Saçlara yavaş-yavaş aklar düşünce
Zaman gece gündüz demeden hızla geçince
Emekli olup, işten el ayak çekince
Özlenenler gelmeyip, gecikince
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Sen yaşlandıkça insanlar senden uzak durur
Kapını ya alacaklı, ya da bakıcı vurur
Yaşlılıkta çok büyük olur insanda gurur
Yaşam işte bu şartlarda vuku bulur
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Geceleri gözlerini çoğu zaman uyku tutmaz
Çok istesen de şafak erken atmaz
Ne yapsan da bel ağrıların bitmez
Ellerin gitse bile ayakların gitmez
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Kimi zman evden çıkamaz olur insan ne baharda ne de yazda
Düzen tutaramazsın artık ne kemanda ne de saz da
Yılların yorgunluğunu hissedersin her an belde ve omuz da
Haber gelmez olur artık oğlan da, kız da
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Yeri gelir eski günleri anımsar, resimlere bakınırsın
Gençliğim tez elden gitti diye ahhh çeker, yakınırsın
Her türlü beladan korkar, sakınırsın
Kimilerine küser, kimilerine de tavır takınırsın
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Bazen de maziyi anar, düşüncelere dalarsın
Pantolonun fermuarını açık unutur, çektiğini sanarsın,
Herkese inanır, çocuklara bile çabuk kanarsın
Sanki bu hayat bitmeyecek sanarsın
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Yetmişinde kalmamıştır insanın ne fazla hedefi ne de amacı
Çekip gitmiştir ana-baba, kardeş ve bacı
Bir zamanlar sen de olmuştun baş tacı
Tüm bunları düşünmek insana verir buruk bir acı
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Bazen yılları su gibi ne çabuk akıp, gittiler dersin
Kimi gün ağrılardan yakınıp, akşamı zor edersin
Herşey gibi yaşlılığında bir bedeli vardır, ödersin
Günün birinde sende bu diyardan göçüp gidersin
Zordur vesselam yaşlandıkça yaşam…
Rıza Almalı
ALMANYA
13 saat önceALMANYA
13 saat önceALMANYA
13 saat önceALMANYA
14 saat önceALMANYA
15 saat önceABD
16 saat önceALMANYA
16 saat önce