapar, şahıslar değil.
Bütün dinler toplumu reforme etmek için gelmiştir. Oysa o toplum kadını zaten dövüyordu, Kur’an’da kadını dövün derse, burada Kur’an’ın devrimciliği nerede kalır?
Kuran, evlilliği devam ettirmek istemeyen kadına, mehir aldığı kocasına “Ben seninle şimdiye kadar yaşadım, mehirin şu kadarını istemiyorum ya da hepsini istemiyorum“ demesini isteyerek boşanma hakkı verir.
Erkeğe de üç aşamalı boşama işlemi gerçekleştirdikten sonra boşama hakkı verir. Yani, erkeğin üç kere boş ol demesiyle boşanma gerçekleşmez. 3 değil 300 bin kere de söylese yine Kur’an bu söyleme onay vermez. Allah diyor ki, sen “boş ol boş ol” diye boşanmayı diline doladın, ya bir daha boşanmayı diline dolama ya da sonucuna katlan. Fasılalarla 3 kere boşadığın o kadınla, artık bir başkasıyla evlenmeden evlenemezsin. Nisa Suresi 35. ayeti göz ardı ederek boşanma işi asla gerçekleşmez. Bu ayette örfe göre boşanmanın gerçekleşmesi istenir. Köyün veya mahallenin ileri gelenleri boşanma işinde yetkilidirler. Günümüzde bu yetki mahkemelerindir.
Allah’ın katında tek bir din vardır. Bütün peygamberlerin getirdiği din aynıdır. Bu dinin adı İslâm’dır. İslâm 3 kavram üzerine bina edilmiştir; Tevhid, nübüvvet ve mead.
Tevhid; tek bir Allah’a inanmaktır. Nübüvvet; dinin peygamberler aracılığıyla insanlara iletilmesidir. Mead; ahiretin varlığına iman etmektir. “Dinler arası diyalog” söylemi yanlıştır çünkü Yahidilik ve Hristiyanlık din değildir, İslâm’ın mezhepleridir. Kur’an tek kaynaktır, denilince peygamber devre dışı bırakılmış olmaz. Allah bize peygamberler aracılığıyla tek bir dinin şeriatlerini sunmuştur. Helalleri ve haramları koyma yetkisi Allah’ındır. Mesela “Erkekler altın takması haramdır.” hükmünü Kur’an’a bakmadan veremeyiz. Kur’an’da böyle bir hüküm olmadığı halde haram olduğunu söylersek kendimize hüküm koyma yetkisi vermiş oluruz. Bu da şirk olur.
Allah bizden indirdiği kitaba göre yaşamamızı ve ondan sorumlu olacağımızı söylüyorsa onun metninin kıyamete kadar korunmuş olması gerekir. Korumadığı metinden bizi Allah hesaba çekemez. Bizim itiraz etme hakkımız doğar o zaman. Yani kaynağın mutlaka Allah tarafından korunmuş olması lazımdır. Allah tek bir cümlede 5 defa vurgu yaparak diyor ki, bu zikri indiren varya O biziz, koruyucusu da biziz. Diğer bütün kaynaklar ise beşeridir. İster nebi olsun, ister sahabe olsun beşerdir. Diğer kaynakların korunmuşluğunu savunamayız. Peygamber bize bir şey demişse biz onu yapmamazlık etmeyiz. Burada problem yok. Sorun bize gelen metnin tahrip olup olmadığıdır. Hadisler Allah tarafından korunmuş değildir.
