TÜRK ÖĞRENCİLERİN ALMANYA’DAKİ EĞİTİM SORUNLARI

ABONE OL
12:18 - 12/09/2022 12:18
0

BEĞENDİM

ABONE OL
Kaplan
Best

“Ne olacak bizim çocukların hali!”

Almanya’da Türk çocuklarının eğitim problemleri çok çeşitlidir. Ancak bunların temelinde 3 önemli konu yatmaktadır. Ana dili bilgisinin eksikliği, din anlayışının yanlış olması ve tarih bilgisinin ve bilincinin olmaması.

İçinde bulunduğumuz yılda (2017), Alman okulları Türkçe dersi için kullanılan sınıflardan ücret alma peşine düşmüştür. Bundan sonra kendi göbeğimizi kendimiz kesmek zorundayız. Yapacağımız çalışmaların üç ayaklıdır: Aile ve okul ayağı vardır, STK ayağı vardır, devlet ayağı vardır. Çevre ve medya ayağını da unutmamak gerekir.

İstisnasız bütün sivil toplum örgütleri toplantılarında bir vesileyle konuyu hemen eğitime getiriirler. Duyarlı iki Türk bir araya gelse “Ne olacak bizim çocukların hali!” diye başlarlar eğitim konusunda sohbete. Eğitimi konuşmak kolaydır. Ancak, eğitime yatırım yapmak oldukça zordur. İrade ister cesaret ister en önemlisi fedakârlık ister. Çünkü, ciddi bir çalışma içine girmek söz konusu olunca ortalıkta kimse kalmaz. Bahane hazırdır, eğitime yapılan yatırımlar boşunadır. Kısa yoldan hayata atılmak gerekir. Beklemeye tahammülü yoktur yoktur insanların. Hemen netice isterler.

Problem tespiti ve temel çözüm önerileri

Endişemiz var, endişelerimiz var, boşver diyenimiz var; çocuklarımız, okullarda aşağılanıyor, öğretmenler tarafından yanlış yönlendiriliyor, üniversite okuma yerine meslek edinmeleri tavsiye ediliyor. Çocuklarımızın, teneffüslerde Türkçe konuşmaları yasaklanıyor, barbar diye, çingene diye kendileriyle alay ediliyor, sözde soykırım iddialarıyla hakarete uğruyorlar.

Ancak benim üzerinde durmak istediğimi birilerinin çocuklarımızı aşağılaması, onu yargılaması değil. Benim derdim çocuklarımızın bu konularda muhataplarına verecekleri sağlam bilgilerinin olmamasından dolayı eziklik duymasıdır. Kendisinin barbar olmadığını muhataplarına anlatamamasıdır. Zavallı çocuk kendisini bilmiyor, tanımıyor.

Bazıları kabulleniyor barbarlığı, “demek ki barbarmışız” diyor. Bazıları da karşı koyuyor, hem de kaba kuvvetle karşı koyuyor, “ben barbar değilim” diyor, hakaretleri kabullenemiyor. Ancak haklılığını bilgi ile destekleyemediği için haksız duruma düşüyor.

Birinci kuşak hizmetler zincirinde yerini almış ve gerekli hizmetleri ne pahasına olursa olsun, o bilgisiz ama saf ve cesur haliyle bugüne kadar getirmiştir. Cami ise cami, dernek ise dernek, para ise para ne gerekiyorsa yapmış ve görevi ikinci kuşağa iç huzuruyla devretmiştir. Ancak ikinci kuşak emanete gereği gibi sahip çıkamamış ve birinci kuşağa büyük ölçüde problem olmuştur. Problemler büyümüş ve kartopu haline gelmiştir. Problemlerin çözümü, eğitim faaliyetlerinin yer, zaman, şahıs ve cemiyet açısından bilinçli olarak yürütülmesine bağlıdır.

