0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

AVRUPA MİLLİ GÖRÜŞ TEŞKİLATLARI’NDA GEÇEN YILLARIM XVIII/18

-İslâm Federasyonu’nu bugün okullarda din dersi veren bir kurum haline biz getirdik-

1986 yılında Berlin’e geldim. Çok kısa sürede bazı gençlerle tanıştım.  Milli Görüş Teşkilatlarına gönül veren hakikatlı gençlerdi bunlar. Kaldığım o 1 odalı ev İslâm Vakfı’nın eviydi. İslâmî İlimler Okulu’da Vakıf binasında hizmet veriyordu. Vakfın giriş kapısında da İbrahim Arsalan’ın berber dükkanı var. Vakfın önünde de bir park var. Parkta kocaman kocaman kestane ağaçlarıvar. Park ve berber salonu buluşma yeri gibiydi. İslâm Federasyonu’na, İslâm Vakfı’na, İslâmî İlimler Okulu’na ve Vakıf Camii’ne gelenlerle mutlaka bu mekanlarda  selamlaşma ve tanışma imkanımız oluyordu. Teşkilat toplantılarında yeni gelen hoca olarak ben cemaate tanıtıldığım için bu mekanlarda ayrıca kendimi tanıtmam gerekmiyordu, selam vererek yanıma gelenleri ben tanıma fırsatı buluyordum. Yahya Tel, Zeki Bina, Hasan Akyol, Bekir Taşkıran, İsmail Koçyiğit, Bahttin Savaş, Ömer Faruk Demirel, Bekir Durak, Abdurrahman Akgül, Rasül Bayram bu mekanlarda tanıdğım hakikatli gençlerdendi. Arı gibi vızıl vızıl çalışıyorlardı. Kimisinin elinde çanta, kimisinin elinde kitap, kimisinin elinde gazete- mecmua var. Almanca okuyup yazan, üniversite okuyan bir avuç genç. Bugün Berlin’de Müslümanlara hizmet verek ve varlıklarıyla övünülen kurumların altında bu gençlerin imzaları vardır. Bildiğim kadarıyla o gençlerden bugün teşkilatta hizmete devam eden kimse yoktur. Allah kimin ne yaptığını biliyor mutlaka, zaten o gençler de yaptıkları işi Allah’ın rızasını kazanmak için yapmışlardır. Ehliyet, liyakat, ahde vefa gibi kavramlar Milli Görüş teşkilatlarında kullanılmaz. Ben kullanıldığına şahit olmadım. 

Bu hakikatli gençlerden  biri var ki; teşkilatın camilerinde eğitimci olarak çalışmış, Federasyonun, Vakfın ve cami derneklerinin muhasabesini yapmış, bazılarından çok cüz’i ücretler almış bazılarından ise (İslâm Federasyonu ve İslâm Vakfı)  ücret bile almadan yapmış bir genç, Bekir Durak. Bekir Durak ile 4 saat konuştuk; oldukça kırgın, özellikle bazı kişilere çok kırılmış. İki ev parasıyla bir ev almasına sebep olanlar var.  Sevdikleri bazı insanların ihanetine uğramış ama o, davasından vazgeçmemiş.  Bu 18.bölümde o hakikatli gencin yaşadıklarını, başından geçen bazı olayları kısa da olsa sizlerle paylaşmak istedim. 

Bekir Durak kimdir?
Ben Balıkesirliyim. İmam Hatip Lisesi mezunuyum. Türkiye’de Kamu Yönetimi okudum. Berlin’de de İşletme okudum. Türkiye’de üniversitede okurken Diyanet işleri Başkanlığı’nda görev yaptım. Berlin’e geldiğimde hemşehrim Nail Dural’ın görev yaptığı Milli Görüş’e bağlı olan Fatih Camii’nde eğitimci olarak hizmet ettim. Bu arada cami derneğinin hesap işleriyle de ilgilendim. Bir gün üçüncü bir hocayı göreve başlattılar, cami bütçesinin üç kişiyi kaldıramayacağını anladığımdan dolayı görevimi bıraktım. ‘Neden görevi bırakıyorsun?’ diyen de olmadı. 
Berlin’de de üniversiteyi bitirince, muhasebeci olabilmek için gerekli olan kursları tamamladım ve muhasebeci olarak hayatını kazanmaya başladım. Zaman zaman doktoramı da  yaparak Türkiye’ye dönmek istediğim oldu ama evlenince bu isteğimin gerçekleşmesi mümkün olmadı. 

