Belediyeler, yerel yönetimlerin bel kemiğidir. Belediyeler, vatandaşların doğrudan temas ettiği hizmetlerin büyük bir kısmını üstlenir. Yol, park, su, trafik, peyzaj, altyapı, ulaşım ve spor tesisleri gibi temel ihtiyaçlar belediyelerin asli görevidir. 

Son yıllarda belediyecilik anlayışında bir kayma gözleniyor: Yerel yönetimler, kentin öncelikli sorunlarını çözmek yerine daha çok siyasi ve ideolojik semboller üzerinden kendilerini göstermeye çalışıyor. İbadethane, okul temizlikleriyle övünmek veya sosyal yardım kampanyalarını reklam malzemesi yapmak, temel gıda satışı yapan iş yerleri açarak…, merkezi hükümetin görevlerini üstlenmeye başladı.

Belediyelerin asıl görevi

Bir belediyenin temel görevi, o kentte yaşayan insanların yaşam kalitesini artırmaktır. Bunun için yapması gerekenler bellidir:

• Altyapı hizmetleri: Su, kanalizasyon, yol bakımı, kaldırım düzenlemeleri, yeşil alanların korunması gibi temel işler belediyelerin öncelikli sorumluluklarıdır.
• Ulaşım çözümleri: Toplu taşıma sistemlerinin etkin çalışmasını sağlamak, trafik sorunlarını çözmek belediyeciliğin olmazsa olmazlarındandır.
• Çevre düzenlemeleri ve temizlik: Çöp toplama, hava ve su kirliliğini önleme gibi çalışmalar, belediyelerin asli görevlerindendir.
• Kentsel planlama ve sosyal donatılar: Spor kompleksleri, çocuk parkları, kültürel etkinlik alanları ve dinlenme alanları gibi projeler, şehrin yaşanabilirliğini artırır.

Bugün birçok belediyenin bu asli hizmetlerden çok, sembolik ve popülist projelere yöneldiğini görüyoruz.

Çözüm mü, gösteriş mi?

Ekonomik kriz ve artan hayat pahalılığı karşısında belediyelerin sosyal yardımları artırması anlaşılabilir bir durumdur. Ancak bu yardımlar, kalıcı çözümler üretmek yerine kısa vadeli popülist hamlelerle yapıldığında, esas sorunlar göz ardı edilmiş olur. Bütün bunlar geçici bir rahatlama sağlayabilir ama bir şehrin temel altyapı sorunlarını çözmez. Üstelik bu tür projeler, belediyelerin esas görevi olan ekonomik kalkınmaya yönelik yatırımları ihmal etmelerine yol açabilir.

 Hizmet mi, imaj mı?

Camiler, Cem evleri ve diğer ibadethaneler toplumun önemli değerleri arasındadır. Belediyelerin bu mekânların bakımına destek vermesi elbette mümkündür. Ancak bu destek, esas belediyecilik hizmetlerinin yerine geçmemelidir. Bu destek, yeni kuşak cemaati üyelerine kendi inanç merkezlerini temizleyemeyen gelenek oluşturur.

Bugün birçok belediye, yol ve altyapı gibi ciddi sorunları çözmek yerine ibadethane temizliği gibi faaliyetleri öne çıkararak halkın gözünde hizmet veriyor algısı oluşturmaya çalışıyor. Oysa vatandaş, günlük hayatında bozuk yollar, eksik toplu taşıma ve altyapı sorunlarıyla yüzleşirken, bu tür sembolik hizmetler sadece birer reklam aracına dönüşmektedir.

Reklam belediyeciliği

Belediyeler, resmi araçlara belediye başkanı fotoğrafları ve isimleri giydirerek, şehrin işlek yerlerinde reklam panoları, afişler ve pankartlar aracılığıyla yapılan duyurular, hizmetten çok algı yönetimine dönüşmüş durumda.

Bir belediye, eğer kentin en büyük sorunları olan altyapı, ulaşım ve kentsel düzenleme gibi konulara eğilmeyip sadece sosyal projelerle popülist politikalar yürütüyorsa, burada ciddi bir yönetim zafiyeti vardır. Çünkü belediyecilik, sadece belli kesimlere yönelik hizmet üretmek değil, bir kenti bütünüyle yaşanabilir hale getirme sorumluluğudur.

Sonuç olarak!

Belediyecilik popülizmden arındırılmalı. Belediyelerin asli görevi, halka gerçekten fayda sağlayan projeler üretmek ve kenti yaşanabilir hale getirmektir. 

Halkçı belediyeler, ayda bir defa imza atan 70, 80,90 yaşlarına gelmiş insanları şirket yönetimine alarak huzur hakkı vermekten, kat çaycısı, kat görevlisi, sabahtan akşama kadar sokaklara bırakılan temizlik görevlilerinden vaz geçmeliler. Bunlar modern çağın gerisinde kalmış ilkel hizmet modelleridir.

Şehirler, yalnızca popülist projelerle değil, akılcı ve sürdürülebilir çözümlerle gelişir.

Hadi hayırlısı…