0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Kovid 19 ortaya ilk çıktığında dünyanın her yerinde sağaltımcılar, korunmak için “sosyal uzaklık, temizlik ve maske” önlemlerini önerdiler. Bu üç önlem, aşının ve ilacın olmadığı bir dönemde virüsün yayılmasını önlemek için gerekliydi. Aşı bulundu, yine bu üç kişisel  ve toplumsal önlem geçerliliğini korudu.

Virüs, ilk yayılım gösterdiğinde dünyanın neredeyse bütün ülkelerinde insanları büyük bir korku sardı. Ülkemizde de bu büyük korku vardı. Yalnız ülkemizde değil, birçok ülkede insanlar evlerine kapandılar. Çoğu kişi kapıdan ve pencereden burnunu bile çıkaramıyordu korkudan. Virüs, her yerdeydi. Bu nedenle toplumdan ne denli soyutlanırsa kişi, o denli korunacaktı çağın bu illetinden.

Kovid 19’un yol açtığı ilk ölümler işitildiğinde toplumların korkusu gittikçe arttı. Sayrıevleri doldu. Birçok ülkede sağlık sistemi çöküş noktasına geldi. Bazı ülkelerde sağaltımcılar, virüslü kişiler arasında ayrım yapmaya başladı. Yaşlıları sağaltmayıp gençlere yöneldiler.

Aylar geçtikçe salgın ve her gün virüsten yaşamını yitiren onlarca insan kanıksandı. Oysa ölümler, salgının ilk döneminden daha çoktu. Örneğin, ülkemizde her gün ortalama beş otobüs dolusu yurttaşımız aramızdan ayrılıyor.

Salgın ve ölümler, toplumun büyük çoğunluğunca kanıksanınca önlemler gevşedi. Özellikle aşı karşıtlığı ilgi çekti. Önlemler, gevşedi. Sosyal uzaklık aranmaz oldu. Her yerde insanlar dip dibe oturmaya başladı. Toplu taşım araçlarında kalabalık yolculuklar, bazı kişileri korkutsa da kimilerinin umurunda olmadı. Gerçi bu konuda bir çaresizlik de söz konusuydu. Birçok yurttaşın başka bir ulaşım seçeneği yoktu.

Temizlik konusundaki duyarlık gevşedi. Yanında kolonya ve dezenfektan taşıyan kişi sayısı azaldı. Birçok marketteki dezenfektan şişeleri boştu. Müşterilerin çoğu, bunun farkına bile varmaz oldu.

Maskeler ağıza, buruna değil; kola takıldı giderek. Neredeyse yurttaşlarımızın çoğunluğu kolunda maske ile dolaşmaktalar. Bu durum karşısında insan sormadan edemiyor: “Bu virüs, koldan mı bulaşıyor?”