Ben halkına hizmet etmek isteyen biriyim
Ben evden işe işten eve gidecek bir yapıya sahip değilim. Halkıma hizmet için birşeyler yapmanın gerektiğine inanan birisiyim. Berlin’deki sivil toplum kuruluşlarının bir araya gelerek kurdukları Berlin Türk Cemaati’nin kurucularındanım. Aynı zamanda daha sonraları kurulan Müsiad’ın da kurucuları arasındayım. Türk Cemaati’nin ilk muhasibiyim. (Schatzmeister).  O zamanlar cami derneklerinin dışında faaliyet gösteren dernek sayısı fazla değildi. Yararlı hizmetlerimiz oldu Türk Cemaati’nin çatısı altında. Bir gün, Türk Cemaati Türk kültürünün tanıtılması için gece balosu tertiplemek istedi. Baloya kadınların gece kıyafetiyle gelmeleri istendi. Dansöz getirilmesi istendi. Ben bu karara muhalefet ettim. Türk kültürü dansla gece kıyafetiyle temsil edilemezdi. Bana destek veren arkadaşlar da vardı. Berlin İslâm Kültür Merkezleri (Süleymancılar) temsilcisi İlyas Uzun da oradaydı ancak kendisinden istediğim desteği göremedim. Hemen sonraki toplantıda Gönenli bir arkadaş derneğe  Atatürk posterleriyle geldi ve bu posterlerin Berlin’deki camilere asılmasını istedi. Ben de cevaben kendisine” Bu güzel posterlerin eviniz asmanız daha uyguındur, camilere resim asılmaz” dedim. Anlaşmazlığa düştük arkadaşlarla. Ertesi gün baktım ki; Hürriyet’in Berlin ilavesinde beni Atatürk düşmanı olarak ilan etmişler. Konu ile ilgili olarak Berlin Başkonsolosluğu’na davet edildim ve sorgulandım. Hemen gazeteye tekzip gönderdim. Tekzip yayınlandı. Ancak bekelmediğim bir tepki oldu; İslâm Federasyonu ve Milli Görüş beni yalnız bıraktılar. Ben isterdim ki; kendilerinin Türk Cemati’nde temsiciliğini yapan birisini desteklesinler.   Tekzip yayınlandıktan sonra Nail Dural bana geldi ve “Olan biten bu tatsız olaydan sonra arkadaşlar seni aralarında görmek istiyorlar.” dedi.  

İslâm Federasyonu
Berlin’e geldiğim günden beri Milli Görüş’e bağlı camilerde hizmet ettim. Tabii ki İslâm federasyonu’nda da. Dernek muhasebesini iyi bildiğimden ve Almancayı iyi dercede yazıp okumamdan dolayı İslâm Federasyonu’na yönetici (Geschäftsführer) olarak seçildim. Oradaki arkadaşlarla birlikte  birçok başarının altına imza attık. Alman okullarında İslâm Din dersi verilmesi için gecemizi gündüzümüze kattık ve emeğimizin karşılığını almayı başardık. İslâm Federasyonu’nu bugün okullarda din dersi veren bir kurum haline getirdik. Gazete ve dergilerde televizyonlarda elde ettiğimiz bu önemli hak konusunda açıklamalar yaptık, gündem oluşturduk. Böyle bir hakkın alınması bize doping etkisi yaptı ve  İslâm Dininin Almanya’da resmen tanınması  için kolları sıvadık. Çok iyi çalışmalar yaptık, yol da aldık. Ayrıca cami derneklerinin mülkiyet edinmeleri için gerekli alt yapı çalışmaları yaptık. Bugün o çalışmaların meyvelerini topluyoruz.
Faaliyetler çoğaldı ama yeteri kadar eleman yoktu. Bu nedenle birçok faaliyeti aynı kişiler yürütmek zorundaydı. Milli Görüş’te çalışanlarla İslâm Federasyonu’nda çalışanların aynı kişi olmaları da resmi makamlarda sıkıntı doğurmaya başlamıştı. Resmi makamlar iki kurum arasında bağ olup olmadığını araştırıyorlardı. Milli Görüş’ün ve de İslâm Federasyonu’nun başındaki kişiler de yeterli düzeyde Almanca bilmedikleri için bazı şahıslara güvenmek zorundaydılar. Sonradan öğrendiğime göre başkan Nail Dural bazen çevresindeki güvendiği arkadaşlara resmi makamlarda kendisini temsil etmeleri için güven mektubu şeklinde boş kağıtlara imzalar atmış. 

