Kullandığımız her şey eskiyor. Hatay alev alev yanıyor, derken yangın başka bir ile sıçrıyor. Yanan sadece bir ağaç yığını değil. Canlı, dipdiri,
Bursa… Osmanlının başkenti. Saltanat ailesinin sıra, sıra gömülü olduğu, Osman beyin ve Orhan gazinin sırt-sırta yattığı şehir. İşgal edildiği zaman TBMM. Kürsüsüne
Yaz sona eriyor. Ağaçlardaki yapraklar renk değiştirmeye başladı. Yakında sonbahar rüzgarları ile oradan oraya savrulmaya başlayacak… Oldum olası güz mevsimini sevmemişimdir. Bana
Kahramanlar yaratarak Dünyayı uzaylılardan kurtaran filmlerden oldum olası hoşlanmamışımdır. Herkes nefeslerini tutarak izler, sonra da bu hayali kahramanları alkışlarlar… Cahil toplumları uyuşturmak,
Çocuk ve gençliğinizde anılarınızı inşa ettiğiniz yerler vardır. Yakın çevreden başlarsak dedemizin köydeki evi, büyükbabamızın bahçesinde incir ağacı olan tek katlı yer
İnsanoğlunun işlerine akıl sır ermiyor. Sanki görünmeyen bir el; gizli bir düğmeye basarcasına, heykellere yönelik sistematik saldırılar farklı ülkelerde ayni zaman aralığında
Biz; bu dünyanın ve öteki dünyanın sırlarını çözmeye çalışaduralım. Başımıza gök taşımı düştü? Göktaşı uzaktan mı geçti? Ayın üstüne dünyanın gölgesi düştümü-düşmedimi
Ev hapsinden ve Pandemi’den etkilenmeyen sadece kapitalist düzen oldu. Geniş halk kitleleri büyük şehirlerde kıt kanaat geçindiği 80-90 metrekarelik evlerine kapanıp, salgının
Beşevlere kadar Skoda dolmuş ile geldik. Demirci köye gitmek için geri kalan mesafeyi yayan gideceğiz. Sabah; Apolyont handan kalkan Çalı arabasını kaçırmasaydık,
Türkiye; her geçen gün şifreleri çözülen, birbirinden ayrı düşünen ve düşünceleri nedeni ile ayrıştırılan insanların ülkesi olmaya devam ediyor. Bu hafta değinilecek
Pencereden bakıyorum. Çevremdeki sokaklar, evler 19 Mayıs için bayraklarla süslenmeye başlamış. Sokaklar ıssız. Hava kapalı. İçimi bir hüzün dolduruyor. Oysa bayram geliyor.
Güneşli bir sabaha uyanıyorsunuz… İlerdeki dağların zümrüt yeşili rengine büründüğünü, bahçeleri papatyaların bastığını, erguvan ağaçlarının o kendine has rengi ile bahçeleri süslediğini,
Bir kez daha rahmet dileyelim. Haydar Hoca merhum gitti ama geride bıraktığı Akıl mirasının kavgası başladı bile. Bana göre bir yazıyı, bir
Bir zamanlar dostlarla ayda bir Mudanya da Yelken kulübünün üstündeki evde buluşur; denize bakan balkona kurduğumuz akşam sofrasında güneşi uğurlardık. Doğa’da yaşayanlar
“Ölümün ince çizgisi…” Birdenbire düşer ölüm haberi… Beklemediğiniz anda, ihtimal vermediğiniz anda… Bazen sokakta yürürken, bazen tv.ekranından, bazen gece yarısını çoktan geçmiş
Bizde bir laf vardır. Kötü bir insan bir belaya uğradı mı “Allahın sopası yok ki adamın gözünü çıkarsın” derler. Dünya’nın da sopası
Bir haberde paylaşılmıştı; “Helin BÖLEK… Geçen hafta açlık grevinde öldü.” Işıklar içinde uyusun… İsmi hatırlıyordum. Açık havada verilen bir konserde GÜLEYCAN isimli
Sinirlerim çok bozuk. Sadece benim değil her halde… Bu virüs belası nedeni ile (kim bilir kim ve ne için açtı başımıza bu
Sokağa çıkmayın evde oturun dediler ya… Bizim gibi adamlar için ne mümkün? Havalar kışı aratmayacak kadar soğuk ve dengesiz. Arabaya virüs bulaşır
Şehitler içimizi acıtıyor. Onlara üzülüyor ve rahmet diliyoruz. İşimizi Allah’a havale eden hutbeler dinliyoruz. Oysa Allahın kitabında ilk ayet Oku ile başlıyor
Hayyam’ın şiirlerine, Neyzenin felsefesine, Nasreddin hoca’nın hicivlerine, Pir sultanın deyişlerine bayılırım. Bu değerlerin benzerleri elbette yabancı yazar-çizer, düşünür ve konuşur takımında da
Arama motorlarında yapacağınız kaynaklarda Nemrut ile ilgili olarak Adrian Gilbert ismine rastlarsınız. Dünya’da ezoterik sırları ve özellik ile Nemrut’u araştırdığı belirtilir. Çeşitli
Bazı insanlara olan güvenimi; bir başkasının felaketini fırsata çevirenleri gördüğüm için kaybettiğimi düşünürüm. Bizim kuşak, deprem gerçeği ile Gediz’de 28 Mart 1970
Geçen gün Tıraş olurken yanağımı kesmişim. Küçücük kesikten sızan kanın miktarını görünce epey şaşırdım. Bir yandan da renginin açık kırmızı olmasına sevindim.
Bazı ekmekler “Ağır Ekmek”tir. Bütün gece denizle boğuşup; sabah gün doğumunda iskeleye yanaşan, ağlarındaki balıkları temizleyip kasalara koyan balıkçıların, evlerine giderken aldığı;
Yaşadığınız yerlere kendinizi yabancı hissettiğiniz ve bir anda boşluğa düştüğünüz oldu mu? Mesela; yıllarca dirsek çürüttüğünüz okulunuz… Bahçesindeki çınar ağacı… Her zaman
Bir akrabamızın cenazesinden dönüyoruz. Yol uzun, düşünecek onca şey varken ölüm ve sonrası takılıyor yine aklımıza… Malın, mülkün, kardeş kavgalarının manasızlığı bir
Arıları izlediniz mi? Bilemem. Onlar genellikle bir gram bal için kilometrelerce uçabilen mucizevi yaratıklardır. Çoğu insan iğnesinden korktuğu için yakınımıza geldi mi
Kasım aylarını ve Kasımpatlarını oldum olası sevmem. Bana hep ölümü, ölüp gidenleri hatırlatır… Benim için sisli-puslu güneşsiz günlerin; beyaz kışa gebe bir
Bazen bir musibet bin hayırdan iyidir derdi dedem… Cevat Şakir Kabaağaçlı’yı “Halikarnas Balıkçısı” olarak bize tanıtan ve buluşturan da bir musibet olmuş.
Hiç karanlıkta yürüdünüz mü? Evin içindeki karanlık farklıdır… En fazla kapıya, masaya, bir iki sandalye veya dolaba çarparsınız. Sokakta yürümek daha da
Altı yüz küsur yıl hüküm süren koskoca bir Osmanlının hazin sonu, bu sonu hazırlayan nedenler ve sonrasında Atatürk gibi bir dahi’nin çıkıp