Çıkar grupları insanlara amaçları doğrultusunda bir şey yaptırmak istediklerinde çıkarlarıyla ilgili Kur’an’dan delil bulamadıkları için peygamberin konuyla ilgili bir hadisi olduğunu söyleyerek insanları manüpele ettiler. Hala bu gelenek devam etmektedir. Dinler böyle yapılarak yozlaştırılmıştır. Oysa İslâm tarihinde hadis yazmanın yasaklandığı dönemler vardır. Bu yasak peygamber tarafından konulmuştur. Dört halife döneminde de bu yasak devam etmiştir. Bu konuda peygamber şöyle demiştir “Bizden önceki ümmetler Allah’ın indirdiği kitabı değiştirdiler, başka şeyler ilave ettiler. Bundan dolayı benden duyduğunuz bir şeyi sakın yazmayın.“
Kur’an tek kaynaktır, ifadesi Kur’an dışında başka bir kitap okunulmayacağı anlamına gelmez. Her kitap okunmalıdır. Ancak şeriatın kaynağı olarak Kur’an’dan başka kitap yoktur. Kur’an’a rağmen beşerin yazdığı ile hüküm verilerek bir şeye helal ya da haram denilmesi tehvid ilkesiyle çelişir.Allah bu kitaptan sorulacaksınız, diyor. Hadisten ya da tarihi bilgilerden sorulacaksınız, demiyor. Kur’an peygambere açıkça “Sen helali haram, haramı helal yapamazsın, Kur’an’a ilaveler de yapamazsın, Kur’an’dan eksiltmeler de yapamazsın, eğer yaparsan; seni şahdamarından yakalar yere çalarım“ diyor. (Hakka 44,45,46,47)
Birincisi peygamberi yalanlayanlardır. Bunlar Peygamberi açıkça inkar ederler, ikincisi münafıklardır. En tehlikesi ikincisidir, münafıklar. Müslümanların yanında biz de sizinleyiz derler. Müşriklerin veya kafirlerin yanında da biz sizdeniz derler. Allah bunlarla ilgili olarak Münafikun Suresi’ni indirmiştir.
Asr-ı saadet diye bir kavram vardır. Saadet asrı demektir; böyle bir asır yoktur. Peygamber zamanında bile münafıklar varsa, bu saadet asrı ne zaman olmuştur. Peygamberden sonra 3 tane iç savaş yaşandı, onbinlerce Müslüman birbirini öldürdü. Saadet nerededir? Suçlarını örtmek için, gelecekteki Müslümanlara şirin görünmek için, kendilerini aklamak için uydurdular asr-ı saadet kavramını.
Kur’an’da siretle ilgili gereken bilgiler vardır, o bilgiler bize yeter, daha fazlası bizi ilgilendirmez. Regaib gecesi diye bir gece vardır, Kur’ân’da olmayan bir gecedir bu. Sözde Peygamber anne rahmine düşmüştür bu gecede. Bize ne hangi gece annesinin rahmine düştüğü. Böyle ahlaksız bir bilgi olabilir mi, ne kadar utanç vericidir. Bir de bu gece kutlanır. Kur’an diyor ki, “Sen büyük ahlâk üzeresin.“ Benim peygamberim böyle bir Peygamberdir. Bu peygamberi de Kur’an zaten bana anlatıyor. Bu Peygamber bana yeter. Fazlası gerekmez.
Allah peygamberlerini insanlara müjdeci olsun ve uyarsın diye göndermiştir. Biz de dini anlatırken böyle yapmalıyız. Devamlı müjdeleyici olmak insanları atalete sevk eder. Devamlı korkutucu olmak da insanların dinden uzaklaşmasına sebep olabilir. “Dinde zorlama yoktur“(Bakara 256) ayeti aynı zamanda “Dinde içinize sinmeyen bir şey yoktur” demektir. Eğer insanları zorlarsak belki bazı şeyleri yaptırabiliriz ama o zaman da o kişinin münafık olmasına sebep olabiliriz. Yanlıştır.
İslâm dini fıtrata uygundur. Biz Kur’an’ın ruhunu kavramak zorundayız. Ruhu vardır Kur’an’ın. Kur’an’a sorulur, Kur’an sorgulanmaz. Önce sorgulamak ve iman etmek gerekir, iman ettikten sonra da artık sorgulamayı bırakıp sormaya başlamak gerekir. Bu ruhu yakalamak için samimi olmak lazımdır. Kur’an’ın muhatabı ben değilim demek yanlıştır. Akıllı ve mümeyyizlik vasfına sahip her kişi Kur’an’ın muhatabıdır. Kur’an’ı ilk muhatabı nasıl onu doğru anlamışsa, bir muhatap olarak bizler de doğru anlarız. Kendi lisanımızda yazılan meallerden onu anlamaya çalışmak gerekir. Anlayamadığımız yerler olursa o zaman da bir bilene sormalıyız.
“Alemlerin rabbi Allah’a hamd olsun.” Bu ayet Allah’a övgü için değildir. Yoksa Allah sürekli onu övmemizi istiyor anlamı çıkar Kur’an’dan. Hamd, hakkıyla güvenmek demektir. Namaz kılarken amaç Allah’tan destek almaktır. Biz Allah’a hamd ettiğimizde Allah’a hakkıyla güvenmiş oluruz, Allah’ hakkıyla güvendiğimizde zaten onu övmüş oluruz. Hamd kavramı geçen bütün ayetlere bu anlamı koyun bakın Kur’an’ın anlamı nasıl değişiyor.
