1.Dünya Savaşı sonunda İngilizler işgâl ederler İstanbul’u.

Kurbağlıdere’nin İstanbul’un Kadköy‘ünde olduğunu bilirler bu kenti tanıyanlar. Deredeki ahşap iskeleye yanaşan motorlara kayıkhanede işgâlcilerden saklanan silah ve cephane yüklenir. Moda’dan gizlice çıkan silah ve cephane yüklü motorlar yüklerini İzmit’e taşırlar. Oradan da çeşitli yollardan Kurtuluş için savaşanlara ulaştırılır bu silah ve cephane.

Gaflet, dalâlet ve ihanet o zaman da vardı, şimdi olduğu kadar olmasa da. Bu alçaklar; bu vatanseverleri işgâlcilere gammazlamakta gecikmezler.
Bu alçakların alçaklıklarına karşın, ihbarı haber alan yurtseverler kayıkhanedeki silah ve cephaneyi evlerine taşır ve evlerinde saklarlar uygun bir zamanda yerlerine ulaştırabilmek için.
Baskın basanındır ya! Baskıncılar kol böreği alırlar kayıkhaneyi bastıklarında.

Bu işe fena öfkelenir işgâlcilerin başı General Harington.

Hem kayıkhaneyi hem de Sarı Kanarya’mın kulüp binasını kuşattırır askerlerine.

Orada da kol böreğiyle yetinmek zorunda kalınca, ulusal kurtuluşun ruhunu hedef alır. Amacı kurtuluşçuların saygınlığını yitirmeleridir. Bu amaçla bir futbol turnuvası düzenlenmesini buyurur.

İşbirlikçi basın, yalaka gazeteci o zaman da vardı, şimdilerdeki gibi.

Onlardan kışkırtıcı duyurular yayınlamalarını da ekler buyruğuna bu Harington Ağa!

„Guardlar Karması Türk Kulüplerine meydan okuyor. Kazanana Generalin adını taşıyan bir kupa verilecektir. Bu karşılaşma için Türk kulüpleri takımlarını diledikleri gibi güçlendirebilirler.” duyurusu yer alır yandaş basında. Komutan, İşgâlci General kazanacaklarına % 1000 inanmaktadır

Takvimler, 29 Haziran 1923 ü göstermektedirler.

Yer Topçu Kışlası, saha Taksim Stadı…

Bu Topçu Kışlası sizde de bir çağrışıma neden oldu mu? Bu yüzden Diktatör karizmayı fena çizdirdi anımsarsanız.

Karşılaşmanın son oyunu Guardlar Karması ve Fenerbahçe arasında oynanır.

Malatya Valisi Lord Plummer, bu maça özel olarak “Iron Duck” zırhlısıyla gelir. Şeref locasında işgâlci generalin yanında alır yerini. Takımlarının Sarı Kanayaları ezip suyunu çıkaracağından hiç kuşkuları yoktur.

Kupa da epey gösterişlidir hani! Yaklaşık 1 m yükseklik, gümüş işlemeler…

İşgalcinin takımında Irish Guards, Grenadiers Guards, Golds Stream takımlarının en seçkin oyuncularının yanında Cebel-i Tarık, Malta ve Mısır’daki İngiliz takımlarından da profi futbolcular oynamaktadırlar.

Sarı Kanaryalarda Fener’de oynayanlardan başka bir oyuncuya yer verilmez.

İlk yarı işgalcinin takımının 1-0 üstünlüğüyle kapanır.

Eh! Artık işgâlcinin karnını kaşımaya başladığını siz de sanırım getiriyorsunuz gözlerinizin önüne.

Coşar ikinci yarıda Sarı Kanaryam. 60 ta Zeki Rıza atar işgalcinin kalesine beraberlik sayısını. Aynı Zeki Rıza 74 te bir kez daha sallar fileyi.

Varın siz düşünün artık İşgâlcinin düştüğü çukurun derinliğini.

Oyun bitmiş, Sarı Kanaryalar evdeki hesabın çarşıda tutmasının içine sıkmışlar turpun suyunu.

İzleyiciler omuzladıkları gibi Sarı Kanaryaları yallah Beyoğlu’na!

Kupa dersen, elden ele!

Bu oyunu kazanmak, kurtuluş savaşını kazanmaya eşdeğer bir hava yaratır yurtsever Fenerlilerde.

Neden mi?

Fenerli olmak Kurtuluş‘tan ve Kurucu’dan yana olmaktır da ondan.

Son genel kurulda bir kez daha kanıtladılar bunu Fenerliler.

Bu kez de cemaat aldı kol böreğini.

Fenerli olmak, bu tanımı sevmesem de, Atatürkçü olmaktır.

Fenerli olmak bir ayrıcalıktır.

Yaşa Fenerbahçe!…

Hasan Arslan
Türkçe Öğretmeni