Bugün dini motiflerle süslediğimiz bir eğitime eskisinden daha fazla ihtiyaç vardır. Geleneklerin güzellikleri ile süslenen, milli şuur ile tarih şuuru ile desteklenen bir dini eğitim, ancak gençlerin kimlikli hale gelmelerine yardımcı olacaktır. Bilinçsiz olarak verilen dini eğitim ve ırkçılığı ön plana çıkaran ulus bilinci gençleri saldırganlaştırabilecektir. Her ikisi de gelecek için tehlikelidir. Doğru olan, kendi hakkına sahip çıktığı kadar başkalarının hakkına da sahip çıkacak görüp gözetecek olgunlukta bir genç yetiştirmektir. Vatan sevgisi, millet sevgisi, bayrak sevgisi, Allah sevgisi eğitimde mutlaka belirleyici bir rol üstlenmelidir.

Başta anne ve babalara görev düşüyor. Sonra da sivil toplum örgütlerine. Sonra da devletimize düşüyor bu görev. Kimse “Bana dokunmayan yılan bin yaşasın” dememelidir. Bu deyimi “gençliğimizin, geleceğimiz olmasını isteyenler” hiç kullanmamalıdır. Türkçe, Türk tarihi, İslâm tarihi, Selçuklu tarihi, Osmanlı tarihi, yakın tarih kültürümüzün ayakta duran eserleri, folklorumuz, masallarımız, hikâyelerimiz, edebiyatımızın diğer örnekleri, gençlerimize bilgi olarak verilmelidir. Gençlerimize örnek alabilecekleri insanlar ve o insanların başarıları anlatılmalıdır. Hedefe giderken sapmaların olmaması için, rehber gereklidir.

SORUMLULARA DÜŞEN GÖREVLER:

Anneler ve babalar

Bilgi sunmak, eğitmek bedel ister. Bedelini ödemediğimiz hiçbir şey bizim değildir. Bu bedeli, önce anneler ve babalar ödemelidir. Önümüze çıkan her fırsat çocuklarımızın geleceği için değerlendirilmelidir.

Sahip olunan gayrimenkuller, bankada duran paralar; sadece övünmeye yarayan kazanımlarımız olmaktan öteye geçmiyorsa, geçemiyorsa gençliğimiz, geleceğimiz olmayacak demektir. Maddi varlıklar mutlaka yarınki nesiller için aktif hale getirilmelidir.

Birinci kuşak, geleneğindeki büyükanne ve büyükbaba rolünü üstlenerek tarihteki yerini mutlaka almalıdır. “Ben emekli oldum bundan sonra altı ay Türkiye’de altı ay burada yaşarım” anlayışından vazgeçilmelidir. “Ben torunlarımın başında duracak ve onlara yapabildiğim kadar eğitmenlik, rehberlik yapacağım, benim bundan sonraki görevim budur” anlayışıyla hareket edilmelidir. Türkiye’yi sadece yıllık izin için ziyaret eden her bir Türkiyeli insan için bu böyle olmalıdır.

İnsan ömrü çok kısadır. Zaman ise kıymetli. Bu süre ne kadar akıllı kullanılırsa kimlik sahibi bir genç yetiştirme açısından o kadar verimli olacaktır. Türkiye’ye yapılan yatırımlar çoğu insanımıza mutluluk yerine sıkıntı getirmiştir. Mümkünse bu sıkıntılardan kurtularak buradaki neslin geleceğine katkı sağlaması için gerekli adımlar acilen atılmalıdır.

Sivil Toplum Kuruluşları (STK)

STK’ler de bedel ödemek zorundadırlar. Almanya’da hizmet veren STK ‘ler eteklerindeki taşları dökerek meselelerini oturup konuşmayı öğrenmelidirler. Almanya’da yaşayan Türkiyelilerin, üzerinde konuşacak ortak değerleri oldukça fazladır. Asgari değil, azami müştereklerimiz vardır. STK ‘leri bir araya getirmek zor değildir. Ancak onların kendi çıkarlarını değil de toplumun çıkarlarını öne almadan konuşmalarını sağlamak oldukça zordur.

