0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Üstadım,

Duydum ki; Yardımeli derneğine para toplamak için Köln’deymişsiniz, ben üzüldüm. Üstadım bunlar parayı toplayıp Almanya dışına çıkarıyorlar.

Bizim çocuklarımız kayboldu ve biz burada 3 milyon insanız. Türkiye 80 milyon. Türkiye’den buraya yardım getirmeniz gerekirken, halâ Türkiye’ye götürülüyor …

Burada üniversite öğrencileri için yurt yok.

Kültür merkezimiz yok. Gazetemiz, dergimiz yok, akademik kariyer yapmak isteyenlere burs verecek vakıflarımız da yok…Siz de buraya geliyor ve bu kadar yok içerisinde kendisine uzanan bir el bekleyen insanların cebindekine el uzatıyorsunuz.

Bu yapılan Allah ile aldatmak değildir de nedir üstadım?

Üstadım yapmayın, etmeyin eylemeyin, alet olmayın bu tip yardım kuruluşlarına. Avrupa’da yaşayan insanların yakasından düşün artık. Avrupa’da yaşayan Türkülere yardım etmeyecekseniz, bari gölge etmeyin…Ben bilhassa sizin böyle bir organizasyonun içinde yer almanıza çok üzüldüm.

Ermeniler diasporadaki insanlarını organize etmek için onlara maddi- manevi destek verirken sizlerin diasporadaki insanların cebine el uzatmanız ne kadar manidar değil mi üstadım…

Yeri gelince de bizlere lobileşin diyorsunuz, devlet yetkilileri de aynı şeyi söylüyorlar. Nasıl olacak bu. Avrupa’daki insanımıza seçme hakkı verildi seçilme hakkı bile verilmedi. Avrupa’daki insanımıza emekli olma imkânı verdiler, emekli parasını alabilmek için geri dönüş şartı getirildi, sosyal yardım almama şartı getirildi. Devlet buradaki vatandaşından faizsiz kredi alıyor, emeklilik bahane.

Bu insanlar nasıl geriye dönecekler, torun torba burada. Ancak uçağın bagajında geri dönüyorlar. Bu durumda emeklilik için yatırdığı para ne olacak. Mezarda emeklilik…

Üstadım Buradaki insanımız kendi vekilini bile seçemiyor bunu biliyor muydunuz? Seçme hakkı vermişsiniz ne işe yarıyor.

Velhasıl Avrupa’ daki Türkleri herkes kullanıyor. Devlet de kullanıyor, yardım kuruluşları da kullanıyor ve siz akademisyenler de bunlara alet oluyordunuz. Sizler “Allah ile aldatıyorsunuz.” Biraz ağır ama gerçek bu.

Ben feryat ediyorum, çocuklarımız kayboldu diyorum, kulak veren yok.

Allah aşkına birisi de gelsin ve Avrupa’da yaşayan insanlara; ” ne derdiniz var ne ihtiyacınız var? diye sorsun. Her gelen ihtiyacımız var verin diye geliyor.

Üstadım hani demiş ya Sezar; ” Sen de mi Brütüs” diye…

Benim de ciğerim yanıyor ve bu sözü sizin için söylüyorum. Size saygı duyan ve sizinle eğitim kamplarında birlikte olan. Ve sizi gerçekten seven birisi olarak söylüyorum, “Sen de mi Brütüs”

Rüştü Kam