KADINLAR KONUŞUYOR
Türkiye’de kadınlar konuşuyor, silahların susmasını istiyor. Bu nedenle birçok ilde sokağa çıktılar.
Kadının yeri yalnız ev değil, görevi ise yalnız annelik değil, diyorlar.
Kadını cinsiyet ayırımcılığı yapmadan insan olarak görülen her yerde, her ortamda insan olarak konuşur, yazar.
Yalnız erkeklerin bulunduğu topluluklarda, konferans, toplantı, panelde gruplar halinde fotoğraf görünce çiçeksiz bahçeye benzetirim. Kadın ve erkeğin eşit şartlarda söz sahibi, yaşamın her alanında birlikte olduğu iki ilçe tanıyorum, Keşan ve Didim.
Didim bu hafta 11. Yazarlar Festivali kadın erkek ünlü isimleri ağırlıyor. Yazarlar kitaplarını imzalayarak, okurlarıyla bol bol fotoğraf çektiriyor.
Belediye Meclisi’nde kadın üyeler, dernek ve vakıflarda kadınlar başkan olur, yönetime seçilirler.
Dört ay gibi bir sürede emekli tatilimi geçirdiğim Yeşilkent sitesinde Çevre Gönüllüleri Derneği Başkanı kadın, yönetimde görev alanlar kadın, üyelerin çoğu kadın. Zaten siteye girer girmez hanımeli değdiği belli olur. Önce dil, sonra el değer.
Sevgili okurlarım, bu satırları yazarken hayli derin düşüncelere daldım. Ömrüm boyunca konuşmasaydım neler olurdu, neler. Elli yıl sonra bir öğrencim Yüz Kitabı’nda (facebook) beni bulup, okuduğunu avukat olduğunu bildiremezdi. Bilgimi ilettiğim kaç öğrencim bilgisiz kalırdı.
Çevremde, ailemde konuştuğum için el kaldıran, şiddet uygulayan bir erkek olsaydı yüzlerce öğrencime yol gösteremezdim.
Berlin’de bir okul müdürümün sözlerini hatırlıyorum. Beni bir toplantıya götürmek istiyordu. Çok önemli karar mekanizmasını temsil eden üst düzeyde devlet memurları olacaktı. Bana benim gibi konuşacak çok Alman okul müdürü var, ama senin gibi Türkleri temsil edip, onlar adına konuşacak çok öğretmen yok, demişti. Yıl 1973, gerçekten nereye gitsem konuşup, yazıp okuduğum için şaşıran Almanlar vardı. Türk işçileri o zaman henüz Almanca bilmiyorlardı.
O toplantıda okulumuza fazla öğretmen saati almayı başarmıştık. Zayıf göçmen öğrencilere ilâve kurslar verilecekti.
Tatilimi geçirdiğim sitede iki dernek var.
Her ikisinde de toplantılarda söz alırım. Çok uzatma, geçmiş yönetimi övme sakın, sözleriyle uyaran, bana ikinci bir defa söz vermeyen erkekler var elbette. Ama çoğu teşvik edici, hatta bazıları şunu da söyle, diye beni konuşmaya hazırlıyor. Komşu ve üyelerden derlediğim notları masaya oturup konuştuğumu ciddiye alan erkek olan dernek başkanları ve yönetimini yaşadım.
Dün sahilde gezinti yaparken temiz çevreyi görünce kutlayan yerli turistleri gördüm. Hocam, iyi ki gazetede haber olarak çağrı yazdın, Didim Belediyesi çöpleri topladı, karasinekler azaldı, diyorlardı.
İster erkek olsun, ister kadın olsun söyleyecek sözü olan konuşmalıdır. Konuşan kadınlara öncelik tanınmalı, zira onlar konuşamayan, konuşmayan kadınlar adına da konuşuyor.
İnsanı insan eden lisanıdır. Zamanında konuşmayan baskı görür. Gönülden geçen, dil ile ifade edilir.
O halde, ömrüm boyunca beni konuşturan, başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, bütün erkeklere minnet borçluyum. Borcumu yayın yönetmenim sayesinde konuşarak-yazarak ödüyorum.
Hoşça kalın!
İlter Gözkaya-Holzhey