Bu durumdan ben oldukça rahatsız oldum: Çünkü,  sonunda iş dönüp dolaşıp bana geliyordu. Nail Dural’a ‘Ya federasyonu bırak ya da vakıf başkanlığını bırak.’ dedim.  ‘Bu işler öyle kolay olmuyor, ben bazen hangi konuda boş kağıt imzaladım onu bile bilmiyorum.’ deyince ‘Sevgili hocam ben bu durumda sizleri savunamam, beni affedin dedim ve önce vakıf muhasebesini bıraktım, daha sonra da Federasyon’un muhasebesini bıraktım.(2005) Vakfın muhasebesini bıraktığım zaman beni korkak olmakla suçladılar. Arkadaşların bu sorumsuz tavrı beni fazlasıyla üzdü…

Dernek çalışmalarının hukuka uygun olması
Ben istiyordum ki; İslâm dininin resmen tanınması için alt yapı gerekiyordu. Yapılacak işler hukuka uygun olmalıydı. Bu çalışmaları yapacak olan kadroların resmen o kurum içinde çalışıyor olmaları gerekiyordu. Bu konuda muhammen bir  bütçe hazırlanmalıydı. Bu bütçe hem içinde yaşadığımız devletin hukukuna hem de inandığımız dinin kurallarına uygun olmalıydı. Kurumun gelir ve giderleri şeffaf olmalıydı. Ben bu çalışmaları yaptım(  ). Milli görüş Genel Merkezi’ne kadar uklaştırdım ve gerekirse bu konuda birifing verebileceğimi de söyledim. Takdir ile karşılanmış, bana övgüler düzmüşler. Ancak hepsi o kadar. Uygulamaya konulacağı günü beklemeye koyuldum, nafile beklemişim, o çalışmadan söz eden bile olmadı. Buna rağmen bir ümitle uzun süre bekledim, bir haraketlilik göremeyince ben arkadaşları konuyla ilgili bilgilendireyim istedim. Belki beni anlayan birileri çıkarda ciddi çalışmalar yapabiliriz diye düşündüm. Yönetim kurulu toplantılarında konuyu göndeme getirdim. Mesela şöyle bir teklifte bulundum: Ramazanlarda uygun görülen mekanlarda iftar çadırları kuralım ve oralarda bir ay boyunca camiler yemekler versin ve kuracakları standlarda kendilerini tanıtsınlar, seminerler, sempozyumlar, açık oturumlar düzenlesinler istedim.  Oraya din, dil ve ırk ayırımı yapmadam herkes gelebilsin,  kültürel faaliyetler yapılsın istedeim.  Ancak sadece istemiş oldum. Camiler bir türlü dışarıya açılamadılar, bu beni hâlâ üzen bir şeydir. 

