ZİHNİYET FARKI

• Zihniyet denildiğinde “insan zihni”nin bir hali, bir tavrı anlaşılır.

• Bu durum o bireyin ya da sosyal bir grubun düşüncesini gösterir ve yönetir.

• İnsanların olaylar karşısındaki tutumları bir akıl yürütme sonucu olur.

• İnsanların içgüdüye bağlı olan duruş alışlarının dışındaki her türlü bilinçli tutumunu, açık ya da gizli, dolaylı veya dolaysız “akıl yürütme” etkiler.

• Akıl yürütmeler doğal olarak düşüncenin tutarlılığı içerisinde oluşur.

• Bu tür düşünceye “mantıksal düşünce” de denir.

• Aynı mantığı kullandıkları halde insanların herhangi bir konu karşısında “değişik” tutumlar alışları “düşüncelerini yöneten zihniyetlerinin” farklılığından ileri gelir

• Kültür terimine ise farklı anlamlar verildiği bilinmektedir.

• Kültür bir “toplumu oluşturan” fertlerin “içgüdüsel ve fizyolojik” olmayan, öğrenme ve koşullanma yolu ile bir “kuşaktan diğerine” geçirilen etkinliklerin bütünüdür.

• Aslında temelde, insanın “var olan” hakkında “farklı yollarla” elde ettiği bilgilerdir.

• Edinilen bilgi insanda “edilgen” olarak kalmaz.

• İnsanın edindiği bilgi “var olanlar” karşısında durum alır, “davranış biçimleri” kazanır.

• Edindiği bilgiyi çeşitli erekler için çeşitli yollarla dışarıya aktar.

• Bu aktarma bilimsel bir yapıt olabilir, felsefî yapıt olabilir, sanat yapıtı olabilir, folklor etkenliği olabilir, dinsel etkenlikler ya da teknik etkenlik olabilir…

• Toplumun varlığının devamı ve her türlü gelişmesinin sağlanması için alınan tüm sosyo-ekonomik önlemlerin başarısı, bunların gerekli kıldığı bir “kültür politikası”na bağlıdır.

• Zihniyet farkı, “farklı kültürel” oluşumlara ve “etkilere” sahip olmaktan kaynaklanmaktadır.
• Sadece bir “okul eğitimi” ile elde edilemeyen “kültürel yapı” aslında ailesel ve çevresel etkilerden kaynaklandığı gibi, devletin eğitimde “tekliği” kabul eden mekanizmalarının dışında bir çeşit “paralel eğitim-öğretim” kurumlarında (gizli-saklı dersliklerde vb.) çocukluktan başlayarak alınan bilgi-öğreti ve dünya görüşü ile ilintilidir.
• Çift kültürlü ve çifte standartlı yetişen bir yetişkin “en yüksek değerdeki” eğitim kurumlarını da bitirmiş olsa bile aldığı diğer “zıt bakış açılı” ve “ters standartlı” kültürel bakış açılarından dolayı çağdaş bir yaklaşıma ve uygar bir görüşe erişememektedir.
• Bu nedenle de “demokratikleşme ve uygarlaşma sürecinde” asıl alınması gereken ölçümler ve değerlendirmeler o yetişkinde “çocukluğundan” bu yana alınmış olması gerekmektedir.
• Kişiliğin oluşumunda ortaya çıkan “kargaşalar” ve “çok standartlılıklar” yetişkin ve “eğitimli” bireyde bile kendisinden beklenilen “düzeyi tutturamamasına” neden olmaktadır.
• Asıl (görünen) eğitiminin ve akademik kariyerlerin kendisine sağladığı “düzeye” çok da “ters düşen” görüşler ve davranışlar belirttiğinde “aranması gereken” o kişinin çocukluğundan bu yana “etkisi altında” kaldığı diğer “paralel kültür” ve de “aldığı dünya” görüşüdür.

• Bu da çoğunlukla çağdaş ve demokratik değerlere “uymamakla” kendisini gösterir.
• Kısaca söylemek gerekir ise kişilerin ellerinde bulunan “diplomaları” ve edindikleri devlet kurumlarındaki “kariyerleri” her zaman bize onun “gerçek yüzünü” göstermeyebilir.
• Örneklerini günlük yaşamda karşılaşılan “haberlerden” edinmek olasıdır.
• “Tevhid- i tedrisat yasası” (Öğretim Birliği Yasası) ile tüm ülkede tek bir eğitim- öğretim modelini kabul eden Türkiye Cumhuriyeti ne yazık ki bu yasanın esnetilmesi ile, biraz da “delinmesi” ile ve de “uygulamadan kalkmış” gibi kabul görülmesi ile “çok yönlü” bir eğitim-öğretim modelinin görüldüğü ülke olmuştur.
• Milli eğitim ve devletin tüm ülkede resmi bir birliktelikle TEK modeli uygulaması gereken bir durum olması gerekir.
• Tam tersine çeşitli adlar ve modeller ile hem de çok “farklı zihniyetler” ve ilkeler ile kurslar, “özel okullar”, kayıt dışı “mektep-medrese” modelleri her yer sarılmış durumdadır.
• Sadece “dinsel” görünüşlü vakıfların yurtlarında “tedrisat” gören öğrenci sayısı on binlercedir.
• Buralarda uygulanan yöntemler ve uyguladıkları programların içerikleri ise hemen hemen hiç bir zaman “devlet denetimine” tutulamamaktadır.

• Kendilerini dinci, “sağcı-tutucu” olarak tanımlayan ve bu yönde politika üreten iktidarlar her zaman bu tür paralel yapılanmalara açıkça izin vermiştir.
• Bu tablo sonucunda ise yetişen çocuklar, gençler her hangi bir üniversiteden mezun da olsalar, akademik kariyerleri de olsa böylesine çifte standartlı bir kişilik taşımanın sıkıntılarını ve sağlıksız yapısını tüm yaşamları boyunca gösteriyorlar.

• Ülkenin çağdaş uygarlık yolunda , bilimde ve de teknikçe doğru bir yola girmesi ve ilerlemesi, böylelikle de demokratik bir refah toplumuna erişebilmek için her yönüyle Milli Eğitimin her şeyden önce farklı yapılanmalardan arınması gerekir.
• Öte yandan dijital çağ ile birlikte toplumda çok hızlı ve etkileyici bir “tükentim” toplumu özentisi başlamıştır.

• Her türlü, reklam, tanıtım, müzik, moda, Tv, film… ve benzerleri ile toplumun, bireylerin “algısı” ele geçirilmekte ve hızla onların “zihinleri yönetilmek” istenmektedir.

• Bunun sonucu da yine ayrı ve farklı değerlere, zihniyete sahip kitleler üretmektedir; bu ise kültür ve zihniyet farklılıklarını tetiklemektedir.

• Ne yazık ki toplum bu konularda yeterli bilince ve duyarlığa sahip değildir ve sürekli bir sürü psikolojisi ile hareket etmektedir.

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI