Her konuda olduğu gibi politikacılara karşı genel katı değerlendirme tehlikelidir. Her meslekte iyisi, kötüsü vardır. Aslında tamamıyla iyi kötü değil, iyi tarafları veya kötü tarafları öne çıkar.

Toplama kamplarında Yahudileri gaz fabrika fırınlarında öldürdükten sonra, elinde hediyelerle evlerine gelip çocuklarına sarılıp, Noel kutlayan NAZİ subayların sayıları oldukça kabarıktı.

Siyasetçiler öldürülüyor, ölüm tehditine maruz kalıyorlar. Amerika ve İngiltere de bilhassa kadınlar korkudan milletvekili adayı olmuyor.

Almanya’da da kötüye giden olaylar artıyor. Sağcı, Almanya için Alternatif Partisi (AfD), doğu eyaletlerde nerdeyse Eyalet Parlamento Meclislerinde çoğunluğu sağlayacak sayıya ulaşıyorlar.

İnsanoğlu/kızı kaybetmeyince, elinde olanın kıymetini bilmiyor. Demokrasi sofada oturarak televizyon karşısında uyuyordu. Vatandaşlar Berlin duvarı yıkılmadan önce seçme hakkını kullanmayı bile yüksünüyordu. Sağın yükselime geçmesiyle, demokrasinin elden gideceğini fark ederek ayağa kalkıp, sokağa çıktı.

Her türlü olumsuz olaylara rağmen Almanya’da gelişmiş bir politika kültürü var. Zihin özürlü bir vatandaş federal mecliste soykırım hakkında konuşarak yaşadıklarını, bildiklerini, duyduklarını anlattı.

Almanya yaşanmış utanılacak, acı tarihi mirastan sonra vatan sevmeyi, ulaşılan olumlu başarılarda gurur duymayı, yıllar sonra öğrendi. Futbol başarılarında Berlin-Kreuzberg’de yaşayan Türk komşularından görerek bayrak sallayarak sevinmeyi, millî marşlarını söylemeye başladılar.

Yurtdışı Türklerin karşılaştırma şansları var. Berlin’e ayak basar basmaz daha havaalanında oh be diyerek nefes alıyor, kazıklanma korkusu olmadan, sırası gelen taksiye biniyor yolcu. Yaya için ayrılan yol kenarı esnaflar tarafından işgal edilmiyor. Yayla gibi yaya yolunda yürürken Didimliler adına üzülüyorum. Hiçbir tanıdık, akrabaya ihtiyaç duymadan rüşvet verme gibi bir alışkanlık olmadan birey devlet dairelerinde kendi işini kendisi yapıyor.

Demokrat partilerde politikacılar sözlerinde duruyor, seçmeni ile ilişkisini hiç kesmiyor. Devamlı bilgi veriyor katılmaları sözlerini söylemelerine imkân vererek toplantılar düzenliyorlar.

Müzelerin halka açık günlerinden başka, kuyrukta sıra bekleme yoktur. Müşteri, banka işlemlerini internet kullanmasını bilmiyorsa evinde kâğıtları doldurup, işleme ayrılmış bankadaki posta kutularına beklemeden atar. İşlem onsuz yapılır.

Devlet nefret, kin ile politikacıları tehdit eden öfkeli aşırı sağ parti ve terör organizelerine karşı korumaya çalışıyor.

Son zamanlarda partilerde aday olan şahıslar hakkında tartışma, yapılan veya yapılacak işlerin önüne geçti. Zaman ve enerji kaybına sebep oluyor.

Ben tek başıma hiçbir şey yapamam demekle demokrasi kurtarılmaz. En kısa zamanda kendine yakın hissedilen bir partiye üye olmak ilk atılacak olumlu adımdır.

Kemikleşmiş negatif önyargılara karşı, en azından her üye seçtiği politikacıyı korumalıdır. Bunu yapabilmesi, o siyasetçinin çalışmalarını takip edip tanımakla mümkündür.

Üçü şehir olan onaltı eyalet parlamentosunda senatör ve milletvekilleri, federal meclisinde bakan ve milletvekilleri olmak üzere en fazla politikacısı olan Almanya’nın demokrasiyi kurtarabilecek gelişmiş siyasi kültürü vardır.

Medya, basın ve demokrasi taraftarı politikacılar sağcı partilerin düzeni yıkma çaba ve sözlerine karşı koymada gündemi işgal etmeye izin vermemelidir. Yerine getirilen işlevleri halka, seçmenlerine duyurmada iletişim araçlarını iyi kullanmalıdır.

Yalnız sığınmacılar değil, üniversitelerde okuma için öğrenciler, kaliteli işçi, tekniker göç projelerinde dünya, İsrail de dahil Almanya’ya gelmek istiyor.

O halde, Almanya yaşanabilecek güzel bir ülkedir.

Olumsuzlukları düzeltmek için her yurttaş gayret göstermelidir. Bunu yapabilmek, bilime ve argüman yetiştirmeye bağlıdır. Bilgi edinmek okuyarak, dinleyerek mümkündür.

Argüman geliştirmek düşünme mantığı gücüyle yerine getirilir. Bunun için okullarda felsefe dersleri seçmeli değil, zorunlu konmalıdır. Almanya Brezilya’dan öğrenebilir, ders alabilir diye yazarken, işittiğime göre orada da bir popülist idarecinin bu dersi kaldıracağını duydum.

Bazı ülkelerde demokrasiyi yıkmak isteyen yöneticiler yasak, ceza hapis korkusuyla konuşan, yazan halkı susturarak idare etmeyi daha kolay buluyor, işlerine geliyor. Ama bu geçicidir, yasaklar bir gün patlayabilir.

Düşünen, kendi ayağı üstünde duran, bilinçli yurttaşları idare etme zordur, fakat ülkelerin yaşam ömrünü uzatır.

Bilimsel zekâlarıyla duygusal zekâlarını birleştiren, dengeleyen devlet adamların adı daima yaşar, tarihte silinmeyen iz bırakırlar. Çünkü insan ömrü biter, ama bir ülke ömrünün ilelebet yaşayacağının bilincindedirler onlar.

Hoşça kalın!

İlter Gözkaya-Holzhey