Subhan, düzen sahibi demektir. “Yer ve gökte ne varsa Allah’a tesbih eder.“ deyince anlamsız olur. “Yer ve gökte ne varsa Allah’ın koyduğu düzen içinde ilerler.“ demek lazımdır. Allah bize, “Allah’ı tesbih edin” derken Allah’ın koyduğu düzende ilerleyin, diyor. Allah, “Sabah, akşam tesbih et” derken, “Kendini Allah’ın koyduğu düzene uyup uymadığın konusunda sabah-akşam kontrol et, analiz et” diyor. Yoksa belli sayıda tesbih çekilerek Allah tesbih edilmiş olunmaz.
Salat bugüne kadar bütün meallerde ve tefsirlerde namaz olarak algılandı. Oysa salatın “destek olma, yardım etme, Allah’ın koyduğu yasalara uyma” gibi anlamları da vardır. Tevbe Suresi’nin 5. ayeti “Hürmetli aylar çıkınca, puta tapanları bulduğunuz yerde öldürün; onları yakalayıp hapsedin; her gözetleme yerinde onları bekleyin. Eğer tevbe eder, namaz kılar ve zekat verirlerse yollarını serbest bırakın.” diye çeviriliyor. Bu çeviri yanlıştır. Öldürün dedikten sonra namaz kılarsa salıverin denilmez. Söz konusu kişi zaten müşrik neden namaz kılsın. Hem kıldığında zorla kılacağı için münafık olmuş olur. Oysa “Onları yakalayıp hapsedin, bütün gözetleme yerlerinde oturun, sizin uyguladığınız yasalara uyarlarsa yollarını açın.” şeklinde çevrilmelidir. ‘Katele’ kelimesinin değişik anlamları vardır; Her öldürmek ‘katele’dir, ama her ‘katele’ öldürmek demek değildir. Salatı da burada namaz olarak çevirirsek yine olmaz. Maun Suresi’nde de yanlış çeviri var. “Dini yalanlayanı gördün mü” diye çeviriliyor. Maun suresinin o ayeti; “Din ile aldatanları görmüyor musun” diye çevrilmelidir ki, anlam kazansın. Devamında da zaten vay onların haline deniliyor, bağlamından da çevirinin yanlış olduğunu anlıyoruz.
Biz Kur’an’dan sorulacağız. Bu sorulma, Kur’an’ın hangi ayeti nerede şeklinde olmayacak. Kur’an’daki ilkelere göre yaşanıp yaşanmadığı sorulacaktır. Buyruk şöyle; “Dürüst olacaksın, adaletli olacaksın, ahlaklı olacaksın…“
Allah sizden zorluk çekmenizi istemez diye geçen ayetlerin hepsi özellikle zorlaştırılmıştır. Örneğin abdest ayeti; abdestin nasıl alınacağı ayette açıkça anlatılmaktadır. İlmihal kitaplarında ise abdest konusunda, ağza su 3 sefer mi verilecek, buruna kaç kez su çekilecek, azalar kaçar kez yıkanacak, ayak meshedilmeyecek mutlaka yıkanacak v.b. birçok detay yer almaktadır. Oysa Allah “sadece ellerinizi ve yüzünüzü yıkayın, kollarınızı yıkayın, başınızı ve ayaklarınızı mesh edin,”Maide 6) diyor. Allah’a din öğretmenin anlamı yoktur. Kur’an dışı kaynaklara başvurularak din bozulmuş, insanlara sıkıntı verir bir hale getirilmiştir. Helal, haram, caizdir ve mübah gibi konularda tek kaynak Kur’an kabul edilse bu çıkmaz sokaklara girilmeyecektir.
Hac; alanındaki uzmanların bir araya gelerek, dünyadaki problemleri çözmeye yönelik eylemde bulunacakları bir ibadettir. Hac ibadetinde aksiyon olmalıdır. Bir araya gelindiğinde doğaya zarar verilmeyecektir, insanlar birbirlerini yemeyeceklerdir, kavga etmeyeceklerdir…Dokunulmazlık yasasıdır bunlar. Etleri konserve yapıp Somali’ye göndermek değildir Hac. Somali’nin ihtiyacı olan teknolojiyi, bilgiyi, imkanları onlara sağlamak için orada karar almaktır. Hac dünya Müslümanlarının sorunlarının tespit edildiği toplantı anlamına gelir. Orada durum tespitleri yapılacaktır, istişareler yapılacaktır, ihtiyaçlar belirlenecektir. Sonra da sorunlar birer birer çözülecektir. İnsanlara balık vermekten ziyade, balık tutmayı öğretmektir Hac.
Müslümanların içinde bulunduğu durum, kâfirlerin güçlü olmasından değil Müslümanların iman eksikliğinden kaynaklanmaktadır.
“İslâm dini barış dinidir, akıl dinidir.” deniliyor; eğer böyleyse neden İslâm alemindeki sorunlar bitmiyor, hatta çoğalıyor? Sorun İslâm’da mıdır, Müslümanlarda mı? Durup düşünmek lazımdır. Burada bir eksiklik var.
Şu cümle son zamanlarda sık sık söylenir oldu. “Her Müslüman terörist değildir ama her teröristin arkasında bir Müslüman vardır.” Ne kadar rahatsız edici bir cümle. Ben sorunun temelinde yatan asıl nedenin, inanç eksikliğinden kaynaklandığını düşünüyorum. Müslümanlar emredildiği gibi Allah’a inammıyorlar, Allah’a inandık demekle Allah’a inanmış olunmaz, O’nun buyruklarını yerine getirmekle Allah’a inanılmış olunur. Dünyanın bir tarafında Müslümanlar zulüm altında inlerken öbür tarafındakiler, seyrediyorlar, durumdan rahatsız olmuyorlar, onların yardımına koşmuyorlar. Hep birlikte sımsıkı Allah’ın ipine sarılsalar sorunu temelinden çözebilirler. 2 milyara yakın Müslümanın birlikteliğinden herkes korkacaktır. Paramparça, yamalı bohça gibi bir Müslümandan kim korkar.
Müslümanlar Allah’a iman etmeyi “Allah vardır” diye algılıyorlar. Oysa Allah’ın var olduğunu Müşrikler de söyler. Allah’a iman etmek O’nun tek bir İlah olduğuna inanmak ve O’nun dediklerine güvenmektir. Diğer taraftan da Müslümanların birbirlerine düşman olmaları Allah’ın bir cezalandırmasıdır. Çünkü müslümanlar Kur’an’ı yalanladılar. Kur’an bu konuda şöyle diyor:
‘De ki: “Yalnız O’dur sizi tepenizden ve ayaklarınızın altından azapla kuşatma kudretinde olan; sizi birbirine muhalif topluluklar haline getirip birbirinizin üzerine salan”. Bak, iyice anlasınlar diye, mesajları nasıl her yönüyle açıklıyoruz!
Oysa senin hitap ettiğin toplum, bütün bunların hakikat olduğu ortadayken, yine de bunları yalanlıyor. (O zaman) de ki, “Ben sizin davranışınızdan sorumlu değilim.”
(Allahtan gelen) her haber belli bir süreç içinde gerçekleşir: ve siz zaman içinde (hakikati) anlayacaksınız”. (Enam Suresi 65-67)
Kur’an’ı yalanlamak demek, sadece Kur’an’daki söylenenler yalandır demekle olmaz. Kur’an’ı yalanlamak demek, Kur’an’ın söylediği bir şeyin söylenildiği gibi olmadığını söylemekle de olur. Allah diyor ki, peygamber Müslümanlardan şikayet edecek. “Benim kavmim Kur’an’ı mehcur (terkedilmiş) bıraktı diyecek.” (Furkan Suresi 30)
Bu şikayet, Müslümanların Kur’an’ı bırakıp Kur’an dışında başka kaynaklar arayarak Kur’an’a rağmen Müslüman olmaya çalışmalarındandır.
Müslümanlar Allah’ın yarattığı ayetleri ihmal ettiler, sadece indirdiği ayetlerle meşgul oldular. Batı tam tersini yaptı. Onlar Allah’ın indirdiği ayetleri ihmal etti, yarattığı ayetleri dikkate aldı. Müslüman ikisini de birlikte dikkate alarak arayı açabilirdi.
