0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Uğur Mumcu’nun anısı önünde; 25 Ağustos 1975 günkü “Gözlem”indeki o görkemli “Sesleniş”indeki tümceleriyle özlem ve saygılarımla
“Korkmadan öldük ey halkım, unutma bizi!
Bir gün mezarlarımızda güller açacak ey halkım, unutma bizi!
Bir gün sesimiz hepimizin kulaklarında yankılanacak ey halkım, unutma bizi!
Özgürlüğe adanmış bir top çiçek gibiyiz şimdi, hep birlikteyiz ey halkım unutma bizi, unutma bizi, unutma bizi!”

Sevgili Uğur, Arkadaşım, Can Dostum, Kardeşim;
Seni terörün kalleş pususuna kurban verişimizin üzerinden 31 yıl geçti.
Yurduma ve yurdum insanına adadığın yaşamına kalleş pusularda, en sinsi, en korkak ve en alçak biçimde son verenleri yakalama konusunda namus sözü verenler verdikleri namus sözlerini tut(a)madılar.
Et ve kemikten olan Uğur Mumcu’yu hunharca katledenlerin ve onların devlet içindeki ağababalarının gücü, namus sözü verenlerin gücünün önüne geçti.
Ancak; Anıt Kadın, Sevgili Eşin Güldal Mumcu’nun, anlatımlara sığmayan, kararlılığı seni aramızdan alan kuduzların kimliklerini bir bir ortaya çıkardı.
Bugün, artık o insanlık dışı yaratıklar da, arkalarında duranlar da gün gibi ortadalar.
Bu; kişisel çıkarları dışında hiçbir şeye önem vermeyen akıl fukaraları, doğruluk ve dürüstlük düşmanları, ağzı salyalı kuduzlar bir şeyin hesabını yapamadılar.
Kemalizm’i yaşam biçimi yapan Kemalistleri,
bağımsızlık tutkunlarını,
içleri cumhuriyet ateşiyle yananları,
çağdaşlık öncülerini,
adını demokrasiye adayanları,
insanı ve insan emeğini en yüce değer sayanları,
ilkelliği sürekli filizlendirenleri,
halkın gücünden öte bir güç tanımayanları,
gönülleri toplum sevgisiyle dolu olanları,
insan haklarının yılmaz savunucularını,
yoksulluğun amansız karşıtlarını,
çıkarcıların kâbuslarını,
„Kalpaksız Kuvva-i Millî“yi,
laikliğin aydınlık yüzünü,
„Adalet ve Demokrasi“ savaşımının önderini,
gazeteciliğin ölüme boş vermiş okulunu,
namus ve şeref timsalini,
güneşi fethin yol göstericisini,
tüm yaşamını halkına adayanı,
solun gür sesini,
yurdumuzun aydınlık şafağını,
ulus bilincine ulaşmış ulusal kurtuluş savaşçılarını öldürmekle bitiremeyeceklerini bilemediler.
Her parçalarından onlar gibi onbinlerin, yüzbinlerin, milyonların doğacağının ayrımına varamadılar.
Arkadaşım, Can Dostum, Kardeşim;
Rahat uyu!
Gözün arkada kalmasın!
Zorbalığa ve zorbalara karşı, „Adalet ve Demokrasi“ için her zaman varsın…
Varız…
Onbinlerle, yüzbinlerle, milyonlarla…
Alfabemizi açtık ve ilk sayfasından, bugün, seni sonsuzluğa uğurlayışımızın 31. yılında, yeniden başladık.
Korkuyorlar!
Korkacaklar!
Korksunlar!