0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Gazeteler, TV’ler, ölüm ilanları, cinayetler, intiharlarla dolu! Kimi cansız bedeni ile gidiyor kimi yıllar öncesinin ölüm olaylarını gündeme getirerek gündeme gelmek istiyor.

Ölüm, tüm mutsuzları iyileştiren acı ilaç! Bazen bir ceza, bazen bir armağan, çoğu zaman da bir lütuf! Doğduğumuz gün, ölmeye başlıyoruz aslında!

Hayatı ölümün sayesinde seviyoruz. Hayatı ölümle, ölümü de hayatla kirletiyoruz. Her nefesle ölümümüze bir adım daha yaklaşıyoruz. Ölmek için doğuyor, ölümsüz bir hayata dirilmek için ölüyoruz. Ölümü içimizde, beynimizde bir kıymık gibi taşıyoruz. Ölüm korkusunu ölümden beter yaşıyoruz. Tıpkı bu limandan yıllar önce demir almış tüm yazarların, şairlerin yaptığı gibi!

İşte; öldükten sonra da yaşayan ve hala yolumuzu ışıklandıran mutasavvıfların, fikir adamlarının, yazar ve şairlerin ölüm hakkındaki düşünceleri!
Biz sorduk, onlar çoktan cevaplamıştı.

Ölümü tarif eder misiniz?
Muhammed İkbal: Uykuyu hafif bir ölüm, ölümü de ağır bir uyku bil.
Necip fazıl Kısakürek: Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber;
Hiç güzel olmasaydı ölür müydü peygamber.

Ölümden korkar mısınız?
Eşref: Düşünsek biz ömürden korkmamak lazım gelir, zira yerin altında üstünden ziyade akrabamız var.
Yunus Emre: Ölümden ne korkarsın! Korkma, ebedi varsın!

Ölüm sık sık aklınıza gelir mi?
Necip Fazıl Kısakürek: Başım çığlıklı çocuk, onu nasıl uyutsam;
Ne yapsam da ölümü bir saatçik unutsam.
Orhan Şaık Gükyay: Ölüm akla gelmez insan sevince; sonunu düşünmez inceden ince.

Sizce insanlar öleceği günü bilselerdi ne olurdu?
Faruk Nafiz Çamlıbel: Öleceği gün meçhul olmalı insanların!
O gün uzak olsa da değil mi günü belli,
Yoktur günü belli ölümlere teselli.

İnsanlar niçin ölür?
Arif Nihat Asya: İnsan var, öfkesiyle hıncından ölür;
İnsan var, yılların basıncından ölür…
Bir gün bakamaz kızarmadan çevresine
Ey gökyüzü, insan var, utancından ölür.

İnsanlar kendilerini öleceklerine alıştırırlar mı? Ya da alıştırmalı mı?
Namık Kemal: İnsan ne idraksiz mahlûktur! Herkes kimsenin sağ kalmadığını bilir de kendinin öleceğine inanmak istemez.

Ölümün yanında hayatın hükmü nedir?
Fırdevsi: İnsan bir kapıdan girer, öteki kapıdan çıkar. Zaman insanın aldığı solukları hesaplamakla meşguldür.
Beyazıd-ı Bestami: Kalbin her çırpıntısı kendi ecelinin ayak sesleridir.
Mevlana Celaleddin-i Rumi: Ölümde adaletli ve dindar kimseler için hayat vardır.

Ölümle ilgili herkesin anlattığından farklı bir şey söyleyebilir misiniz?
Cenab Şehabettin: Kainatta yalnız bir sosyalist tanırım. Ecel.
Nazım Hikmet: Beraber yaşanır, dövüşülür beraber, ama herkes kendi payına ölür.

Sizce ölüm herkese farklı mı gelir?
Vıctor Hugo: Ölüm bu; ne hükümdar tanır, ne soytarı, herkesi aynı iştahla yutar.

Ölüm olmasaydı ne olurdu?
Voltaire: Ölüm olmasaydı onu icat etmek zorunda kalırdık.

Sizce ölüm nasıl bir şeydir?
Turgenyev: Ölüm eski bir şeydir, ama her insana yeni görünür.
J. Luckey: Ölüm yoktur! Yıldızlar başka bir kıyıda doğmak için batarlar.
Gogol: Ölüm olmasaydı hayat bütün güzelliğini kaybederdi. Her şey ölüm için yaşıyor.

Ölümle sonuçlanacağını bildiğimiz bir hayatı nasıl yaşamalıyız?
Oscar Wilde: Ölüm yokmuş gibi yaşamalı ve ölümü yaşamamış gibi karşılamalıyız.
Epiktetos: Ölüm daima gözünün önünde olsun. O zaman adî endişelere düşmezsin ve hiçbir şeyi fazla hırsla arzu etmezsin.

Günün Sözü: Yaşamı güzelleştirerek ölüme hazır olarak, huzurla kavuşmak gerekir.

Nurullah Aydın
Gazi Ü. İletişim Fakültesi Radyo-Televizyon ve Sinema Bölümü Öğr. Gör.