Selim Kuzu ve Nail Hoca
Bir gün Nail Hoca yine çıkageldi. “Bu akşam bir yerde toplacağız” dedi ve bir emlakçının adresini verdi.  Verdiği adrese gittim. O büroda Fatih Camii’nden tanıdığım bir sima var, Selim Kuzu. Konu Fatih Cami için bina satın almak. Yeri banka satıyormuş. Ucuzmuş ve kaçırılmaması gerekiyormuş. Benim de hoşuma gitti. Yer Oberbaumstr. ile Falkensteinstr.  köşesindeymiş.  Gittik baktık, gerçekten güzel ve cami için uygun. Ancak ben evrak üzerinde bazı hataların olduğunu sezdim ve ‘Bu evraklar bende kalsın, ben bir araştırma yapayım, en kısa zamanda tekrar görüşürüz.’ dedim. Sözkonusu bankanın müdürü benim üniversiteden arkadaşımdı. Hemen onu aradım. Satış teklifini (Expose) ona faksladım. Bir saat sonra bana döndü ve kendilerinde böyle bir satışi teklifinin olmadığını söyledi. Bu olay bankanın hukuk bölümünü de karıştırdı. Aradan daha 1 gün geçti ve ben Nail hoca’ya bu evrakların sahte olduğunu söyledim. Söyledim söylemesine de o 1 gün içinde cemaattan 250.000 DM’ı çoktan toplamışlar. Selim de Berlin’i terketmiş…ara ki bulasın…

Holdingler
Gel zaman git zaman, Milli Görüş Teşkilatları’nın camilerinde yönetim kadroları nerede kuruldukları belli olmayan holdinglerin hisse senetlerini satmaya başladılar. Bu doğru değildi. Dayanamadım yönetici arkadaşlara camilerde bu şekilde para toplanmasının doğru olmadığını söyledim. Çünkü satışa sunulan hisselerin  holdinglerin yüzde kaç hissesi olduğu açıklanmıyordu, kimse de zaten bilmiyordu. Bu konuda Nail Hoca ile Yakup Hoca’yı kendi büromda, yatsı namazından sonra  özellikle bilgilendirdim. “Sen burada çalışmana devam et gece yarılarına kadar, millet parsayı topladı.” 
Aslında Müslümanlara bu şirketleri İslâmi usülle çalışan şirket modeli olarak tanıttılar, Müslümanlar da buna inandılar. Oysa bu holdingler birer şarlatanmışlar. 
Ben bu konuda tez yazdım. Benim üniversite tezim İslâm Ekonomisi ve İslâm Bankacılığıdır. İslâm’da faiz yoktur. Günümüz şirketlerinde ise faiz maliyet faktörüdür, bu da karı düşürür. Daha az kar payı dağıtılır. İslâm usüllerine göre çalışan şirketlerde kapitalin maliyeti içinde faiz olmadığından dolayı kar daha yüksek olur. Cemaatimiz bu anlatımla  yetiştiği için, holdinglerin de böyle olduğunu sandı ve aldatıldı. Maalesef biz de bunu geç anladık…

Olacak ya
Yıl 2001, birgün Tümelsan Şirketler Grubu adına Ayşenur Karakaya ile Nail Hoca ve Tümelsan Yönetim Kurulu ikinci başkanı Harun Kurt kapımı çaldı. Bana ortaklık teklif ettiler. “İki ilahiyatçı arkadaş holdingin başındaymış. Diğer Holdingler gibi değillermiş, güvenilir insanlarmış bunlar, istediğim zaman paramı da çekebilecekmişim, öyle olmasalar Nail Hoca’nın ne işi varmış orada…” filan. Ortak olan diğer arkadaşlara da baktım onlar da teşkilatta görev yapan hocalar ve cemaattan tanıdığım kişilerdi. Tanıtımlarını yaptıktan sonra bazı evrakları verin inceleyeyim dedim. İncelemem biraz sürdü, ama sonunda ikna oldum. Bana verilen evraklarda A grubu ortaklığı teklif ediliyordu. Bu ortaklık sadece belirli bir hisse ortaklığı değil şirketin tamamına ve de yönetim kuruluna katılma ortaklığıydı ve ben Tümelsan Otomotiv A.Ş ‘ye ortak oldum. Ancak söylenen şekildeki ortaklığım birtürlü tescil edilmedi. Ben sadece para vermiş oldum.

