Bazı insanlar yere, göğe, yaşama değil, yüreğe düşer. Ferdi Zeyrek, Manisa’nın kalbine düşen, kısa sürede her haneye bir umut, her sokağa bir ses, her yüze bir tebessüm olan bir isimdi. Onun kaybı sadece bir belediye başkanının vedası değil; bir halkın yarım kalmış nefesidir.

Manisa onu yalnızca oy vererek değil, ona inanarak seçti. Ferdi Başkan da bu güveni sırtında bir sorumluluk değil, göğsünde bir onur olarak taşıdı. Kısa zaman içinde şehirde neredeyse dokunmadığı mahalle, dinlemediği dert, sarılmadığı yürek, kucaklamadığı çocuk kalmadı. O, makam odasında oturan bir başkan değildi. Manisa’da kent estetiği ve yaşanıla bilinir kent kavramlarını icraata çekmiş; ulaşım, alt yapı, karbon nötr, sıfır karbon emisyonu…  Araştıran, çözen, proje üreten başkandı.

Halkın çığlığı

Cenazesinde toplanan insan kalabalığı, yalnızca bir veda için değil, “Seni unutmayacağız, Manisa’da seninle başlayan belediyecilik yarım kalmayacak” haykırışlarıyla onunlaydılar, oradaydılar.

Özgür Özel’in kardeşlik, partidaşlık duruşu!

Ve o gün o tabutun başında tüm insanlığa verilen mesaj, her geleni sahiplenen kararlı bir duruş vardı… Yalnızca bir genel başkan değil, partidaş, yoldaş, kardeş duruşu sergilendi. Özgür Özel’in Ferdi Zeyrek’in ardından kurduğu her cümlede bir kardeşin içsel yanması vardı. Onun tabutuna uzanan eller, bir siyasi nezaketten değil; birlikte yürümüş, aynı hayale sırt vermiş iki insanın derin bağınının kopmayışının direngenliği vardı. O gün Özgür Özel, sadece partililer tarafından değil, tüm halklar tarafından alkışlandıysa, bu Ferdi Zeyrek’in geride bıraktığı “insan olma” mirasının sahiplenilmesinin bir sonucuydu.

Yoldaşlık, seçim zamanlarında değil, zor zamanlarda, ölüm sessizliğinde belli olur. O sessizlikte, Özgür Özel’in gözlerindeki sarsıntı; iktidarın değil, insaniyetin, kardeşliğin ve hakikatin temsiliydi.

Ferdi Zeyrek’in ardından

Ferdi Zeyrek’in ardından sorulması gereken soru şudur: Bu şehir şimdi ne yapacak?

Onunla birlikte Manisa, kibirli yönetim tarzını bir kenara bırakmıştı. Kapalı kapılar açılmış, belediye halkın olmuştu. Mutlaka Ferdi başkanın yarım kalan her işi Manisa’ya talimatı ve mirasıdır. Parkı, asfaltı, otobüs durağı değil; esas yarım kalan şey onun halkla kurduğu insani bağdır. O bağ koparsa, Manisa çok şey kaybeder.

Manisalının omzundaki görev

Şimdi Manisalının önünde iki yol var: Ya “çok yazık oldu” diyerek iç geçirecek, ya da “O’nun başlattığı yürüyüş sürecek” diye ayağa kalkacak. Ferdi Zeyrek’i asıl yaşatacak olan, onun adını bir caddeye vermekten öde taşıyarak vicdan ve ahlak tutumunu geliştirmektir. Her yeni projede, her alınan kararda onun halkçı duruşunu hatırlamak, onu her gün yeniden seçmek demektir.

Bu bir veda değil

Manisalılar için Ferdi başkan bir veda değil, toplumsal barış, halkçı belediyecilik   sözleşmesidir. Ferdi Zeyrek’in gülümseyerek söylediği o sade ama sarsıcı cümleler hâlâ kulaklarımızda: “Ben sizin başkanınız değil, sizin evladınızım.”

Bir başkan gitti belki ama evladımızın mirası hep burada. Ve şimdi bize düşen, o mirası yere düşürmemektir.

Tekrardan halkçı belediyeciliği gündeme taşıyan Ferdi Zeyrek’e sonsuz bir minnet, CHP genel başkanı olarak partidaşlık, arkadaşlık, kardeşlik tutumu sergileyen   Özgür Özel’e saygı ile…

Hadi hayırlısı…