Ben sevemedim bu denizleri, hem de hiç sevemedim. Alışamadım sularının ısısına, buz gibi, buzdan da öte dondurmalarına iliğimi kemiğimi, buz kestirmesine yürekleri alışamadım.
Kıpırdayamıyorum ki kulaç atabileyim. Gülümsemelerim donuyor dudaklarımda, sevmelerim donuyor yüreğimde. Ilık ılık, kıpır kıpır dolaşmasını özledim kanımın. Oysa bu denizler donduruyor kanımı damarlarımda.
Sevmeleri yok bu denizlerin, sevdaları, gülümsemeleri yok. Elleri yok sıcacık uzanan, kolları buz gibi sarıyor insanı. Omuzları da yok bu denizlerin sımsıcak yaslanmalara.
Gözleri yok sevgi dolu, aşk dolu, insanlık dostluk dolu bakmalara. Düşman düşman bakıyor, kin, nefret, acımasızlık akıyor tüm gözlerinden.
Ne verebilirimi unutmuş bu denizler, almaların bin bir çeşit hesabıyla boğuşmaktan.
Bu denizlerde unutulmuş insanlık, sevgiler, sevdalar, dostane eller, sevgi, şefkat dolu bakışlar unutulmuş.
Çiçekleri koparılmış bu denizlerin, suları kurutulmuş, susturulmuş çağlayanları, daha pınarında yok edilmiş, yakılmış ormanları, hayvanları katledilmiş acımasızca, her bir düşene bir tekme daha vuruluyor bu denizlerde, bir bardak su bile esirgeniyor, aç mı tok mu düşünülmüyor hiç kimse.
Dostluklar ölmüş bu denizlerde; arkadaşlık, komşuluk, akrabalık, kardeşlikler bile ölmüş.
Koca bir mezarlık bu deniz, ölmüş tüm değerler, katledilmiş vicdanlar, kalite kalmamış, süfli olmuş tüm erekler.
Onur, şeref, haysiyet bitmiş, yok olmuş erdemler…
Alev alev cehennemlerle, buzulların sarmalı bu deniz. Kâh yakıp açıyor onulmaz yaraları, kâh dondurup…
Tedavi yok, tabip kalmamış bu denizlerde.
Yüzemiyor, kıpırdayamıyor, boğuluyorum!
Yaşayamıyor, ölüyorum ben bu denizlerde.!
