1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Son günlerde hep “ölüm haberleri” ile karşılaşır olduk.

Zaten bu konu son dönemlerde hep kafamın içerisinde dolaşıyor…

. Ölüm… Uzak git ölüm… Bizden uzak ol!

Ölüm: “Bu dünyadan ayrılış, sonsuzluğa uğurlanış”…

Hep, birileri ile, bir gün “karşılaşacağız, oturup, sohbetler edeceğiz, görüşeceğiz”… duygusunu yaşıyor gibiyim.

Eski tanıdıklardan, çok eski arkadaşlardan bazıları ile bir gün olacak, “buluşacağız, konuşacağız”… duygusunu taşıyor zihinsel algılarım…

Bir “bilinçaltı” durumu, bir beklenti, bir planlama, bir umut… sanki.

Ne “güzel” insanlar, ne de “çok sevebileceğimiz”, dost olacağımız, kardeş gibi “olabileceğimiz sanısını” taşıyabileceğimiz insanlar ile bir daha karşılaşamamak…

Bir yerlerde kısa-uzun dostluklar, arkadaşlıklar, tanışlıklar edindiğimiz insanlar…

Çok uzun yıllar öncesinde karşılaştığımız insanlar, çocukluk arkadaşları, okul arkadaşları, birlikte çalıştıklarımız… bir daha “asla” göremeyeceklerimiz

Evet, içimde sanki bir inanç, bir ses var, “bir gün karşılaşacağız”… gibisine bir ses…

Ölümün çıkıp, gelip, birilerini, onları alıp, gideceğini nedense “hiç var saymaz” bir durum içerisindeyim.

Belki de bu duygu ve düşünce yalnızca benim başımdaki bir durumdur, bilemiyorum…

Haklısınız, bir gün gelecek, “ben” de karşılaşacağım “kendi ölümüm” ile ve çekip, gideceğim bu dünyadan…

Arkamda ne kalır, neler kalır, kim tanır, kim bilir, kim anar… hiç bilemiyorum.

Pek de tanınmadığımı, çok “az insanın” aklına geldiğimi, gelebileceğimi, çok az anımsanacağımı ise çok iyi biliyorum…

Hiçbir şey de “beklemiyorum” zaten; ne bugün için, ne de benden sonrası için…

Zaten konu ben değilim…

Konu “ÖLÜM” ise hakkında ne kadar çok yazılan, anlatılan vardır…

Ve hiç gerek yok iken, benim duygu ve beklentilerimin “tam tersine” ölümün “birilerini” kendince alıp götürmesi…

O “giden insan” ile bir daha hiç “karşılaşamamak”, hiçbir zaman “görüşemeyecek” olmak durumu ve düşüncesi; “helalleşememek” durumu…

Bu dünyanın gerçekleri karşısında şaşırmıyorum…

Ölümlerin bazıları ne denli “erken”, bazıları ise ne denli “geç”…

Ölüme karşı duramıyoruz ama yine de acı vermeyecek, süründürmeyecek, kısa bir ölüm…

Yine de “bilinçaltımın” bana, duygularıma yüklediği bu işe de hem şaşırıyorum, hem de etkileniyorum.

Giden insanlara o gittikleri yerlerde “en iyilerini” diliyorum…

Tanrıdan onlara rahmet, bağışlanma ve hoş görülerin en büyüklerini diliyorum.

“Geride kalanları”na ise iyi anımsamalar, sevgi dolu anmalar ve bir anlamda da “dayanma gücü” diliyorum.

Ben gidersem bir gün, duyarsanız, o “böyle” düşünüyordu dersiniz.

“İyi bir insan olmak”, “iyi bir ahlaka erişmek” istiyordu, dersiniz…

Ardımdan bir şeyler de beklemiyorum, bir mezarım bile olmasa olur…

Yazımı okuyanlara da sağlık, sevgi ve mutluluklar dolu uzun bir ömür diliyorum…

Yaşamınızda yalnızca iyiliklere, sevgiye ve saygıya yer açın.

Hoşça kalın…

Öğretmen Gönen ÇIBIKCI, 04 Şubat 2024, MŞ.