Müslümanlar saplantı içindedirler. Kur’an’ı; kafalarındaki görüşü onaylatmak için okuyorlar, Kur’an yarışmaları yapmak için okuyorlar, ölülerin günahları affolsun diye okuyorlar ve cımbızlıyorlar Kur’an‘ı. Bugün gerçekten İslâm kireçlenmiştir, bu kireçlenmeden kurtulmak için kireç çözücü kullanmak lazımdır. Bu kireçlenme, İslâm Âlemi’ni felç etmiştir. Bu inmenin asıl sebebi Müslümanların Kur’an’ı terkedilmiş olarak bırakmalarıdır. Düşman icad etmenin, kabahatı dış güçlerde aramanın anlamı yoktur.
Müslümanlar problemlerini bizzat kendileri çözmelidirler. Bugün Müslümanların problemlerini Avrupalılar(!), Amerikalılar(!) çözüyor. Emperyalistler(!) çözüyor.
Bir sorun varsa ona çözüm bulmak için sorunu önce Kur’an hastanesine yatırmamız gerekir. Oysa Müslümanlar tam tersini yapıyorlar. Önce hadislerde sorunun çözümü aranıyor, hadisler Kur’an’ın üstüne koyuluyor, hadisten sonra icmaya bakılıyor, sonra başka kaynaklara başvuruluyor. Kur’an en altta kalıyor.
Oysa Allah şöyle buyuruyor: “Bu kitabın muttakiler için hidayet olmasında kuşku yoktur.” (Bakara 2) Muttaki sakınan demektir. Önyargılardan arınan demektir. Birlik ve beraberlik için gayret sarfeden demektir. Müslümanlar arasındaki bağın kuvvetlenmesi için gereken fedakarlığı yapan demektir. Mal ile ve can ile Allah yolunda mücadele eden demektir.
Allah; ”Kullarım beni sorarlarsa söyle onlara, ben onlara şah damarlarından daha yakınım.” diyor. Burada Allah’ın kula, kulun Allah’a olan yakınlığı anlatılmaktadır. Allah bizimle şah damarımız arasına birşey sıkıştırılmasını istemiyor, küçücük olsa sıkışan o şey sizi öldürür diyor. Parmağınız kesilse ölmezsiniz, ama şah damarınıza bir şey olursa anında ölürsünüz. Yakınlık bu demektir. Başı dik tutan, sağa sola döndüren boyundur. Şah damar boyundadır.
Bize, boynunuzu sağa sola çevirip durmayın, başınızı dik tutun, araya İslâm düşmanlarını sokmayın deniliyor, kardeşlerinizle mesafenizi sıklaştırın, yoksa ölürsünüz deniliyor… Bizler özellikle olmayan araya, aracıları sokmaya çalışıyoruz.
Şefaat; Ahiret’te Peygamberin dünyada iken kendisine salavat getiren birisi için secdeye kapanmasıdır, deniyor. Bu anlayışa göre, Allah da o kişiye acıyacak, Peygamber secdeye kapandığı için onu affedecek, diye inanılıyor. Böylece Peygamber Allah’tan daha merhametli hale getiriliyor. Peygamberin secdeye kapanmasına acıyan Allah suçluyu affediyor. Aslında affeden Allah değildir, Peygamberdir. Böyle bir inanca sahip Müslümanda Tevhid yok demektir. Tevhid’in olmadığı yerde düzen bozulur. Düzen bozuksa da Allah’ın yardımı oraya ulaşmaz. Müslümanların içinde bulunduğu sıkıntının sebeplerinden biri de şefaat anlayışındaki bu yanlışlıktır. Doğru şefaat, Allah’ın kişi hakkındaki kararını Peygamberin o kişiye bildirmesidir.
Allah’a iman etmek sadece Allah vardır demek değildir. Allah’a güvenmektir. Güvenmek için Allah’ı tanımak gerekir. İnsan ancak tanıdığına güvenebilir.
Bizim problemimiz beşer eliyle çıkarılan problemlerdir. Hayatımıza kendi gözümüzle değil, başkalarının gözüyle bakıyoruz. Doğruyu biliyoruz ama söylemiyoruz. Oysa, doğruları söylersek ilerleme kaydedilir, “Ben bu işi yaparsam ne derler” dersen ilerleyemezsin. Aslında doğruları biliyor Müslümanlar, evet doğrudur ama söyleyemeyiz, yapamayız diyorlar, yanlışlardan vazgeçilmesinin fitne olacağını söylüyorlar. Kendi yaptıkları fitnenin farkında değiller.
