Öldürmek için iktidar eliyle organize olmak ve örgütlenmek …

İnanılır gibi değil.

Düşünürken, kanımın damarlarından çekildiğini, kalbimin sıkıştığını hissediyor, boğulur gibi oluyorum…

İstisnasız vicdanı ve merhamet duyguları körelmemiş hepimizin böyle hissettiğine eminim…

Çocuklarımızın yüzüne bakabilecek miyiz?

Bizdeki iktidar, yaşatmak için değil, yok edip, kurutmak için var sanki…

Elini attığı her şeyimizi kuruttu…

Sakın ola ki vicdanlarımız kurumasın.

 Sayısını bilmediğimiz çocuğumuz tacize, tecavüze uğradı. Uğruyor. Ruhları öldürüldü.

Her gün onlarca kadınımız katlediliyor, kalplerimiz mezarlık oldu.

Bu caniler, katiller için sus pus olan iktidar ve hiçbir doğruda, örgütlenemeyen birtakım insanlar, köpeğe, kediye karşı planlanan korkunç günaha ortak olmaya hazır ve nazırlar… Örgütlendiler, hızlı organize oldular. Kime faydası var, meçhul…

Sorun varsa çözüm de var.

Çözemediği yerde yok etmeyi seçen, zihniyet, akıl almaz, inanılmaz, Bunu kabul etmek ise, aklın tutulması, vicdan tutulması, olsa gerek.

“Bahşedilen canı ve yaşam hakkını biz alamayız” diyen, herkese selam olsun…

Çünkü o insanlar, geleceğimizi emanet edeceğimiz vicdan sahipleri ve bizi yaşatanlardır…

Anadolu insanı, toprağı ile özdeşleşirken, arkadaşım, dostum betimlemesinde köpeği ve kedisiyle hayatı paylaşmıştır.

Bilim söylemeden yüzlerce yıl önce hayatın dengesini, ekmeği, suyu paylaşmayı ve bir arada yaşamanın gerekliliğine daha ötesi sırrına ermiş kadim halklardır.

Açlık sınırının altında maaş ödenen emeklileri, enflasyonun, hayat pahalılığının altında inim inim inleyen halkı, ülkeyi terk etmek için her fırsatı kullanan gençleri, sokakları istila eden sözde mültecileri, dert etmeyen iktidar ve trolleri, bir iki sağlık tedbiri ve iki kap yemekle bizlere yarenlik eden dostlarımızı yok etmeye çok hevesliler…

Ama ekmek çarpmasa bile masumun hakkı fena çarpar, unutmasınlar.