Almanya’da yaşayan insanımızın bilgi olarak, din olarak, siyaset olarak beslendiği kaynak Türkiye’dir. Türkiye’deki partilerdir, dini cemaatlerdir, tarikatlardır, örgütlerdir. STK ‘ler Türkiye ile elbette oyun tutacaktır, paslaşacaktır, ancak oyun alanı mutlaka Almanya olmalıdır.

Yabancılar, Türkler ve özellikle de Türk gençleri arasında işsizliğin yoğun olduğu günümüzde, gençlerin başarı durumları da göz önünde tutularak meslek eğitimi olanakları geliştirilmelidir. STK ’ler, özellikle iş adamları Türk girişimcilerinin önünü açmalı, maddi imkanlar sağlayarak, onların meslek eğitimi verecek konuma gelmeleri için çalışmalıdırlar.

Devlet

Devlet kurumlarının çalışmaları sıkıntılıdır yurt dışında. Sorumlulukları vardır onların, yetkileri sınırlıdır. Buna rağmen, halkla devlet elele olmalıdır, halkımız böyle bir birliği özlemiştir. Almanya’daki gençlerin Türkiye’yi tanımaları için altyapı oluşturulmalıdır. Bunun için Türkiye’ye geziler düzenlenmelidir. Bu gezilerin konaklama, beslenme, ulaşım, rehber vb. masrafları mutlaka karşılanmalıdır.

Almanya’nın önemli şehirlerinde kültür merkezleri açılmalıdır, Türk kütüphaneleri açılmalıdır. Bu çalışmalar için ihtiyaç duyulan personel Almanya’dan temin edilmelidir.

Diasporadaki insanımızın ihtiyacı olan eğitim araç ve gereçleri ise mutlaka devlet tarafından temin edilmelidir.

NELER YAPILMALIDIR:

1-Halkımızın sorunlarını rahatlıkla iletebileceği danışma merkezleri oluşturabiliriz.

Bu merkezlerde toplanacak sorunlar ilgili makamlara ulaştırılmalı ve takibi yapılmalıdır.

2-Ana dil öğretim ve eğitim kursları açabiliriz.

Gençlerimiz kendi kültürlerine tamamen yabancılaşmışlardır. Kendi kültürümüze ait güzelliklerin gençlere sunulamayışı, gençleri ister istemez yabancı kültürlerin ağına düşürmüştür. Türkçe konuşma, okuyup yazma bütün kuşaklar için önümüzde duran büyük bir problemdir. Bu konuda Türk konsoloslukları ile işbirliğine gidilmelidir. Bu konuda gerekli olan araç ve gereçlerin temininde onlardan azami derecede yardım alınmalıdır.

Türkçe kursları ihtiyaca göre her ilçede açılmalıdır. Bu konuda o ilçelerde hizmet veren sivil toplum kuruluşlarıyla işbirliği yapılabilir.

Çocuklarımıza ana dilleri Türkçe olan çocuk yuvaları açılmalıdır. Türkçe’nin, sınıf geçmeyi etkileyen notlu biçimiyle örgün ve yaygın olarak öğretilmesi için mücadele verilmelidir. Ana dili öğrenimi bir haktır ve ayrıca diğer dillerin öğrenilmesinin ön koşuludur. Türkçe, Almanya’da en çok konuşulan ikinci ana dildir. Dünyada 300 milyon insanın ana dilidir.  Dünyada en çok konuşulan 5. dildir. Türkçe’nin bu konumundan yola çıkarak, okullarda öğretilen diğer yabancı dillerin yanında 2. yabancı dil olarak sunulması gerekir. Ayrıca Türkçe’nin birlikte yaşamaya katkısı gözardı edilemeyecek kadar önemlidir.

3-Almanca eğitimine önem verilmelidir.

İçinde yaşanılan ülkenin lisanı, bir kitabı veya gazeteyi okuyup anlayabilecek derecede öğrenilmelidir. Verilmeyen hakların alınabilmesi, savunulabilmesi, aldıktan sonra da korunabilmesi için önemlidir. O ülkede doğup büyüyenler ise ülke lisanını en üst seviyede konuşmalı, anlamalı ve yazmalıdır. Çocuklar, kitap okumaya teşvik edilmeli, bunun için imkanlar sağlanmalıdır.

