OKULLAR AÇILDI
Dün okullar açıldı. 2014-1015 Eğitim, Öğretim Yılının ilk zili çaldı.
Her başlangıç bir umut… Ne yazık ki öğrencilerin birçoğu umudunu yitirmiş durumda…
Velilerin çoğu kaygılı… Çocuğunun nasıl bir eğitim göreceğine karar verememenin çaresizliği var velilerde.
Dersler, çağdaş bilimler doğrultusunda yapılmamakta… Dinsel eğitim, neredeyse tüm eğitim aşamalarına egemen olmuş.
Resim, müzik ve beden eğitimi gibi yetenek dersleri çoktan unutulmuş. Yetenekli olmak suç sanki…
Okullardan çocuk ve genç seslerinin doğallığında güzelim ezgilerin coşkunca söylenişi işitilmeyecek artık.
Yıl sonunda her sınıfın gururla düzenlediği resim sergilerini büyüklerinden dinleyecek çocuklarımız ve de gençlerimiz.
Okul bahçelerinde jimnastik çalışmaları tarihe karışacak. “Sağlam kafa, sağlam vücutta bulunur. (Atatürk)” özdeyişinin yazılı olduğu duvarların önünden gururla yürüyüp koşamayacak öğrenciler.
Okullarımızda mescitler açık olacak; ama kitaplıklar, laboratuarlar hep kapalı olacak.
Yıllardır bilinçli bir biçimde öğretmenlik meslek olmaktan çıkarılmakta. Herkesin yapabileceği bir iş durumuna getirilmekte en kutsal meslek.
Popülist politikalarla okulların da öğretmenlerin de saygınlığı her geçen gün azaltılmakta.
Hangi okulun ne zaman, ne olacağı belli olmadığından ne yazık ki üç kuşağın eğitim gördüğü eğitim yuvalarımız yok artık. Dedenin torununa, annenin kızına göstereceği okullar ortadan kaybolmuş.
Eğer iktidar yanlısı sarı sendikanın üyesiysen her türlü oruna oturabilirsin. Rüzgâra göre yön, mevsime göre renk, iktidara göre görüş değiştiren kimi öğretmen görünümlü kişiler, koşmaktalar iktidarın sendikasına uçarcasına, meslek ve insanlık erdemlerini hiçe sayarak. Örnek öğretmenler azalmakta gün geçtikçe.
Bu yıl “Andımız” okunmadığından okullar öksüz, bayraklar üzgün.
Öğretim yılı başlarken PKK üç okul açıyor kendince eğitim yapmak için. Üç tane de okul yakıyor bölücü örgüt ülkemizin cennet köşelerinde. Kimi okulların bayrakları indirilmekte hunharca. Kimisinin bahçesindeki Atatürk büstleri kırılmakta hain ellerce. Aydınlık ışığı aydınlatmasın istenmekte yurdu dört bir yanını.
Atatürk şaşkınlıkla süzmekte sınıfları mavi bakışlarıyla. “Bu sınıflar benim Türkiye’min okullarında mı bulunmakta acaba?” demekte. Okula yeni başlayan minicik birinci sınıf çocuklarının ilk günden yaramazlık yaptılar diye rehberlik servisine gönderilmesine içerlemekte acı acı gülümseyerek.
Daha hangi okula gideceği belli olmayan liseliler, düş kırıklığında. Zoraki evlilik gibi imam hatip yolcusu olacaklar. Atalarımız: “Gönülsüz yenen aş, ya karın ağrıtır ya baş.” demişler. Ülkülerinin en yüksek olduğu bir dönemde, iktidarın Ortaçağ duvarına toslamaktalar acımasızca pırıl pırıl gençler. Analar ağlamakta, babalar isyandalar… Ama ne çare?
“Eğitim öğretim yılı hayırlı olsun.” diyeceğim, ama olacak gibi değil. Hayırsızların elinde, hayırlı iş olur mu?
Adil Hacıömeroğlu
