0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Sonbahar ayları dopdolu coşkulu etkinlikler belirli günleri anarak, kutlayarak geçiyor. Yoğun haberler gölgesinde 20 Kasım Çocuk Hakları Koruma Günü, biraz sessiz geçti.

Çocuk yaşta gelin olan kızçocukları kadına karşı işlenen şiddetle birlikte anıldı. Küçük yaşta aileyi geçindirme zorunda bırakılan erkek işçi çocuklardan ise hiç bahsedilmedi.

Bu durumda çocukların en önemli hakkı olan eğitim öğrenimi ellerinden alınıyor. Problem yalnız bu çocukların gibi algılanıyor, halbuki yaşadığı toplumun sorunudur. Cahil kalan nesillerin açtığı zararlar, internet çağında artık ülke sınırlarını aşıyor, yerkürenin tüm halkların sorunu olarak karşımıza çıkıyor.

Fikirde gelişme giyim kuşam, teknoloji gibi çabuk ilerlemiyor, bazan yüz yılını alıyor. Çocuk haklarına ilk adım Mayıs 1919’da atılıyor. 20 Kasım 1989 yılında bugünkü resmi şeklini alıyor.

Düşüncenin ilk ninesi Londra’da İngiliz Englantyne Jebb, tarihe bir ilk olarak geçiyor.

Bayan Jebb, Birinci Paylaşım Savaşı’ndan sonra aç susuz, hasta kalan çocukları koruma için konuşmaya kürsüye çıktı. Bazı kadınlar ona düşman gözüyle bakıyordu, çantalarında kokmuş, bozulmuş meyva getiriyorlar. Sahnede başına atıp, protesto edecekler. Çünkü o İngiltere’ye karşı savaşan ülkelerdeki  aç sefil çocukları da korumak istiyor. Dini, milleti, kökeni ne olursa olsun büyükleri savaşmıştır, çocuklar masumdur, tezini savunuyor.

Her çocuğun doyacak kadar gıdaya, dinlenmeye, çocuk olmaya, oynamaya hakkı var. Büyükler bu hakları vermek zorundadır. Teklifinden dört yıl sonra hazırladığı liste Cenevre’de kongreye sunar. Ülkeler arası bu kongrede tavsiya niteliğinde kabul edilir. 20 Kasım 1989 yani tam 70 yıl sonra resmen çocuk hakları kanunen koruma altına alınır. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları kuruluşunda çocuklar haklarını aramak için mahkemeye başvurabiliyorlar.

Englantyne’yi diğer vatandaşlarından farklı düşündüren sebep, aileden geliyordu. Ailesi fakir olmadığı halde, yoksul ailelere bilhassa çocuklarına yardım ederek ona örnek olmuşlardı. Öğretmen olunca çocukların dünyasına daha içten girmiş oldu. Fakat savaş sonrası sorunlar ve kalabalık sınıflarda mesleğine devam edemedi. Yazmayı seçti, böylece daha büyük çapta çocukları korumaya aldı.

O, çocukların hepsini sevdi, kendi çocuğu olmadı, genç yaşta (42) vefat etti. Eseri ise bu yıl 100 yaşını tamamladı.

Ailede, yuvada, okulda çocukların düşünceleri dinlenmelidir. Düşünce üretmeyi, halklarını korumayı öğretmek büyüklerin görevidir.

Birleşmiş Milletler Adalet Meclisi’nde çocuk hakları 41 madde olarak anlaşma şartlarına alınmıştır.

Doyacak kadar gıdaya, temiz suya hak kazanır. Tuvalete gitme, temiz suyla yıkanma en tabii hakkıdır. Hasta olursa doktor tedavisi gerekir.

Her çocuğun okula gidip, öğrenme hakkı vardır. Şiddete karşı korunmalıdır.

Düşüncelerini serbestçe söylemelidirler. Büyükler okulda, ailede, toplumda politikacılar dahil, sözlerini dinlemek zorundadır. Her çocuğun oyun, ev ödevini yapma, dinlenme için zamana ihtiyacı vardır.

Büyükler çocuğun izini olmadan posta bilgilerine bakamaz, mektubunu açamaz. İnternet çağında mobil telefona bakma selâhiyeti yoktur.

Her çocuğun anne baba ayrılsa bile, her ikisiyle yaşama hakkı vardır. Büyükleri anlaşma ve mahkemede hakimin verdiği karara uymak zorundadırlar.

Çevre ve iklim değişikliğine karşı fikir üreten, eyleme geçen çocuklar dinleniyor. Çok yol alındı, ilerleme görülüyor. İyi örnekler dünyada çok çabuk yol alıyor. İyiler birlikte hareket ederlerse, çocukları kötülerden ve kötülüklerden koruyabilirler. Çünkü iyiler çoğunlukta ama sessiz ve yavaş hareket ediyorlar.

Yüz yıl önce olduğu gibi, bugünde erkekler savaşıyor, silah   ticareti yapanlar varlık içinde yaşıyor. Olan çocuk ve kadınlara oluyor. Dünya, Paylaşım Savaşlarının geride bıraktığı hezimeti hâlâ yok edemedi. Savaşlar devam ediyor, zulmün bıraktığı izleri yok etmek, hasta ruhları tedavi etmek için hayli zaman ve enerjiye ihtiyaç duyulacaktır.

Bugünün küçüğü, yarının büyüğü olacaktır. Çocuklara kıymayın efendiler.

Hoşça kalın!
Mutlaka bu konuda okunması gereken sayfa:

DIE ZEIT, 21.11.2019, No: 48, Die Seite der Kinder (s.60).