Aradan uzun denecek kadar bir zaman sonra verdiğim parayı geri istedim.  Ev almak istiyordum. “Paramı çekmem gerekiyor dedim” gerçekten de çektim. Bu işlemden sonra holdinge güvenim arttı. Çektiğim o parayı bir zaman sonra tekrar benden istediler, çünkü evi henüz alamamıştım.  Güven oluştuğu için ben de verdim, ama ev alınca yine alırım dedim. “Hay hay, sorun yok ne zaman istersen paranı çekebilirsin”  dediler. 

Ev alacağım
Ev alma zamanı gelince (2001 sonu) paramı tekrar çekmek istedim ve çekemedim. Nail Hoca’ya durumu anlattım, “tamam, ödeyecekler sen evini al imzayı at” dedi. Ben onlardan paramı alamayınca bankadan yüklü bir krediyi yüksek faizle çekmek zorunda kaldım ve çektim, evimi aldım.  Yani bir ev aldım, iki ev parası ödeyerek.  
Sonra Berlin’deki diğer şirket ortakları topladım ve işin peşine düştüm, Nail Hoca ve şirket hakkında Konya ve İzmir savcılıklarına suç duyurusunda bulundum. Değişik avukatlarla görüşmeler yaptım, onlar bana Türkiye’de böyle bir davanın sonuş getirmeyeceğini ve masraflarının da çok yüksek olacağını söylediler. Anlayacağınız, bizim alacağımız da mahşere kaldı gibi… 

Kredi imkanları araştırdım
Belki bunlar sıkıntı içindedir diye düşündüm ve uluslararası yatırım bankalarından kredi imkanları araştırdım, buldum da. İlgilenmediler, benimle irtibatı kestiler. Bursa’da Nail Hoca ben ve şirket yönetim kurulu ikinci başkanı Harun Kurt bir toplantı yaptık. Kurt açıkça orada “Arkadaşlar biz sizlere yalan söyledik, kandırdık, bana destek olursanız hakkınızı korurum hocam “ dedi. Nail Hoca Kurt’a inanmadı, ”Bu yalan söylüyor.” dedi. Yalan söylüyor demesine dedi ama ondan sonra kılını bile kıpırdatmadı. Oğlu Avukat olmasına rağmen bu işler için oğlundan yardım da istemedi. Ancak ben inanıyorum ki, onlar kendi paralarını aldılar. Olan bizim paralara oldu. 

Birgün Nail Hoca’nın dostu  bir arkadaş kulağıma kar suyu kaçırdı, ‘ Bekir kardeş sen Hoca’nın Tümelsan Holding’in yönetim kurulu üyesi olduğunu biliyor musun? Hoca paraların nasıl toplandığını nerelere harcandığını biliyor, ama hakkınızı savunmuyor.’ dedi. 

Bu uyarı üzerine ben başladım araştırmaya. Önce kendisine sordum Paşa Güven’in bürosunda. Bana açıklama yapması gerekirken, başladı seviyesizce konuşmaya. Anladım ki, Nail Hoca Tümelsan Şirketler Grubu’nun yönetim kurulu üyesi… 

Nail Hoca’ya mektup
Bu sözler benim çok zoruma gitti  oturdum kendisine bir mektup yazdım. O kadar param gitmesine rağmen saygı çerçevesinde yazılan bir mektup idi bu. Maalesef bir cevap alamadım. Maksat bizleri kendisine darıltıp kendisinden uzaklaştırmaktı. Amacına da ulaştı…

Türkiye Büyük Millet Meclisi
Bundan sonra Türkiye Büyük Millet Meclisi araştırma komiyonuna mektup yazdım. Tümelsan Şirketler kurumunu şikayet ettim. Bana sermaye Piyasası Kurulu Başkanlığı’ndan resmi bir cevap geldi. O cevapta; Nail Dural Hoca’nın gerçekten Tümelsan Yönetim kurulu üyeliğine getirildiği ve İzmir Ticaret siciline kaydedildiği yazılıydı. Hoca bunu tekzip etmedi. Bu nedenle de hocanın holdingle ilgili üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmediğne inanıyorum. O gereken çalışmayı yapsaydı en azından bizlere destek olsaydı, bizlerden para toplayan o düzenbazlar dışarda olmazlardı. 

Devam edecek.

Rüştü Kam