ALİMİN CÜHELASI

Ramazan ayının din, dil, ırk ayırmaksızın insanlık adına hayırlara vesile olmasını diliyorum.

Aşağıdaki şiiri, Zâriyât suresinin (Ez-Zâriyât, 51. Sure) bende bıraktığı etki üzerine kaleme almıştım.
Peygamberlerin bildirilerine rağmen, cehaletleri nedeniyle içine sürüklendikleri yanlış ve batıl inançlara göre hareket edenleri ve onların nasıl cezalandırıldıkları anlatılıyor. Günün anlam ve önemine uygun düşeceği düşüncesiyle sizlerle paylaşmak istedim.
Günümüzde de zaman zaman kendilerini “aydın” olarak sınıflandıran ayni zihniyetteki kişilerin varlığına ve bu kişilerin İslamiyet’e ne kadar zarar verdiklerine tanık oluyoruz. En acısı da, bu kişilerden bazılarının, İslamiyet’in içini hurafelerle, batıl inançlarla dolduran, yokluktan makama gelmiş din adamları olması. Özellikle kırsal kesimlerde, geçmişte, sadece güzel (ve ezbere) Arapça Kur’an okumalarından dolayı görevlendirilmiş din adamları vardı. Bu kişiler sonsuz hürmete layık görülür ve büyük âlim olarak -başka seçenek olmadığından- değerlendirilirdi. Dolayısıyla bu büyük âlimlerin(!) her dediği, her yaptığı saygınlık kazanmış ve İslam adına, dine uygun yapılması gerekenler (vecibeler) olarak yerini almıştır. Oysa bu uygulamaların pek çoğu tamamen İslam’a aykırı hatta Tanrı’ya ortak (şirk) koşar niteliktedir. Tüm samimiyetiyle doğru bildiğine inandığı şeyleri kendisine inananlara aktaran, onları istemeden de olsa yanlış bilgilendiren ve yönlendiren; yaptıklarını sonuna kadar tartışmasız, körü körüne savunan bu tür cahil, ehliyetsiz kişiler, maalesef pek çok konuda İslamiyet’e zarar vermiştir.
Bilgiyi her an önde tutan İslamiyet’e yakışır din adamlarının çoğalmalarını ve dinimizi yanılgılardan, hurafelerden, batıl inançlardan, aklına esenin kendince görüşlerini dine mal etmesinden kurtarmalarını diliyorum.

Nice barış dolu, mutlu ve sağlıklı ramazanlara.

Alimin Cühelâsı

Bilir misin nasıldır âlimin cühelâsı
Her şeyi bildim sanır oysa yoktur fetvâsı
Bilmeden kulluk eder lanetlenmiş şeytana
Seni beni beğenmez başımızın belâsı

Arapçaya sığınır kendi dili zül gelir
Okumaya ne hacet duyduğuyla yetinir
Nerde hurafe varsa hemen dine giydirir
Mal mülk hepsi fani der oysa yoktur takvası

Kur’an okur Arapça mealinden bihaber
Sorsan manası nedir sana zındık mısın der
Eksik etek arkada kendisi önde gider
Dünyayı o yaratmış sanki öyle havası

Muska yazar su okur ondan şifa umarsan
Allah rızasınadır bedelini sorarsan
Yine de hayır demez yan cebine koyarsan
Ahret için dese de dünyalıktır kavgası

İşlediği ameller İslam’ın adınadır
Oysa farkında değil nasıl yanılgıdadır
Küffara ne gerek var böyle âlim çokçadır
Bu nedenle kapanmaz dinimizin yarası

Ey gafil uyan artık fitnelere kapıldın
Allah’ın kullarına hükmetmeye başladın
Kuldan kula kul olmaz buyurmuştur yaradan
Rüzgârlara gelesin dinimin yüz karası

Onca yaşananlardan hiç mi ibret almadın
Helâk oldu kavimler yine mi anlamadın
İlim irfan dururken cehalete doymadın
Aklın sıra gidersen müthiş olur ezası

Dinle beni ey gafil sana bir çift sözüm var
Yanılıyorsun deme gören bir çift gözüm var
Bırak şarlatanlığı buna da bir çözüm var
Bunda ısrar edersen vardır mutlak cezası

Melanî’yi dinlersen gerçek âlim olursun
Ne güzeldir bilirsen Arapça da okursun
Ama kendi dilinde mealde tad bulursun
Tefsirler yetmez ise hadislerdir çaresi

Tahsin MELAN