NEYİN EKSİLİR Kİ? BİR KEZ DENESEN!..
İnsan olup da hata yapmamak mümkün değil!
Önemli olan, hatayı anlayıp özür dileyebilmek ama art niyetsiz, laf ola değil.
Özür, bilerek yapılan hatalar karşısındaki tepki üzerine dilenmiş ve de bu alışkanlık haline getirilmişse, onur kırıcıdır ama bu tıynetteki kişi için de zaten onurun bir anlamı yoktur!
Vara yoğa her vesile özür dileyip bunu sürekli ve alışkanlık edinmişlikte, özrün de hiçbir anlam ve kıymeti yoktur!..
Özür dilemek, hatayı anlamış olmak demektir; dolayısıyla aynı zamanda, bu hatanın bir daha tekrarlanmayacağının sözünü de vermiş olmak demektir!
Belli bir beklentiyle ve durumu kurtarmak için özür dilenmişse aşınır onur. Doğruysanız, gerçeklerse ve doğru üslupla söylenmişse, zaten özrü gerektirir bir durum yoktur, dolayısıyla özür dilemeye gerek de…
Farkındasız ya da bilmeksizin yapılan yanlış karşısında, bu yanlışın farkına varılmasıyla dilenen özür, ne gururu, ne de onuru aşındırır, tam tersi, kişinin kendisine ve karşısındakine saygısının ve erdeminin tezahürüdür.
Gerektiğinde, gerekenden özür dilenmelidir; ne insanlık, ne onur, ne de gurur zedelenmez bu tavırla; küçülünmez de. Tam tersine, daha bir yücelinir gözlerde, daha bir büyür ve saygınlaşır kişi!..
Onurum aşınacak, küçük düşeceğim, gururum kırılacak endişesiyle, yanlışta ısrar onursuzluktur, küçük düşürür kişiyi ve saygınlığı zedeler ve de bunun adı onur değil, kendini beğenmişlikle, kof bir gururdur!
Lütfen birisi bu gerçeği kendisine iletebilir mi?!
Belki düşünmeye fırsatı olamamıştır bu güne dek, uyaranı olmamıştır bu konuda, hatırlatmamışlardır kendisine…
Belki bu defa düşünür ve bazı konularda, bir daha tekrarlamamak üzere, özür dileyebilir!!!
Kim bilir… Olmaz, olmazmış; çıkmayan candan umut kesilmezmiş!..
Yora, yora, Allah vere diye bir deyiş de var üstelik ve 40 kez söylenirse olurmuş da derler!..
Umut fakirin ekmeği ya hani…
Benimkisi de öyle bir şey işte…
Perihan Reyhan Alkan