4-Kültürel değerler unutturulmamalıdır.

Kültürel değerler çocuklara aktarılmadığı için, gençlerimiz kendisine ve çevresine yabancılaşmış, huyları ve davranışları değişmiş, duygusallığı kaybolmuş, elektronik aletlere tutkunluğu artmış, internet merakı hastalık haline gelmiştir. Gençler, insanlardan kaçmaya başlamış, yalnızlığı tercih eder duruma gelmiş, sosyal planda gerilemiş ve mahcuplaşmıştır. En kötüsü; okumaya, öğrenmeye, güzel sanatlara, çalışmaya karşı isteksizleşmiş, ilgisizleşmiş, dağınıklık hoşuna gider olmuş, giyim kuşamıyla kendisine yabancılaşmış, dîni ve millî değerlere bîgâne hale gelmiştir. Gitgide toplum ile arasındaki mesafe derinleşmiştir. Çağın baş döndürücü hızı, iki toplum arasında sıkışıp kalan talihsiz genci örseleyip bir köşeye atıvermiştir.

Arkadaşlık etme, eğlenme ve evlenme kuralları değişmiştir. Arkadaş seçiminde ailenin tavsiyesine değer verilmediği için, olumsuz kişilerle arkadaşlık yapanların sayısı çoğalmıştır. Aile olma mefhumu kaybolmuştur. Evlilikler çıkar ilişkisine bağlı hale gelmiştir. Eşlerin birbirlerine verebilecekleri ahlaki değerler ve moral gücü zayıflamıştır, yerini cinsel ilişki, şekilcilik, maddecilik almıştır. Gençlerin, çocukların, eğlenme ve yemek yeme zevkleri, alışkanlıkları tamamen değişmiştir.

Gerek dini otoritenin gerekse aile otoritesinin, mahalle baskısının ortadan kalkması, gençleri bireyselleştirmiş, fıtratlarındaki saldırganlık eğilimini kamçılamıştır.

Gençlerin kendilerine gelebilmeleri için kendi kültür değerleriyle tanışmaları kaçınılmazdır. Folklor kursları, musiki kursları, resim ve elişi kursları, biçki dikiş ve yemek pişirme kursları, okul öncesi eğitim için çocuk yuvaları, tiyatro kursları, hitabet vb. kursları verilmeli ve bu işin icra edileceği mekanlar mutlaka açılmalıdır. Bu konularda maliyet hesabı yapılmamalıdır.

Sofra geleneği Türk örf ve âdetinde önemli bir yere sahiptir. Bu önemli geleneğimiz ne yazık ki bugün anlamını yitirmiştir. Yitirmiştir değil hatta tedavülden bile kalkmıştır. Aile fertleri sofrada bir araya gelememektedirler. Aile üyeleri kendi hallerine bırakılmış, mecbur olmadıkları halde karınlarını istedikleri yerde doyurur hale gelmişlerdir. Sofranın en ucunda oturan aile büyüğü yoktur bugün.

Sofralarımızda Allah’ın verdiği o güzel nimetlerin şükrü eda edilmiyor. Yemeklere besmele ile başlanmıyor, sofradan kalkarken dua edilmiyor, elleri yıkayarak sofraya oturmak, sofradan kalkarken izin almak, sofradan kalktıktan sonra ağzı temizlemek vb. adetlerimiz neredeyse yok denecek kadar azalmıştır.

Dini bayramlar tamamen kaldırılmış olmasa bile, önemsizleştirilmiştir. Bayram geleneği unutulunca büyükler ile küçükler arasındaki kaynaşma otomatik olarak ortadan kalkmıştır. Kendi kültürlerinden kopan ailelerin, geleneksel değer yargıları da değişmeye başlamıştır. Çocuklar bu durumdan etkilenmiş ve yaşadığı toplumun kültürünü ve inancını kendi inanç ve kültürünün yerine koymuştur. Böylece çekirdek aile bireyleri arasında ikinci bir bölünme başlamıştır.

