0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Siyasilerin anladığı mesele değil de, bunların çevresindekiler de her “BOKTAN” anlıyor.

Sabah düğün salonunda garsonluk yapan bir kişi, akşam bankaya müdür olma yolunda ilk adımını atıyor. Önce hayvanat bahçesinde bir işe başlayıp, TRT ye genel müdür olsa ona da şaşırmam.

Futbolcuymuş, halterciymiş, güreşçiymiş hiç mesele değil. Birde üç beş yerden ek görevlerle çok para alması sağlanıyor. Maaş düşükse “huzur” hakkı diye cebine para konuyor. Adam iyi güreşçiyse geçmişte, yeni yetenekler yetiştirsin kardeşim bankada işi ne diyen yok?

Görev verilen insanların bir kısmının   birikimine, tecrübelerine bakılmıyor.

Enerji bakanı damat, enerjiyi çözmüş gibi ekonomiden sorumlu bakan oluyor bir anda. Güreşte başarılı diye bankaya veriyorsun ötekisini. Liyakat filan hak getire. Hak demişken;

“Allah size emanetleri ehline vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğinizde adaletle hükmetmenizi emreder.”

Bakın bu ayet!  Hadisti ya da uydurma hikayelerdi filan değil.

Altını çizmiş “EMREDER “diyor. Yani torpille hak etmeyene görev vermek, ALLAH emrine karşı gelmektir.

Şimdi bunu bile bile sekreteri şoförü falanı filanı, bilgi ve birikimi geldiği göreve yetmeyenleri atayanların ALLAH inancı ne kadardır siz düşünün.

Allah`a inanıyor ama “ne olsa tövbe kapısı açık “diye düşünüyorsa, oda olabilir.

Dolayısı ile, insanları yeterli birikimi olmadan bir işe atamak, ayet hükmüne karşı gelmektir. Hak hukuk adalet filan şimdilik konumuz değil!

Peki bu iş sadece hükümet hastalığımındır derseniz cevaplayalım. Ne Cumhurbaşkanının şoförünü vekil yapması doğrudur, nede Deniz Baykal özel kalem müdürünü vekil yapınca haklı görülebilir. Baykal’ın Yemin edemeyecek kadar yaşlı ve hasta iken vekil adayı olup mecliste boş yere bir sandalye işgal etmesini kim savunabilir ki. Meclise yemin etmek için bile zor gelecek durumdayken, hizmet için vekil olmasından bahsediyorum. “Siyasi tatminsizlik” ana muhalefetin eski liderinde bile devam ediyor. Hükümet bu durumda ne yapsa haklı diyebilirsiniz. Zaten bende o düşüncedeyim!

Muhalefetin anasına dokunmasak iyi olurdu fakat, satılsak hükümete satılırdık. Beleşe doğruları yazmak muhalefete satılmak anlamına da gelmesin.

Kısacası “BU MUHALEFETE, BU HÜKÜMET ÇOK BİLE”!