“Allah’tan geldik Allah’a döneceğiz” ayeti sadece Allah tarafından yaratıldık ve yine Allah tarafından öldürüleceğiz, anlamında değildir. “Allah’tan geldik Allah’a döneceğiz” bir sirkülasyondur. Allah’ın yasalarına uygun hareket etmek demektir. Bu bir harekettir, yani bizim hareketimizdir. Allah’a karşı dürüst olmalıyız. Bir tarafta teslimiyet gösterirken, öbür tarafta hiç ölmeyecekmişiz gibi davranmak doğru değildir.
Allah’a güvenmenin ilk basamağı Allah’ı tanımaktır. Allah’ı kavrayamayız belki tam anlamıyla ama O’nu tanıyabiliriz. Allah kendisini Kur’an’da tanıtıyor. Allah’ı gerçekten tanırsak, bizim davranışımız da değişecektir.
Ankebut Suresi’nin 45. ayeti, klasik çevirilirde, “Sana vahyedilen bu İlahi Kelam’ı insanlara ilet, namazında dikkatli ol, çünkü namaz her türlü kötülüklerden alıkoyar. Allah yaptıklarınızı bilir.” diye çevrilir. Bu çeviri eksiktir. Tam çeviri şöyle olmalıdır; “Kitaptan sana vahyolunanı okuyup anlat, dînî yasaları ayakta tut, dinin dimdik durması, kötülüklerin önünü keser.” Allah her şeyi her an görüyor diye düşünülmesi ve bu anlayışla hayatın dizayn edilmesi, Müslümanların günlük yaşamında daha etkili olur. Müslümanların hata payını azaltır. Yapılanları, Allah’ın yaptıklarımızı gördüğü bilinciyle yapmak caydırıcı olur. Hayatımızın her alanında, yaptığımız her eylemde bu anlayışa göre hareket etmeliyiz.
Oysa Müslümanlar debelenip duruyor, debelendikleri yerleri de çökertiyorlar, zararı da kendilerine dokunuyor bu debelenmenin. Debelendikçe biraz daha batıyorlar…
Kalbin mühürlenmesi demek, görülmesi gereken gerçeklerin görülememesi demektir. Allah’ın verdiği nimetlere karşı nankörlüğün ve buyruklarına karşı gelmenin cezasıdır kalbin mühürlenmesi. Gerçekleri sadece inanç sahibi olmayanlar görmezden gelmezler. Müslüman olanlar da gerçekleri görmezden gelebilirler. Gerçekleri görmeyen/göremeyen Müslümanlar sıkıntı verirler, bugün çekilen sıkıntılar gerçekleri göremeyen Müslümanlar yüzündendir. Bunlar kalpleri mühürlenen Müslümanlardır. Bunlar Müslüman kâfirlerdir, kalpleri mühürlenmiştir onların. Tıpkı gerçekleri kabul etmeyen kâfirler gibi.
İslâm aleminin içinde bulunduğu durumun asıl sebebi, Müslüman kâfirlerin çoğunlukta olmasıdır. Müslümanlar, Müslüman oldukları zaman Allah’ın yardımı onlarla olacak ve Müslümanlar bugünkü durumdan kurtulacaklardır. “Kahrolsun İslâm düşmanları, kahrolsun emperyalistler” gibi sloganlar atarak düşman kahrolmaz. Dua eylemle birlikte yapılır, sözlü dua geçerli olmaz, Allah sadece sözlü duaya itibar da etmez. İtibar etmediğini bugün zaten görüyoruz. Ellerine bayrakları ve değişik sloganlar yazılı dövizleri alarak sokağa çıkıp, bağırıp çağıran Müslüman tipi dünyanın heryerinde var. Ancak kahrolan düşmanı nedense göremiyoruz. Bu uygulamanın adı kolaycılıktır. Kur’an çığırtkan Müslüman istemiyor, akıllı, ne dediğini ve ne yaptığını bilen, müttaki/duruşu belli olan Müslüman istiyor.
Allah, “Allah’ın ipine sımsıkı sarılın, bölünüp parçalanmayın” derken (Âl-i İmrân, 3/103), bu çağırıyı kulak ardı eden Müslümanlara yardım etmez. Ne zaman Müslümanlar O ipe hep birlikte sarılırlar, işte o zaman Allah, Müslümanların duasını kabul eder ve yardım elini uzatır ve işte o zaman Müslümanlar, içinde bulundukları bu durumdan kurtulacaktır.
ALMANYA
5 saat önceABD
5 saat önceABD
5 saat önceABD
5 saat önceDÜNYA
5 saat önceDÜNYA
6 saat önceALMANYA
7 saat önce
