0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun şu dizelerini okurken aklıma geldi “yalnızlık”.

“Yalnızlığın kadarsın /Yalnızlığın mis kokmalı/ Yalnızlık dediğin büyük bir zindan/

Dünyanın en büyük zindanı/Dinden imandan çıkarır/Ama öyle bir adam eder ki insanı “

Yalnızlık…

Zaruri geri çekilmeler ötesinde, zordur yaşanması

Hele bir de yaşlanmışsan eğer;

elden ayaktan düşmüşsen kısmen;

yalnızlık zor değil;

acıtır içten içten.

Yalnızlık…

Sağlıktan sonra en çok ürkütendir;

korkutan olgudur yaşamaktan.

Hayat telaşının azaldığı;

giderek daha da acımasız ve katı olduğu;

hayatın yavaşça aktığı;

ancak sıkça arızaya geçtiği;

bir dönemdir yaşlılık.

Üstelik bir de evde tek başına yaşıyorsa insan…

Yalnızlık bir karabasan gibidir;

gelir üzerinize üzerinize.

mekansal yalnızlıkla baş edile bilinir belki de;

ya o içsel yalnızlık…

acıtır içten içten.

Yalnızlık…

Yaşınızın ilerlediği;

aklınızın gerilediği dönemlerdir.

Kayıpların hakim olduğu yaşlılıkta;

kırılganlığınız, mutsuzluğunuz had safhadadır;

acıtır içten içten.

Yalnızlık…

Bir nevi dışlanmışlık sürecidir;

öte dünyaya terk edip giden eşinizden,

yıllardır biriktirdiğiniz dostlarınızdan;

ve en acısı da çocuklarınızdan.

Canınızdan can koparır adeta ve;

acıtır içten içten.

Yalnızlık…

Yaşlı insanın en büyük yoksulluğudur

Sahip olmadığı madden şeylere;

bir de manen şeyler eklendiğinde;

daha da çok acıtır.

Yalnızlık…

Yaşlı insanların hastalığıdır;

en çok gizlemeye çalıştığı;

ama gizleyemediğidir.

Acıtır içten içten.

Yalnızlık…

O, titrek ve ürkek seste sakladır

O, bitmemiş cümlelerde gizlidir.

O, yılların kuruttuğu umutsuz bakışlardadır

O kadar yalnız kalırsınız ki…

„Sıradaki şarkı, bir sonraki şarkıya gelsin“

diyecek olursunuz içinizdeki yalnızlığa.

Ali Sak