0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Daha deniz görmemiş bir çoban çocuğuyum.

– Bu şiri daha önce okuyup okumadığınızı bilemem. Daha ilk dizesinde başlıyor insanın içini yakan acı.
Bu dağların eskiden aşinasıdır soyum.
Bekçileri gibiyiz ebence buraların,
Bu tenha derelerin, bu vahşi kayaların
Görmediği gün yoktur kuzu peşinde bizi

Her gün aynı pınardan doldurup testimizi
Kırlara açılırız çıngıraklarımızla.
Okuma yok, yazma yok, bilmeyiz eski yeni,

– O iç yakan acı büyüyerek sürüyor bu dizede.
Kuzular bize söyler yılların geçtiğini,
Arzu, başlarımızdan yıldızlar gibi yüksek;

– Ne arzu edeceğini de bilemez zaten o.
Önümüzde bir sürü, yanımızda bir köpek,
Dolaştırıp dururuz ayni daüssılayı.

– Ona göre bu, memleketin hastalığıdır. Sağaltımı da yoktur… Belki de… Ona göre…
Anam bir yaz gecesi doğurmuş beni burada,
Bu çamlıkta söylemiş son sözlerini babam;
Su karşıki bayırda verdim kuzuyu kurda,
“Suna”mın başka köye gelin gittiği akşam,

– Suna’sı neden başka köye gelin gitmiştir sizce? Gitmeyi istemiş midir? Ona sorulmuş mudur kime ve nereye gelin gitmek istediği?
Gün biter, sürü yatar ve sararan bir ayla,
Çoban hicranlarını bağrına basar yayla.
Kuru bir yaprak gibi kalbini eline al,
Diye hıçkırır kaval.
Bir çoban parçasısın, olmasan bile koyun,
Daima eğeceksin başkalarına boyun;

– Kavalı aklını başına devşirmesini önerir ona.
Hülyana karışmasın ne şehir, ne de çarsı,

– „Sınırlarını tanı!” der.
Yamaçlarda her akşam batan güneşe karşı
Uçan kuşları düşün, geçen kervanları an,
Mademki kara bahtın adını koydu çoban!

– Çobanlık, sizce de, onun kara yazgısı mıdır?
Nasıl yaşadığından, ne içip yediğinden,

– Nasıl yaşamaktadır acaba? Ne yiyip içmektedir?
Çıngırak seslerinin dağlara dediğinden
Anlattı uzun uzun.

– O konuda destanlar yazar aslında.
Şehrin uğultusundan usanmış ruhumuzun
Nadir duyabildiği taze bir heyecanla,
Karıştım o gün, bugün bu zavallı çobanla

– Neden “zavallı”dır sizce o? Zavallılığı kendisi mi seçmiştir?
Bingöl yaylalarının mavi dumanlarına,
Gönlümü yayla yaptım Bingöl çobanlarına.

Kemalettin KAMU

– Gönüllerimizi yayla yaptık mı, yapabildik mi gerçekten Bingöl çobanlarına?

– Bu kez yazımı, ne zaman okusam beni insanlığımdan utandıran bir şiirle ilgili yazdım. Amacım; biraz, sizin gönüllerinizi de Bingöl çobanlarına yayla yapmak, yapabilmektir.

Hasan Arslan
Türkçe Öğretmeni