
İlter Gözkaya-Holzhey
İlter Gözkaya-Holzhey arşivindeki tüm yazılar ha-ber.com'da.
Diğer Yazarlar
-
Can Ataklı
Bir zafer var ortada galiba da ne olduğunu pek anlayamadık -
Ender Özerdem
İTLE YATAN, BİTLE KALKAR! -
Hasan Arslan
SİLAHSIZ VE SAVAŞSIZ BİR DÜNYA OLABİLİR Mİ? -
Rüştü Kam
İSLÂM ALEMİ NİÇİN PERİŞANDIR -
Barış Atagün
CUMHURİYET DÜŞMANLARININ MAĞDUR EDEBİYATI -
Ali Sönmez
NASREDDİN HOCA -
Prof. Dr. Kemal Arı
HAK YOK, GÜÇ VARDIR... -
Adil Hacıömeroğlu
SANATIN BİRLEŞTİRİCİ GÜCÜ -
Taner Tümerdirim
BAL SATICILARI… -
Necati Aydın
KADINLARIN HAKKI ÖDENMEZ -
Prof. Dr. Seyhan Hasırcı
ÜLKEMİZ SPORU VE ÇOCUKLARIMIZA YAPAMADIĞIMIZ YATIRIM -
Tahsin Melan
DİL BİLİNCİ -I- -
Adnan Gürkule
YENİ HAVALANI -
Yıldız Akalın
FETRET DEVRİ -
Mehmet Tanlı
KUZEY REN VESFALYA EYALET UYUM KONGRESİ İZLENİMLERİM -
Dr. Ali Sak
KANSER TEDAVİSİ ESNASINDA BESLENME -
Prof. Dr. Levent Seçer
ALLAH'IN GÖRMEK İSTEDİĞİ GİBİ BİR DİNE İNANMAK... -
Ali Rıza Özkan
AABF NEREYE GİDİYOR? -
Mustafa Murat Kubilay
GAYRİMEMNUN FRANSIZLAR NE İSTİYOR? -
Prof. Dr. Hakkı Keskin
ATATÜRK´ÜN HİTLER VE MUSSOLİNİ HAKKINDAKİ GÖRÜŞÜ -
Nazlı Özdemir
YAPAY OYUN-ENİGMA -
Rıza Almalı
YAŞAMAK NE GÜZEL!.. -
Bahattin Gemici
TÜRKÇE VE İYİ BİR EĞİTİM İÇİN GÜÇBİRLİĞİ YAPMALIYIZ -
Av. Nurullah Aydın
İKTİDAR SAVAŞI VE PROPAGANDA -
Enver Aysever
Bugünün gözde yalancıları! -
Metin Es
DİYANETİN ALEVİ ÇELİŞKİSİ -
Doç. Dr. O. Can Ünver
SOLİNGEN’İN 25. YILINDA ALMANYA -
Dr. Ertekin Özcan
BERLİN DUVARI TÜRKİYE KÖKENLİLERİN, GÖÇMENLERİN VE SIĞINMACILARIN BAŞINA MI DÜŞTÜ (2) -
Haluk Özkan
VATAN TEHLİKEDEYSE GERİSİ TEFERRUATTIR -
Suay Karaman
RANT DÜZENİ -
Mehmet Deniz Olcayto
DIŞ GÜÇLER..! -
Ahmet İncel
PADİŞAH'IN AYAKKABILARI -
Ali Gültekin
ALEVİ EVLERİNİN İŞARETLENMESİ -
Bedri Baykam
Nankörler var, ama Fransız bir Kemalist kardeşimiz de var! -
Zekeriye Uçar
DEMOKRASİ SORGULAMASI, AYDIN, ENTEL VE GERİCİ BAKIŞ -
Perihan Reyhan Alkan
AMAÇ DİNDAR NESİL YETİŞTİRMEKSE
YAZMA TUTKUSU
13:15 - 25/08/2018YAZMA TUTKUSU
Bir yazar yazmaya karşı aşırı istek duymasa, faydalı olduğuna inanmasa, yazmaz. Harfler yan yana dizilince sesleri gösteriyor. İletişim sağlıyor, söz gider yazı kalır.
Bu nedenle nesiller arasında bir bağlantı sağlanıyor.
Matbaanın geç girdiği ülkelerin tarihlerinde kopukluk oldu, noksan kaldı veya yazanın görüş ve kanaatine göre başka ülkelerde yazıldığından dolayı yanıltabiliyor.
Bir anıyı gelecek nesillere iletme ihtiyacı insan tarihinde milâttan önceye dayanıyor. Yazıtlarda taş veya kemik üzerinde çizilen resimlerle anlatılmaya çalışılmış. İlk yazı Mezopotamya’da yazılıp Mısır, Hindistan ve Çin’de geliştirildiği görülüyor.
Bir makaleyi, şiiri, romanı veya diğer yazın türlerini okurken okur, o yazının arkasında olan insanı merak eder. Sanat dallarında geçimini doğrudan sağlayan çok az insan vardır. Yazında da bu öyledir. Aziz Nesin’e neden, niçin, ne zaman ve nasıl yazdığını o kadar çok soran olmuş ki, oldukça kızmış. Önce çırılçıplak soyunurum, diye başlayınca bir daha kimse sormaya cesaret edememiş.
