BÜYÜKLERE MASALLAR
Bir varmış, bir yokmuş. Develer tellal iken, pireler berber iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken dünyanın üç yerinde üç devlet varmış.
Beri… Öte… Öteki Yaka…
Bu devletlerin başlarında itler oturuyorlarmış.
Beri’nin İti… Öte’nin İti… Öteki Yaka’nın İti…
Üstüne üstlük, bizlerden ırak, bir de bu Öteki Yaka’nın iti kuduzmuş. Bildiğin kuduz… Ağzı salyalısından…
Beri’nin İtinin zinciri, bu kuduz Öte Yaka İti’nin elindeymiş. “Gel!” dese gelir, “Git!” dese gider, “Yat!” dese yatar, “Dön!” dese dönermiş. O derece yani…
Bu durum göze batmasın diye de Beri’nin İti’ne Öte’ye dönük bir projesinin eş başkanlığı payesini vermiş.
Öte Yaka’nın İti, Öte’nin İti’nin zincirini de ele geçirmeye can atıyormuş. Çünkü; Öte’nin bulunduğu diyarda çok değerli bir kemik varmış. Bu diyar da, bu kemik de kendisinin olsun istiyormuş bu kuduz. Atıyormuş da bunu doğrudan yapamıyormuş. “Ne etsem, nasıl etsem de şunun zincirini de elime geçirsem?” diye sora sora beyni çatlarken bunun aklına Beri’nin İti’ndeki Kokarca gelmiş.
Beri’nin itinin Kokarca’sı yellendiğinde çıkardığı gaz ortada börtü böcek namına birşey bırakmayacak denli zehirliymiş. Öyle canı her istediğinde de yellenemiyormuş bu Kokarca. Beri’nin İti’nin buyruğu olmadan, yellenmeyi bırak, geğiremiyormuş bile bu.
“Hah!” demiş bu Öte Yaka’nın Kuduzu. Arşimet örneği; “Aureka!”.
Rica etmiş Beri’nin İti’nden! “Kokarcanı bu Öte’nin İti’nin yurduna çevir! Öyle bir yellensin ki; bıraktığı gazın vardığı yerde ne insan ne hayvan ne de bitki kalsın! Çocuk, büyük… Erkek, kadın… Genç, yaşlı… Börtü, böcek… Ot, orman… Fark etmez. Soluyanı devirsin.”
Beri’nin İti; “Aman Efendim! Ne ricası? Emriniz olur.” demiş ve hani “it ite, it de kuyruğuna” denir ya, kuyruklarından birine buyurmuş bu.
“Çevirin bizim Kokarcayı Öte’ye!”
Bu kuyruklar da emir tekrarı yokmuş. “Baş üstüne Sultanım!” demişler, der demez de çevirmişler Kokarcanın kıçını Öte’ye.
Ver yansın etmiş Kokarca, salmış en zehirlisinden gazını Öte’nin üstüne. Gaz, önüne gelen canlıyı yer ile yeksan etmiş.
Öte Yaka’nın Kuduzu’yla Beri’nin İti daha önceden çaldıkları minarenin kılıfını da hazırlamışlarmış.
Tüm dünyaya, ağız birliğiyle “Öte’nin İti kendi insanını kendi Kokarcasına zehirletti.” diyecekler.
Demişler de.
Ama; gel gör ki; bu iki aklı evvel, ataların “Yalancın mumu yatsıya kadar yanar.” sözünü unutmuşlar.
Yatsı olmuş, mumun yanmadığı ortaya çıkmış karanlık bastırınca.
Meğerim, Öte’nin İti bunların bu oyununu çoktan bozmuşmuş.
Kendi kokarcasını bu olaydan çok zaman önce uluslararası bir kuruma teslim etmiş de bu iki şaşkını fena çuvallatmış.
Şimdi bunlar tepsiden yere döktükleri pirincin taşını ayıklamakla uğraşıyorlarmış ha babam, de babam.
Masalın sonu mu?
Gökten üç elma falan düşmemiş.
Bu iki insanlık ve barış düşmanı itin başlarına kaya düşmüş.
Darısı öteki insanlık ve barış düşmanı itlere…
Biz de ancak o zaman çıkacağız bunların kerevetlerine…
Hasan Arslan
