0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Aslında bu hafta içimden hiç yazmak gelmiyordu…

Ne yazarsam yazayım ille de birileri kendini nasırına basılmış gibi hissediyor.

Neden insanları ille de bir gruba mal etmeyi seviyoruz.

Neden herkes kendi doğrusunun tek doğru olduğu inancında…

Eğer, naçizane birkaç satır yazmak elimizden geliyorsa, mutlaka birilerini borazanbaşılığını yapmak zorunda mıyım?

Her insanın olduğu gibi her kesiminde doğruları ve yanlışları vardır.

Birilerinin hatalarını gördüğümüzde yazdığımızda, hemen ötekilerin adamı sayılıyoruz.

İnsan, olayları tarafsız bir açıdan görüyor olamaz mı?

Neden ille de belirli bir çekmeceye sokulmak zorundayız…

Maalesef özellikle son günlerde, dejavu yaşıyor gibiyim.

1980 öncesi, sağcıların olayları sol gözlerini kapayıp sadece sağ gözle, solcularında sağ gözlerinin kapayıp sol gözle baktıkları dönemleri yeniden yaşamaya başladık.

Bizimkiler ve ötekiler derken, son günlerde önceden bizim olan şimdiki öteki olanlar diye daha da parçalandık.

Bu gidiş hiçte iyi değil…

Ne olur? Biraz karşılıklı anlayış, hoşgörü, fikirlere, bizim fikirlerimize uymasa da saygı.

Medeni sınırlar içinde eleştiriler…

Bu tahammülsüzlük, insan olmamızın mayası olan sevgiyi öldürüyor, dolayısıyla Allah’ın bize lütfu insan olma ayrıcalığını yok ediyor…

Bu sitemli yazı için herkesten özür dilerim, ama şu anki ruh halim bu…

Ahmet İNCEL