Türkiye’de herkes Almanya’da Türklerin iki emekli maaşı aldığını sanıyorlar. Tamamını ödeyenler alıyor, olabilir. Fakat çoğu orada çalıştığı yıllar için anavatandan, Almanya’da çalıştığı yıllar için babavatandan alıyor. Yani iki değil tamamlayıcı oluyor.
Her iki sosyal devlete karşı kırk yıllık çalışma ve beni yetiştirme borcumu gönüllü yazarak, teşekkür ediyorum. Çok yorgunum, ama ağrı sızım olmadığı için okumaya, tartışmaları dinlemeye, medyayı takip etmeye vaktim var.
Bu görevi torunlarımı ihmâl etmeden yerine getiriyorum. Emekli tanıdık, dostlara ve bazı yazılarımda altı ay Türkiye’de Yaz tatili yapanlara, doğru bulmadığımı, söylüyorum. Çocuklarımızı Türkiye’de bırakıp altmış yıllarında Almanya’ya geldik. Şimdi de ilk nesil anne babaları çalışırken torunları burada yalnız bırakıp gidiyorlar. Almanya gibi gençlerin aslını, köklerini her fırsatta dile getirilen bir ülkede doğru değil. Yemyeşil, rengarenk çiçekler gibi açılmış çocuk ve torunları görmelerini sağlamak gerekir. Hep aşağıya bakmanın bir anlamı yok, ağacın kökünün varlığını biliyor, ama göremiyoruz.
Bildiklerimi, okuyarak öğrendiklerimi, deneyimlerimi yazıyla bu dünyada bırakarak okurlarıma faydalı olmaya çalışıyorum. Elbette her yazar çok okuru olmasını arzu eder, ama nitelik de önemli. Bir okur bile hocam bu hafta hangi konuyu işleyeceğinizi bekliyorum, derse de benim için kıymetlidir.
Önemli olan çeşitli konularda okuyunca ufku açılıyorsa, işine yarıyor, yaşamına uyguluyorsa ne mutlu yazanlara.
Toplumun yarısı kadın, yarısı erkek, ama köşeleri genellikle erkekler kapmış. Bu nedenle az da olsa hemcinslerimin de temsil edildiğine inanarak yazıyorum. Bir hafta boyunca bir heykeltıraş gibi okuyup, düzeltiyor veya tamamlayarak değiştiriyorum ki, yayın yönetmenime düzeltme için fazla iş kalmasın. Basında sansür olmayan bir ülkede yaşamanın tadını çıkarıyorum.
Bu arada kolalı gömlek giymese de sekreterimin Türkçe’yi iyi bilmediği halde Dünya’nın en iyi yazmanı olduğunu belirtmeyi de unutmamalıyım.
Avrupa ülkelerinde Türkler ya yok sayılır, ya da negatif haberlerle gündeme gelir. Ben olumlu örneklerle gençleri teşvik etmeyi destekleme amacıyla yazıya döküyorum.
Türkçe yazarak düşünce olgunlaşır, ilk nesil ile genç nesiller arasında iletişim dil ile sağlanır. Derneğin birinde ilk nesil kurduğu derneklere genç nesillerin yaşadığı ülke dillerine de açılmazsa kapanmak zorunda kalacaktır, dedim ve köşemde bazen yazıyorum, ama Türkçe’ye karşı gibi algılandı. Öğrencilere en iyi bildiği, okulda öğrendiği ülke diline açık olunursa, daha iyi Türkçe öğretilebilir, diye düşünüyorum.
Fakat gençler yolunu buldu, onlar ülke dilinde dernekler kurarak, internette sayfa açarak çok övülecek şekilde, şahane bir iletişim ağı kuruyorlar. Tüm göçmen kökenli genç nesillere iletişim ağıyla ulaşıyorlar. Takip etmeye çalışırken ben de dinç ve genç dimağa sahip olabiliyorum.
İkinci ve üçüncü neslin Almanca yazdıkları kitapları okuyunca çok mutlu oluyor, seviniyorum. İlk neslin biriktirdikleri, söylemedikleri haksız, ayırımcı, hatta gizli ırkçılık deneyimlerini dahi dile getiriyor, yazıyor ve medyada anlatıyorlar. Teşekkürler Mesut Özil, arkın önündeki taşı kaldırdın, biriken su kükreyerek sel oldu akıyor.
Çalışan beyinler demenz veya Alzheimer hastası olsalar da, geç oluyorlarmış.
Kendimizi unutmadıkça, nereden gelip nereye gideceğimizi biliyorsak, biz emeklilerin şükretmeleri aşikârdır.
Hoşça ve kendinizi unutmadan kalın!
İlter Gözkaya-Holzhey
Yazarın Diğer Yazıları
- SIFIRIN ÖNEMİ 18:34 - 13/12/2019
- ÇOCUK HAKLARI 20:38 - 07/12/2019
- ÖLÜM YILDÖNÜMÜ 16:23 - 30/11/2019
- KADER GÜNÜ 12:50 - 23/11/2019
- GENELLEME TEHLİKESİ 17:03 - 15/11/2019