0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Değerli ha-ber.com okurlarım; Sportif aktivitelerin zirvesinde hiç kuşkusuz Dünya ve Olimpiyat şampiyonlukları yatar. Ancak buralara gelebilmenin bir bedelinin olduğunu biliyoruz ve oldukça zor bir yoldan geçilerek gelinir buralara. Her şeyden önce bu işin başlangıcı çocukluk dönemlerine denk düşmektedir. Bu nedenle bugün yazımda yarının olimpiyat ve Dünya şampiyonu olabileceğini düşündüğüm çocuklarımızın serbest zamanları ile oyun kavramlarının niteliklerini, oyunun yararlarını ve oyun konusunun çocuklara sağladığı olanaklara değinmeye çalışacağım.

Okul öncesi çocuklarımızın hemen hemen yaşantılarının çoğu oyunla geçer yani bunun büyük bir bölümünü fiziksel aktiviteler oluşturur. Daha farklı açıklarsak; İlkokul dönemine gelene kadar ki dönemde (okul öncesi dönem) çocuğun boş zamanı tamamen oyunla geçer. İlkokula başlayan çocuğun boş zamanı ise; onun okul saatleri dışında, ders çalışma saatleri, uyumak ve yemek yemek, içmek gibi zorunlu ihtiyaçlar için harcadığı zaman dışında kalan süre olarak algılanır.

Görüldüğü gibi oyun çocukluk döneminin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Oyun kavramı çeşitli düşünürler çok değişik biçimde tanımlamışlardır. John Dewey’e göre; “Bireylerin kendilerinin dışında her hangi bir sonuç elde etmeye yönelmeden yerine getirilen bilinçsiz eylemler”. Huizinga göre “Oyun belirli bir zaman ve belirli bir ortam içersinde isteyerek ve başlayıcı kurallara uyarak yapılan faaliyetlerdir”, Gulick’e göre; “Yapılması istenilenin yapılmasıdır”. Patrick’e göre ise; “Özgürce ve kendiliğinden yapılan iç ve dış bir zorlama altında yapılmayan sosyal bir etkinliktir” diye açıklarlar. “Bireylerin kendilerinin dışında her hangi bir sonuç elde etmeye yönelmeden yerine getirilen bilinçsiz eylemler,

Buradanda anlaşılıyor ki! Çocukların dünyası hareket dünyası olaraktan algılanabilir. Peki, Oyunun ne gibi yararları vardır;

Oyun tamamen boşa geçirilen bir faaliyet değil, aksine kişiliğe çeşitli yararlar sağlayan bir araçtır. Yemek yemek, nefes almak, sevgi görmek ve uyumak ne kadar yararlı ise çocuğun gelişiminde oyun bir o kadar gereklidir. Oyunun psikolojik veya toplumsal yararlardan bir kaçını şöyle özetleyebiliriz.

Çocuk oyunla kişilik kazanır, bunda arkadaşları yardımcı olur ya da kişiliğini zedeler. İçe dönük çocuklar dışa dönük duruma oyun grubu ile gelebilirler. Daha girişken ve çevreye uyum sağlayan kişiler olabilmektedirler.

Oyun, hareket eden çocuğun fiziksel gelişiminde önemli bir rol oynar. Koşarak, sıçrayarak, düşe kalka bedeni gelişir, kendi sınırlarını tanır,

Çocuklar ortaklaşa oyunlarla sadece vücut sağlamlığı ve çevikliği kazanmayıp, cesaret, çabuk karar verme, arkadaşına yardım etme, hoş görülü, kendine hakim olma, kin gütmeme gibi iyi karakter niteliklerini de elde ederler.

Oyunlar yoluyla ruh sağlığı bakımından, sağlıklı ve dengeli bir kişilik yaratılır. Çocukluğunda hobi alışkanlıkları edinen, oyun oynayan, kitap okuyan, arkadaşlık ilişkileri kuran bir kimse ileri yaşamında da bu alışkanlıklarını sürdürerek dinlenmek olanağını elde eder. Ayrıca boş zamanını zararla ve olumsuz olarak değerlendirmekten kurtulur.

Çocuklar, öğrenme sürecine oyunla başlar. Çünkü bir çocuk anaokulu ve ilkokullarda oyun, eğitim eğitimin kaçınılmaz bir aracı olarak kullanılır, oyun organize edildiği ölçüde yararlı olabilir.

Sanat sevgisi ve sanat zevki, çocuğa oyunla aşılanır ve geliştirilebilir, Çocuğun kendi seçtiği oyunlar ve bu oyunlarda aldığı rol onun kişilik özelliklerini açığa vurmakta bize yardımcı olabilir.

Çocuklar oyunla toplumsallaşır; oyunla topluma uyum sağlamaya başlar. Toplumsallaşma ile çocuk toplumsal tutum, davranış örnekleri ve değerler sistemini, amaçları ve toplumsal rolleri öğrenir.

Oyun grubu, aileden sonra çocuğun yüz yüze ilişkiler kuracağı bir gruptur ve böylece biz ve onlar duygusunu elde ederler,

Çocuklar oyunun disiplini gereği oyun kurallarına uyar, böylece giderek toplumun kararlarına uymak alışkanlığını elde eder. Yasalara geleneklere itaat etmeyi öğrenir,

Oyun: Neşe, özgürlük, rahatlık, memnuniyet yaratan bir etmendir ki, bunlar olmadan pozitif bir yaşamı düşünmek olanaksız gibidir,

Çocuklar, rekabet etme alışkanlığını oyunla elde eder. Oyunla çocuk başarının, zaferin tadını tadar. Yenilgilerde kızmama alışkanlığını elde eder.

Çocuklar, çeşitli denemeler ve çevreyi tanıma yoluyla bir takım korkularının etkisinden oyunlarla kurtulur ve cesareti artar.

Evet, böylesi bir ortamda yetişen çocuklarımızın ne şiddete, ne ırkçılığa ve nede yasal olmayan hiç bir eyleme katılması mümkün olamaz. Sağlıklı bir toplumu anca böyle oluşturabiliriz sanırım ne dersini?

Herkese mutlu günler dileklerimle.