SELAM SÖYLE EBENE

”Bu gidişin sonu ne olacak?” bu soruyu sık sık kendime sorar oldum. Gazeteleri okumaya, TV’de haberleri izlemeye korkar oldum. Akıl almayacak cinsten olayları duymak, insanların değer yargılarını hiçe sayarak neler yapabildiklerini, sınırları nasıl zorladıklarını görmek içimde fırtınalar koparıyor. Oysa biz bu değiliz. Bizim değerlerimiz, toplumsal yapımızın bezemesine bunlar yakışır mı? Utanır, sıkılır oldum. Günden güne benimsenen devşirme kültürün yozlaştırdığı bir yaşam tarzını benimser, içinde sürünür, çırpınır olduk. Buna dur demek, önüne geçmek, engellemek mümkün değil mi? Bence mümkün. Üstelik çok da basit. Yapılacak tek şey sadece ”Bana ne!” dememek. Olayları görmezden gelmemek, duyarsız kalmamak. Yeri geldiğinde tepki verebilmek. Eğer herkes gölgesinden korkar hale gelirse elbette meydan ite, köpeğe kalacaktır. Elimizi taşın altına sokmazsak eminim bir gün başımız o taşların altında ezilecektir.

Böylesi karamsarlıklar içerisindeyken bu yaşananları hicvetmek, birilerini taşlamak istedim. Niyetim 3-5 dörtlükte işi bitirmekti. Oysa dörtlükler peşi peşine dökülmeye başladı. Olayların, çarpıklıkların hangi birini atlayabilirdim ki? Yaz yaz bitmiyordu… Kime nasıl küfredeceğimi de bilemedim. Zaten edemem de. Ömrümde ağzımdan küfür çıkmamıştır. Fakat bu şiirde mutlaka küfretmesem de ucunu dokundurmalıydım. İşte böylesine düşünürken aklıma halk arasında çok söylenen bir söz geldi. ”Senin eben güzel mi?” ya da ”Ebene selam söyle!” hatta ”Eben var mı, eben?” vb. İşte benden duyulabilecek küfür de ancak bu kadar olurdu. Yine de sanat için bile olsa bu yolu seçtiğim için okuyucularımın affına sığınıyorum. Ağız dolusu küfredemesem de satır aralarına gizlediklerimle avuntu bulacağım. Umarım okuyucularımın da duygularını yansıtmasına, benimsenmeyen ve kabullenilemez olaylar karşısında duyarlı yaklaşımlar gösterilmesine vesile olur.

SELAM SÖYLE EBENE

Kâfir dediklerin senden evlâdır
Kimde ne olduğun bilen mevlâdır
Senden gelen hayır kula belâdır
Selamımı söyle eben var ise

Ananı atanı tanımaz oldun
Nefsince davranıp şeytanı buldun
Oysa bencileyin inançlı kuldun
Selamımı söyle eben var ise

Devletin malına deniz diyensin
Domuz deseler de yine yiyensin
Arsızlık hırkasın hepten giyensin
Selamımı söyle eben var ise

İçmeyi çekmeyi hüner sayarsın
Onca pisliğini güler yayarsın
Rüşveti görünce hemen kayarsın
Selamımı söyle eben var ise

Kör nefsine esir olmuş gezersin
Sapıklık denince dalıp yüzersin
Sübyancılık yapar uçkur çözersin
Selamımı söyle eben var ise

Kendince dine kılıf biçersin
Zerre ilmin yokken meal geçersin
Yaradanı duymaz insan seçersin
Selamımı söyle eben var ise

Gücün kadınadır bazen söversin
Mayan kabarınca hem de döversin
Magandalık yapar kendin översin
Selamımı söyle eben var ise

Yoksula yetime sırtın dönersin
El açmış muhtaca yanmaz sönersin
Bir düşkünü görsen sen de çönersin
Selamımı söyle eben var ise

Hayır, hasenata sıcak bakmazsın
Pınar olsan çölde yine akmazsın
Necasetin ilaç dense yapmazsın
Selamımı söyle eben var ise

Büyük küçük bilip hatır saymazsın
Hırsın başın yesin hiç mi doymazsın
Bunca söz işitip yine aymazsın
Selamımı söyle eben var ise

Şerefini sattın üç kuruş pula
Çıkarların için kul oldun kula
Unutma sonunda sararlar çula
Selamımı söyle eben var ise

Kırılsa da kol çıkar mı yenden
Canın çıksa bile huy çıkmaz tenden
Böylesin gördükçe bıktım bedenden
Selamımı söyle eben var ise

Ya adam ol ya da seni çizeriz
Edebe hayaya davet ederiz
Görülmemiştir hiç böylesi keriz
Ayağını denk al aklın var ise

Bu düzeni nasıl kabul ederiz
Böyle çakallara boyun eğeriz
Sesimiz çıkmazsa senden beteriz
Bir şeyler söylesin duyan var ise

Eben de utanır senden biliriz
Adamı çakalı ayırt ederiz
Melanîce söyler isyan ederiz
Ebenin suçu ne torun var ise

Tahsin MELAN