Piro koltuğa oturdu mu? Tabii ki hayır! Çünkü CHP kongre mahkemesi, “Şimdilik değil, bekle bakalım” deyip davayı erteledi. Yani Piro, kapının önünde “Buyurun, koltuk hazır” denmesini bekleyen müşteri misali, kapalı kapının önünde kuyrukta. Bu bekleyiş, sabrın sınandığı kutsal bir an olmaya aday. Ne diyelim, sabır taşı çatlamak üzere.

CHP kongre mahkemesi önce “Kurultay yapılacak” diye bir vaat verdi, sonra “Hadi canım sen de!” diyerek ortam uygun değil diye geri adım attı. Hakimlerin elinde karar varmış ama karar vermek zulümmüş, çünkü siyasi ortam öyle hassas ki, karar vermek milletin ruh haline zarar verebilirmiş.

Aslında CHP’nin önünü kesmek, birinci görev Piro’ya kaldı. Çünkü kimse bu karışık süreçte koltuk işini ona bırakmadan rahat edemiyor. Piro, bu karmaşada adeta “bekleme salonunun” bekçisi oldu. Ne zaman mahkeme izin verse, oturacak ama şu an iş “bekle, gör, sabret” oyunu.

Reisi en çok korkutan şeylerden biri ise Özgür Özel’in CHP’yi “halkın lideri partisi” olarak konumlandırması. Bu sıfat, Reis’in kabusu oldu; çünkü halkın gerçek liderinin kim olduğu su götürmezken, korkular artıyor. Bir diğer korku ise Ekrem İmamoğlu… Şehirden şehre yayılan bu başarı, Reis’in uykularını kaçırıyor. “İmamoğlu nerede, CHP orada” sloganı yüreklerde yer ederken, iktidarın korku filmi sahneleri devam ediyor.

Bu erteleme, aslında “Kriz çıkmasın, koltuklar boş kalmasın” mesajıydı. Piro’nun koltuğa oturması ise “nasip” işine kalmış. Bekleyeceğiz bakalım.

AkTroller? Onlar hâlâ “Reis arar mı acaba?” diye dua ediyorlar. Reis ise “Hayırlı olsun” demekle yetinip telefonu kapattı, arama mı? Onu biz de bekliyoruz. Medya “Reis aradı” manşetleri atıyor, çünkü gerçekler artık esrarengiz bir gizem.

Borsa mabadı tavana vurdu! Ama milletin cebinde para mı kaldı? Yok. Halk biber fiyatlarına bakarken borsa balonları şişiriliyor. Şenlik var ama biz değil, manipülatörler kutluyor.

Piro’nun hayali? Oturamadığı koltuk. Anayasa kitapçığı gibi ağır bir şey düştü başına ama içi boş çıktı. Vaatler uçuşuyor, halk tarot falına bakar gibi gelişmeleri seyrediyor.

Ve İmamoğlu. Hâlâ “Bunlar böyle olmaz!” dediği için susturuluyor ama halk onun sözlerini arka sokaklarda fısıldıyor.

Ama Kemal Kılıçdaroğlu? O ayrı bir mesele. Üç maymunu oynuyor, koltuğu kapmak için gözünü dört açıyor ama ne vizyon var ne cesaret. Eveleyip geveliyor,sus pus, halkın önünde ağzını açamıyor. Siyasetin kılcal damarlarında kaybolmuş, günü kurtarmaya çalışırken, aslında kendi partisini de uçuruma sürüklüyor. “Ben yaptım, oldu” diyemeyen, yapmadığı halde laf cambazlığı yapan biri olmaktan öteye gidemedi. CHP’nin önünü kesenler karşısında suskunluğu ve beceriksizliğiyle siyasi tarih sayfalarında utançla anılacak bir figür Piro o.