Geleceğimizin inşası için ve de içinde yaşadığımız toplumla kaynaşmak için yapılması gereken çalışmalardır bunlar. İhmal edilmemelidir.

 

5-Dini eğitim önemsiz hale gelmiştir. 

Almanya’da din eğitimi Kur’an merkezli ve mezhepler üstü bir eğitim olarak verilmelidir. Bilhassa ilmihal konularında herhangi bir mezhebin görüşü yerine Kuran’ın bu konudaki buyruğu esas alınmalıdır. Savaş ayetleri ile günlük yaşamla ilgili ayetler birbirinden ayırt edilerek çocuklara öğretilmelidir. Bunun için dini cemaatler biraraya gelerek ortak bir müfredat oluşturmalıdırlar.

 

Mesela 2016 yılında örnek bir çalışma yapıldı. Neukölln Belediye Başkanı Franziska Giffey’ın organizasyonuyla, Berlin’de hizmet veren dini cemaatlerin yetkilileri bir araya getirildi.  Bu toplantının konusu ‘oruca başlama yaşı’ idi. Gerekçe olarak, ‘yazın uzun günlerde (18-20 saat) oruç tutmak çocukların dersten düşmesine, oruç tutanlarla tutmayanlar arasında kavgaların çıkmasına sebep olduğu’ gösterildi. Belediyenin ilgili birim başkanları ve müdürleri de vardı bu toplantıda.  İlk sözü ilçe eğitim müdür aldı, sonra gençlik dairesi başkanı sonra da emniyet müdürü. Belediyenin tüm kurumları bu durumdan rahatsızdı.

 

Sonra söz bizlere geçti. Soru aynen şöyle soruldu: “İslâm oruç tutma yaşını kaç olarak belirlemiştir?” Tartışıldı, ama kesin sonuç alınamadı. Bir ay içinde 4 kez bir araya gelindi. Gelindi gelinmesine de dini cemaatlerin temsilcilerinin attıkları taşlar bir kuyuda toplanamadı. Herkes kendi çaldı kendi oynadı. Belediyenin gösterdiği gerekçenin üzerinde duran bile olmadı. Mezhepler üzerinden gidilerek bildik konuşmalar yapıldı. Berlin’in iklim şartları üzerinde konuşulmadı. Mezheplerin görüşü olan bildik yaşlar (9-12, 12-15, 17-18) tekrar edildi. Toplantı sonunda tutanaklar tutuldu ve cemaatlere ve okullara gönderildi.

 

Benzer çalışmaları Berlin’de hizmet veren dini cemaatler rutin olarak kendi aralarında yapmalıdırlar. Bizim insanlarımızın büyük çoğunluğu cuma günleri camiye giderler. Dini cemaatler kendi aralarında bir araya gelerek veya bir üst akıl onları bir araya getirerek onların ayda bir ortak hutbe okumalarını sağlamalıdır. Bütün camilerde aynı hutbe okunmalıdır. Eğitim ve öğretim konusunda veliye düşen görevler sık sık hatırlatılmalıdır. Bu çalışma, devamlılığı olan bir çalışma olmalıdır. Bu çalışma için dini cemaatlerin eğitimcilerinden ve hocalarından birer temsilci alınarak bir komisyon kurulmalıdır.

6-Eğitim Senatörlüğü ve ilçe Eğitim Müdürlükleri ile işbirliği içine girilerek bilgi alışverişinde bulunulmalıdır.

Problemlerimiz ve çözüm yollarını gösteren yazılı bir metin, muhataplarına dosya halinde sunulmalıdır. Bu konularda velileri bilgilendirici seminerler düzenlenmelidir, açık oturumlar yapılmalıdır. Ancak, sorunların tespitinde ve çözümünde hedef kitlenin dünya görüşleri, dini hassasiyetleri, kültürleri ve içinde yaşadıkları toplumun “mahalle baskısı” göz ardı edilmemelidir. Bu konularda velilerin aktif hale getirilmesi sağlanmalıdır. Almanya velilerin tekliflerine değer veren bir ülkedir.

