0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

İstanbul dönüşü Münih havaalanında uçaktan iner inmez büyük kızım bana şu soruyu yöneltti:”babacığım, Münih’e indiğimizde kendi kendine nihayet evime geldim mi diyorsun? Yoksa benim için yine gurbet başlıyor mu? diyorsun? “.

Yurt dışında yaşayanlar mutlaka bu soruyu her Türkiye dönüşünde kendilerine yöneltiyorlardır.

Vatan neresi? Gurbet neresi?

Vatan neresi derken tabii ki anavatanımızın Türkiye olduğunu tartışmıyorum. Ama Almanya hala bizim için gurbet midir, hala vatan olamamış mıdır? Bunu merak ediyorum. Türkler tarihleri boyunca hep göçer bir millet olmuştur. Son en büyük göç de yaklaşık elli yıl önce Almanya ve diğer Avrupa ülkelerine olmuştur. Elli yıl sonra burası artık biz ve de Almanlar, kabul etmemek de ısrar etsek de bizim için vatan olmuştur. Türkiye bizim için “Anavatan” burası da Almanca tercümesine uygun olarak “Babavatan” (Vaterland) olmuştur. Yani genelde önce babalarımızın gelip yerleştiği vatan… Bu iddiama itirazları adeta duyar gibi oluyorum…

Sadece bir çift öküz parası kazanıp döneceğim diyenler elli yıldır hala niye buradadır? Hemen “torun, torba burada, Türkiye’de bir kimsemiz kalmadı” veya “sağlığımız bozulduğu için hala buradayız” diyeceklerdir. Aslında “Almanya’yı bir türlü sevemedim, alışamadım” diyen bu insanlarımız buraya farkına bile varmadan alışmış durumdadır. Burada alıştıkları bir düzen vardır ve Türkiye’ye gittiklerinde bu düzeni bulamayınca mutsuz olmaktadırlar. Bu insanlarımız daha havaalanında düzensizlikten şikâyet etmeye başlarlar, bir de Türkiye’de herhangi bir resmi daireye işleri düştüğünde Türkçe konuştukları halde sudan çıkmış balığa dönerler. Onlar burada istedikleri kadar Almanca bilmeyen, sözüm ona “uyum sağlamamışlardan”, buradan nefret edenlerden olurlarsa olsunlar, Türkiye’de burayı ararlar…

Bir de burada doğup büyüyenleri düşünelim, onlar için de Türkiye yazları ceplerinde baba paralarıyla harika tatil yaptıkları ülkedir. Sanırlar ki Türkiye’de hep öyle yaşayacaklar. Türkiye’de üç ay yaşasınlar veya çalışmak zorunda kalsınlar hemen sisteme isyana başlarlar. Zaten Türkçe’yi de aksanlı konuşan bu gençlerimiz için Almanya çoktan vatan olmuştur.

Almanya artık o şarkılardaki acı vatan veya gurbet değildir. Burada yaşayanlar da “gurbetçi” değildir. Almanya’da acı vatan değil, mutlu olduğumuz yeni vatanımızdır. Bugün Almanya’da bir milyona yakın Türk kökenli Alman vatandaşı olmuştur, buralı olmuştur. Eskiden olduğu gibi Almanya’ya giden uçaklarda artık vatanımdan ayrıldım, gurbete gidiyorum diye ağlayan insanlara pek rastlamıyoruz. İnsanlarımız artık Türkiye’deki yazlıklarını satıp burada evler almaya başlamış ve tatillerini de sadece Türkiye’de değil Dünyanın değişik ülkelerinde geçirmeye başlamıştır. Gençlerimiz, artık politika, ekonomi veya hukuk alanında kilit noktalara gelmeye başlamıştır. Bunu ille de asimilasyon olarak göremeyiz, çünkü belli yerlere yükselmiş tanıdığım başarılı gençlerimiz aksanlı da olsa gururla “ben Türküm” diyebiliyor…

Havaalanında kızımın sorusuna verdiğim yanıta gelince; fazla düşünmeye bile gerek görmeden “nihayet evime geldim” dedim. Çünkü ben de ömrümün nerde ise üçte ikisini burada geçirdim…

Ahmet İNCEL