0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Veli Tüfekçi mültecilere iş imkânı veriyor

Veli Bey. „En iyi uyum çalışma hayatında gerçekleşir” diye yerleşmiş ve doğru olan bir söz var. H & V Möbelland olarak işletmenizde mülteciler çalıştırılıyorsunuz.

Yanınızda kaç mülteci işçi çalışıyor? Ne zamandır çalışıyorlar? 
Veli Tüfekçi: Şu anda 3 mülteci çalışıyor. Bunun yanında gerçekleştirebilirsek iki kişiyi daha önümüzdeki günlerde meslek eğitimi yaptırmak üzere işe alacağız. Bunlardan birini satıcı, birini de mutfak planlamacısı olarak yetiştirmeyi düşünüyoruz. Yaklaşık üç, dört aydır çalışıyorlar. Biri depoda çalışıyor, biri döşemeci, diğeri de marangoz olarak montaj bölümünde çalışıyor. 

Peki bu mültecilere nasıl ulaştınız? Sizin kanallarınız neydi? 
V.T.: Mülteci işe almak isterseniz bunun birçok yolu var. Birincisi bazı mülteciler kendileri bizi buluyorlar. Arkadaşları veya tercüman aracılığıyla mağazamıza gelip soruyorlar. İkincisi Çalışma Ajansı yardımcı oluyor. Bir de konuyla ilgili çok çeşitli bilgilendirme toplantıları oluyor. Çeşitli sivil toplum kuruluşu ve ekonomik kuruluşlar projeleri ile bizlere müracaat ediyorlar. Bizim mültecileri bulmamız ilçemizde faaliyette bulunan ekonomik kuruluş „Wirtschaftshof Spandau “aracılığıyla oldu. Çalışma Ajansı ve Job Center‘lerin yalnızca mülteciler için ayrı bölümleri var. Kendilerine müracaat ettiğinizde size yardımcı oluyorlar. 

Bürokratik işlemler uzun sürüyor mu?
Hayır! Bir ay içinde hemen hemen bütün işlemler bitmiş oluyor.  Meslek eğitimi için ise alacaklarımızı, iki hafta deneme olarak çalıştırıyoruz. Onun çalışma kültürünün, kişiliğinin bize uyup uymayacağına bakıyoruz. Çalışma disiplinine bakıyoruz. Çünkü onlarda dil problemi var veya teknik sorunlar çıkabiliyor.

Mülteci aldığınızda işletme olarak devlet tarafından verilen bir teşvik var mı?
Teşvik alıyoruz. Devlet işe aldığımız kişinin özelliğine göre 6 ay ile bir yıl arasında teşvik veriyor.  Ancak problemler başka yerde yaşanıyor.

Şu anda çalışan arkadaşları hemen bulabildin mi?
Çalışabileceğimizi düşündüğümüz insanları önce deniyoruz. Kimisi kalıyor, kimisi gidiyor. 
Bu arkadaşlar kalıcı gibi görünüyor şu anda. Ama belli de olmuyor. Biraz kendisini geliştirdiği zaman bizim buranın şartları kendisine uymayabilir ve gidebilir de. Bu da iş piyasası için normal bir durum.

Ne gibi sorunlar çıkıyor?
Birincisi dil problemi. Bazen işaret diliyle konuşmaya çalışıyoruz. Yanlış anlaşılmalar oluyor. Bunun sonucu işi yanlış yapıyor. O işi tekrar düzeltmek zorunda kalıyorsun. Bunun zararını karşılamak zorunda kalıyorsun. Mesleği biliyorum marangozum diyor. Ancak birkaç gün sonra bakıyorsun, dil problem yanında başka problemler de çıkıyor. Suriye’deki marangozlukla buradaki çok farklı. Materyali tanımıyor. Makineyi kullanmasını bilmiyor. Sistemi, ürünü tanımıyor. Mesela bizim işimizde ehliyet mutlaka gerekli. Birçoğunun ehliyeti yok, olanlarınki de tanınmamış. Bunun dışında Almanya’daki çalışma koşulları hakkında yanlış bilgilere sahipler. Bunun sonucu çalışma disiplinleri, motivasyonları eksik. 