 

7-Partilerin eğitim sözcüleri ile bilgi alışverişinde bulunulmalıdır.

Problemlerin çözümünün önemli ayaklarından biri de siyaset makamıdır. O makam ihmal edilmemelidir. Konunun uzmanı olan bürokratlar ve milletvekilleriyle birlikte çalışmalar yapılabilir. Lüzumu halinde bu çalışmalar kamuoyuyla paylaşılabilir. Ayrıca gençler farklı partilerde yer almaya teşvik edilmelidir. Siyaset meydanı boş bırakılacak bir meydan değildir.

8-Çalışmalara önce okullardan başlanmalıdır.

Hangi okullarda çalışma yapılacaksa STK’lerin yıllık çalışma planında belirlenmelidir. Okul yönetiminden isteklerimizin, neler olduğu dosya halinde kendilerine sunulmalıdır. Birlikte yapılacak çalışmalarda mutlaka yer alınmalıdır. Sorunların tek taraflı çözülemeyeceği konusunda okul yönetimi ikna edilmelidir. Sorunlara suçluluk psikolojisi içinde yaklaşılmamalıdır: Biz, Almanyalıyız. Burada çalışıyoruz, vergimizi ödüyoruz. İkinci Dünya Savaşı sonrasında Almanya’nın yeniden imarın büyük katkımız olmuştur. Çocuklarımız burada doğdu, büyüdü. Saçları siyah olmasaydı onlara Alman denirdi. Bu çevrede dolaşıyorlar. Temel eğitimlerini çocuk yuvalarında aldılar. Yanlış yapıyorlarsa bu yanlışlık bize ait değildir, Alman eğitim sistemine aittir. Çocukların saçları siyah diye, onların yaptıkları yanlışlıklardan tek taraflı olarak sorumlu tutulamaz. Yetkililere bu durum ısrarla her platformda iyice anlatılmalıdır.

9-Okullarda veli toplantılarına mutlaka katılınmalıdır 

Alman öğrencilere ve onların velilerine Almanya’daki yabancı gerçeğini, Müslüman gerçeğini anlatacak olanlar, okul yönetimidir, öğretmenlerdir. Bu konularda okul yönetiminin, öğretmenlerin olumlu yönde aktif görev almaları sağlanmalıdır. Yabancıları ve Müslümanları ötekileştirmenin, eğitimin önünde duran önemli engellerden biri olduğu gerçeği hakkında okul yönetimi ve öğretmenler uyarılmalı ve ikna edilmelidirler.

 

10-Okullarda öğrencilerin kökenleri, tarihi, dili, inancı ve gelenekleri konusunda aşağılandığı duyumları alınmaktadır.

Yaşanılan ülkelerdeki resmî ideolojiler Türkleri barbar olarak, çingene olarak tanıtırken genç bu tanıtım karşısında aktif olamamış ve söylenenleri kabul etmek zorunda kalmıştır: Çünkü genç kendi tarihini bilmemektedir. Bu durum genci aşağılık kompleksine düşürmüştür. “Türkler barbar değildir, çingene değildir” demek onun için belki kolaydır ama bunu ispat edecek bilgi donanımı onda yoktur. Aşağılanmaya vesile olacak davranışlar konusunda veliler ve öğrenciler bilgilendirilmelidirler. Yetkililerle görüşülmeli ve gerekli alt yapı çalışmaları yapılmalıdır. El ilanı, broşür vs. ile hedef kitle aydınlatılmalıdır. Televizyon, gazete ve dergilerde, Almanya’nın geleceği için yabancılarla “birlikte yaşama kültürü” oluşturulması için programlar yapılması teklif edilmeli ve bu tekliflerde ısrarcı olunmalıdır. Alman eğitim sistemindeki yanlışlıklar tespit edilerek ilgililere ve yetkililere çeşitli kanallardan ulaştırılmalıdır.

