0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Almanya Türk göçünün ellinci yılı nedeniyle ülkede yaşayan Türklere karşı zahiren farklı bir atmosfere girmişken ve de bir nevi bahar meltemleri eserken aniden ”dönerci cinayetleri” konusuyla kendimize geliverdik.
Aslında bu gelişmenin öncesinde yeniden piyasaya çıkan çifte vatandaşlık yasa teklifinin mecliste reddi ufak da olsa bir soğuk duş etkisi yapmışsa da bu son gelişme tuzu biberi oldu demek yanlış olmayacak.
Cinayetleri işleyenlerin gün ışığına çıkması değil söylemek istediğim.
Bu, hiç kuşkusuz kanayan bir yaraya pansuman olmuştur; geç de olsa Alman polisi bir şekilde suçlulara ve bunların arkasındaki örgütlenmeye ulaşmıştır.
Alman polisini kutluyorum.
Fakat elde edilen bu sonuçta beni rahatsız eden iki durum var.
Birincisi, cinayetlerin örgütlü işlenmiş olması.
Yani arkasında faşist bir yapılanmanın bulunması.
Bu yeni bir şey ve bilinçsizce ırkçı kışkırtmaların bu toplumda nasıl teröre dönüşme eğilimini gösterir nitelikte.
Yani ilgililerin entelektüel zırvalarla Türkleri ”ötekileştirmeye” kalkışırken nelere neden olabileceklerini artık görmeleri gerekiyor.
Sözüm Sarrazin gibilerine.
İkinci konu ise birincisinden çok daha vahim ve korkutucu.
Deniyor ki, Alman gizli servisinin bu canilerle şu veya bu şekilde bir ilişkisi varmış.
Öteden beri Almanya’daki Türk cinayetleri ile ilgili olarak bunların bir tür ”yıldırma ve ülkelerine geri döndürme” operasyonu olduğunu ileri sürenler oldu.
Bu türden iddiaların uygar ve demokrat bir hukuk devletinde söz konusu olmayacağına, olmaması gerektiğine inananlardanım.
Şimdi gizli servisle Neonazi terör arasında bir bağlantının bulunduğuna ilişkin bir kuşkunun ortaya çıkması bile müthiş bir kepazeliktir.
Başbakan Merkel konunun üzerine titizlikle gidileceğini açıkladı.
Umarım bu bağlantı sadece bir söylentidir ki, söylentisi bile tüyler ürpertici.
En kısa zamanda böyle bir bağlantının olmadığı – inandırıcı bir biçimde olmak kaydıyla – kanıtlanır ve ilerisi için biraz da olsa ümit vermeye başlayan olumlu siyasal gelişmeler herhangi bir kesintiye uğramaz.
Yoksa tam da elli yılı geride bıraktığımız şu dönemde beklenen yeni açılımlar zora girer. Ve de çok yazık olur!

Dr. O. Can Ünver