Almanya’daki çalışma koşulları hakkında `yanlış bilgilere sahipler´ konusunu biraz açar mısınız?
Örneğin özellikle bizim branşta bir iş yarım saat, bir saat daha fazla sürebiliyor. Ama mülteci vatandaşlar Almanya’da kural buymuş deyip, saat 18.00 olunca işi bırakıp gidiyor. İcabında bir saat daha fazla çalışılması gerektiğini anlatamıyoruz. Tabii ki fazla mesainin ödenmesi gerekir. Ancak böyle konuştuk deyip, işi bırakıyorlar. Dil sorunu da üzerine binince anlaşmazlık çıkıyor. Bir mülteci telefon etti ve benimle tercüman aracılığıyla pazarlık etti.  Marangozmuş. Benden 25 avro saat ücreti istedi. Gerekçe olarak Almanya’da marangozun saat ücretinin 35-40 Euro olduğunu öne sürdü.

Peki, neden mülteci alma ihtiyacı hissettin? Hümanist bir kişiliğin olduğunu biliyoruz. 
Hümanizm ayrı konu. Ticari olarak baktığımız zaman ise çalışacak elemana ihtiyacımız var. 
Şu anda eleman bulmakta sıkıntı çekiyoruz. Onun verdiği problemler var. İnsanlar çok rahat ve paralı iş arıyor. Onun verdiği bir sıkıntı var. Şimdi ayni sıkıntı bu mültecilere de sirayet etmiş durumda. Asgari ücret ile çalışmak istemiyorlar veya kaçak çalışmak istiyorlar. Biz de daha fazla veremiyoruz. Çünkü dil bilmiyorlar, kalifiye değiller. Efektif çalıştıramıyoruz vs. Diğer yandan devletten aldıkları para ile karşılaştırılınca çalışma ihtiyacı duymuyorlar. Çalışma motivasyonları düşüyor. Bazen evde oturanın eline, çalışandan daha fazla para geçiyor. Genel bir sorun bu! Devletin bu durumu düzeltmesi gerekir. Devletin çalışanı desteklemesi gerekir. 

Ancak bu sorun herkes için geçerli. Almanya’nın genel sorunu.
Elbette! Normalde herkes için geçerli. Ama mülteciler için daha çok geçerli. Çünkü onların çözmeleri gereken dil ve eğitim sorunları var. Buradaki sosyal ve çalışma hayatına alışmaları için zamana ihtiyaçları var. Bu nedenle daha esnek olmaları gerekir diye düşünüyorum. Benim kanımca iş öğrenilir, ancak çalışma isteğinin, motivasyonunun olması gerekir. Genelleştirmek istemiyorum, ama bir kısmında, belirttiğim sebeplerden dolayı motivasyon eksik. Buradaki çalışma koşulları konusunda kalıplaşmış yanlış bilgiye sahipler. Tabiki bu söylediklerim hepsi için geçerli değil.

Diğer çalışanların mültecilere karşı tutumları nasıl? Problem yaşanıyor mu? 
Bizde yaklaşık 30 kişi çalışıyor. Çoğu yabancı kökenli olduğu için, öyle bir problem yaşamıyoruz.

Şimdiye kadar mültecilerle çok tecrüben oldu. Neler önerirsin?
Birincisi, bir kere deneme sürelerini en az bir aya çıkarmaları gerekir. Bir veya iki hafta çok az. Bu süre içinde bir insanı tanıman çok zor. Çünkü zaten sürekli yanında değilsin. Bir de farklı yerlerde denemen gerekir. Deneme süresi çok yetersiz. İkincisi asgari ücretten bu kadar çok vergi alınmaması gerekir. Çünkü devletin verdiği sosyal yardımlar asgari ücretin üzerinde olunca motivasyon düşüyor. Devletin buna bir çözüm bulması gerekir. Üçüncüsü de dil kurslarına daha fazla ağırlık vermek gerekir. Mesela bizde çalışan üç arkadaştan, ikisi dil kurslarına gidiyor. Bu çok önemli bir faktör.

Bu güzel ve bilgilendirici söyleşi için teşekkür ederiz Veli Bey.
Bende sizlere teşekkür ederim. (Kaynak: TDU Ekonomi Dergisi)

ha-ber.com/Hüseyin İşlek