11-Alman medyası ile iletişime geçilerek taleplerimiz iletilmelidir.

Gidişattan, yabancıların kendilerinden sorumlu olduğu kadar, Almanlar da sorumludur. Yabancıları hedef tahtasına koyan Alman siyasetçileri ve bürokratları da sorumludur. Almanların yaptıkları yanlışlıklar da medya ile paylaşılmalıdır.  Bu konularda açık oturumlar ve sempozyumlar düzenlenmelidir. Almanlar empati yapmaya davet edilmelidir.

12-Zaman zaman eğitim kampları düzenlenerek öğrencilere ve ailelere görevleri anlatılmalıdır.

Bu kamplarda, ailelere çocuklarının içinde bulunmuş oldukları şartlar hakkında bilgi verilerek çocuklara nasıl davranmaları gerektiği anlatılmalıdır. Bu kamplarda; arkadaş seçiminin önemi anlatılmalıdır, çocuklara okuma sevgisi aşılanmalıdır, okuyabilecekleri Türkçe ve Almanca hikâye, masal ve şiir kitapları tavsiye edilmelidir. Tavsiyeden öte o kitapların temini konusunda ellerinden tutulmalıdır.

Ayrıca okuma saatleri düzenlenmelidir. Böylece okuma etkinliğine velilerin de katılmaları sağlanmalıdır. Okuma günleri düzenlemenin önemi buralarda anlatılarak diğer zamanlarda da rutin olarak bulundukları çevrede okuma günleri düzenlemeleri tavsiye edilmelidir.
13-Almanya içine ve Almanya dışına geziler düzenlenerek öğrenciler arasında arkadaşlıkların güçlenmesine yardımcı olunmalıdır.

Toplu geziler çocukların üzerinde unutulması mümkün olmayan tatlı hatıralar bırakacaktır, bilgilerini ve görgülerini artıracaktır. Sağlam arkadaşlıkların oluşmasına vesile olacaktır. Avrupa ülkelerine, özellikle de Türkiye’ye kültür gezileri düzenlenmelidir. Bu geziler, rehberler eşliğinde yapılmalıdır. Çocuklar bu gezilerde hem eğlenecek hem de eğlenirken tarih ve kültür miraslarını tanıyacaklardır. Bilgi ve görgüleri artacaktır, dilleri gelişecektir.

 

14-Eğitimin önemi ve ailelerin bu konulardaki görevleri hakkında hazırlanacak kamu spotları sosyal medyada, radyolarda ve değişik yayın organlarında yayınlanmalıdır.

Zamanımızda, kitle iletişim araçlarının insanların günlük yaşamlarında önemli yeri vardır. Bu araçlar aracılığıyla insanlara ulaşmak daha kolaydır.  Eğitimin önemi ve ailelerin görevleri hakkında hazırlanacak kamu spotları bu araçlar marifetiyle kitlelere ulaştırılmalıdır. Buralarda sunulan bilgiler akıllarda kalıcı olacaktır.

15-Gençlerin danışmanlık alabileceği merkezler olmalıdır.

Çocuklarımız, gençlerimiz baş edemedikleri sorunlarını bu merkezlerde uzmanlarına danışarak çözebilmelidirler.

 

16-Bütün bu çalışmalar için gerekli olan maddi destek sağlanmalıdır.

Arkasında maddi desteği olmayan hiçbir oluşum, lazım gelen çalışmayı yapamaz. Eğitime yapılan yatırım uzun vadede geriye döner, aceleci olmamak gerekir, sabırlı olmak gerekir. Bu konuda iş adamlarına büyük görevler düşmektedir. Kuracakları vakıflarla ihtiyaç duyuılan alanlarda hizmete hazır vaziyette beklemelidirler.

 

Inal

    En az 10 karakter gerekli
    Gönderdiğiniz yorum moderasyon ekibi tarafından incelendikten sonra yayınlanacaktır.