“Ölüm, son uyku değil; son uyanıştır.”

Zaman, sanki ardı ardına acılarla imtihan ediyor bizi. Gün geçmiyor ki ölüm haberiyle sarsılmayalım. Pandemiyle yıpranan hayatlarımız, ağır hastalıklar ve doğal afetlerle örselenirken, ölüm, yaşamın sıradan bir parçası hâline gelmeye başladı. Ölümle yüzleşmek artık bir istisna değil, bir ritüele dönüştü.

Ve bu kez, Hamburg’un neşesi, zarafeti, Klarnet çalarken, insan ruhunun derinliklerinden yükselen duyguları, nefesin melodilerine dönüştürerek anlatan ve hafızalara kazınan değerli sanatçısı Tunan Kurtişev için toplandık. Onun son yolculuğuna  uğurlamak için…

VEDA GÜNÜ: IŞIĞA DOĞRU YOLCULUK

“Dört nala bir yaşamın ışıklarını görebilirdik gözbebeklerinde. Sevincin, tutkunun, yaşama arzusunun çiçeklerini…”

2 Haziran 2025 Pazartesi günü, Hamburg’un Ojendorf Mezarlığı’nda sıra dışı bir kalabalık vardı. Yüzlerce kişi, Tunan Kurtişev’e son görevlerini yerine getirmek, helallik vermek için oradaydı. Kimisi eski bir dost, kimisi bir dinleyici, kimisi yol arkadaşı… Herkesin yüreğinde aynı acı, aynı boşluk vardı.

HAMBURG’DA BİR YILDIZ KAYDI

Tunan Kurtişev, 61 yaşında, şeker hastalığına bağlı geçirdiği ani bir kalp kriziyle aramızdan ayrıldı. O, sadece bir müzisyen değildi. Makedonya’dan Almanya’ya göç eden dört çocuk babası bir baba, bir eş, bir dost, bir hayat ustasıydı. 1988’den bu yana Almanya’da yaşayan Tunan, tüm enerjisini insanlara, dostluğa ve müziğe adamıştı.

Hayat doluydu. Her zaman bir tebessüm, bir selam, bir ezgi vardı dilinde. Müzik onun için sadece sanat değil, bir yaşam biçimiydi.

“BİR İNSAN BU KADAR MI SEVİLİR?”

Cenazesinde toplanan kalabalığa bakıldığında bu soruyu sormadan edemiyordu insan. Onun vefatı, sadece ailesini değil, Hamburg’da yaşayan binlerce insanı derinden etkiledi. Tunan, kalplerde öyle izler bırakmıştı ki, arkasından dökülen gözyaşları kadar, yüzlerdeki sevgi ve saygı da tarifsizdi.

“Güller arasında aldılar bir sabah erken. Ben güllerle geçinir gibi yıllarımı acılarla geçirdim. Yağmur gibi hüzünlerle yaşadım. Sevdiklerimi kaybettiğimde, yüreğimi kan gülleriyle dağladım“

MÜZİSYEN DOSTLARINDAN VEFALI VEDA

Cenaze namazını Hamburg Merkez Camii imamı Ercan Yüksekkaya kıldırdı. Tunan’ın eşi Meryem Hanım ve çocukları Ramize, Kemal, Yusuf ve Yaşina, taziyeleri gözyaşları içinde kabul etti.

Ama belki de en dokunaklı an, Tunan’ın müzisyen dostlarının, sahneleri birlikte paylaştığı arkadaşlarının birer birer mezarlığa gelişi oldu. Onlar da oradaydı. Ve bu, bir sanatçının dostlarından aldığı en güzel veda selamıydı.

Nevzat Ok, Mahmut Akgül, Aytun Ede, Elif Ergün, Hakan Çakal, Şükrü Aktoprak, Volkan Subaşı, Hüsamettin Özdemir, Hasan Kanak, Barış Demir, Aydın Eser, Şükrü Peker, Furkan Kemer, Poyraz Akgül, Nihat Karaca, Yücel Acar, Turan Vurgun, Ali Çetinkaya, Engin Umanc, Cemal Malkoç, Gökmen İnanır, Aykut İnanır, Alper İnanır, Levent Elmas, Engin Malkoç, Erhan Kemer, Abedin Shakirov ve Murat Narinç…

Hepsi, “son sahne“de dostlarını yalnız bırakmadı. Gözlerinde yaş, yüreklerinde hüzünle… Vefanın en anlamlısını sergilediler.

UĞURLAR OLA GÜZEL YÜREKLİ İNSAN

Tunan Kurtişev’in ardından söylenecek çok şey var. Ama belki de en anlamlısı şu:

“Seni unutmayacağız.”

Çünkü sen sadece bir sanatçı değildin. Sen, yaşamı güzelleştiren, insanı insan yapan değerleri taşıyan, özlemle hatırlanacak bir gönül adamıydın.

Ve biz seni, bir şarkının en güzel nakaratı gibi, her zaman sevgiyle hatırlayacağız.