0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İngiltere de 16. yüzyıla gelindiğinde topluma egemen olmaya başlayıp ihale alıp haksız yollardan geçinen bir kısım oluşmuştu. “Eşitler arasında birinci” olan, Kral ve yakın çevresiydi. Neredeyse bütün gelir kapıları tanıdık bir gurup tarafından yönetiliyordu ve bu insanlar kendini toplumdan üstün görüyorlardı.

Merkezi yönetim giderlerinin artmasıyla, Kraliyetin serveti giderek eriyordu. Mali sıkıntıları aşmaya çalışan Kraliyetin önünde fazla seçenek de yoktu. İMF den borç alacak halleri de yok o yıllarda.

Ya servet sahiplerinden yeni vergi alacak.

Ya yetkilerini kullanarak tekelci uygulamalara başvuracak.

Ya da üçüncü bir çözüm, vatandaşa yeni vergiler koyacak.

Tabi ki yeni vergiler koyarken, tek din çevresinde halkı toplamanın da kolay yönetmek için gerekliliği ortaya çıkmıştı o yıllarda. Şimdi İngiltere de birde merkezi din zorlatılınca, tarihçi yazarlar diyor ki;

“Yıllardır ağır vergiler altında ezilen halk, bir de zorla inançları değiştirilmeye çalışılınca, 1638’de İskoç Kilisesi merkezden gönderilen tüm piskoposları İskoçya’dan kovdu”

İsyanlar başlayınca, “Yüksek rütbeli bir kurban verirsek devrim dalgasını bastırabiliriz “diye düşünülmüş ve kralın ”vatana ihanetten” ve ”İngiliz toplumuna karşı suç işlemiş” olmaktan yargılanmasına karar verilmiştir. ”Bir kralı yargılayabilecek üst makam yoktur” savunması yapılmışsa da sonuç değişmemiştir. 27 Ocak 1649 tarihinde I. Charles ölüm cezasına çarptırıldı.

Üstünden geçmiş neredeyse 400 sene. Demek ki halkı açlıkla ve dinle fazla zorlamayacaksın. Karnı doyacak ve istediğine tapacak.

İşsizlik yüksek, emekli maaşı düşük, asgari ücret geçim sınırları altında. Bunun yanında birde cemaatler güçlerini gittikçe artırdı memlekette. Anadolu da bir laf var, “lafın hepsi deliye anlatılırmış”. Akıllı olan lafı anlasın ve gerilimi önlesin. Benden söylemesi!