CİN ŞİŞEDEN ÇIKTI
Şişeden çıkmıyor aslında cin, çaydanlıktan çıkıyor Alaaddin’in her başı sıkıştığında. “Dile benden ne dilersen!” diyerek ve Alaaddin’in en olmaz isteklerini yerine getirerek giriyor yeniden çaydanlığa.
Ama; cin, şişeden çıktı bu kez.
Hem de bir kez değil…
Defalarca…
Önce; Apo’yu Bekaa’dan şutlamak için çıktı şişeden.
“Haydi Abbas! Vaki tamam.” dediler, dayandı Suriye sınırına Kara Kuvvetleri Komutanı. Salladı aba altından sopayı.
Apo anladı onu. Vın!
Yunanistan senin, Hollanda benim, İtalya orası, Kenya burası derken; asmama, besleme sözü veren Ecevit patlattı bombayı.
“Şu saatten itibaren terörist başı elimizde.”
Özel mahpuslara kapattılar cini.
Cin; önce Oslo’da çıkardı başını şişeden.
Görenlerin ve duyanların ne nâmertliğini bıraktı Badem, ne şerefsizliğini.
O taktikti aslında cinle göz göze diz dize görüşmeleri başlatabilmek için.
Önce kamuoyunu alıştırdılar, sonra da heyetler kurtararak oturdular rahle-i tedrisine cinin.
“Seçmece bunlar…” anlayışıyla akil adamlar seçtiler, saldılar ülkenin yedi bölgesine.
Ha babam de babam havanda su döğerlerken bu akiller, cin; aldı atı, teee Üsküdar’ı aştı öteye.
17 – 25 Aralık’ta yeniden çıktı cin şişeden.
Durum vahimdi.
Badem cumhurbaşkanlığı zırhının ardına attı canını.
Saraylar yaptırdı kendine. Koruma ordusuyla donattı sarayını cinden korkusundan.
O denli korkuyor ki cinden, yediklerini kontrolden geçirecek alet, edavat getirtti bu yurtdışından.
Ama; cin durmadı.
Arınç oldu, çıktı bir kez daha şişeden, bir daha girmemecesine…
O da yetmedi Hüseyin Çelik’e büründü cin.
Bir kez namludan çıkan kurşun örneği.
Çıktı şişeden, girmeyecek bir daha şişeye.
Siz dürüstlüğünüzü bırakmayın! Kötü belasını bulacak.
Hasan Arslan
