ÖLÜMLE YÜZLEŞMEK
Dünya işlerine o kadar yoğun konsantre oluyoruz ki bazen ölüm gerçeğini göz ardı edebilme, unutabilme gafletini gösteriyoruz.
Geçtiğimiz hafta ağır hasta olan babamla helalleşmek için memleketim Aydın’a gittim. Uzun boylu dev gibi adam olarak tanıdığım babam Müştak Fikret’ i nam-ı diğer „Viyanalı Doktor“’ u küçücük kalmış olarak görmek bana çok acı verdi.
Sürekli olarak pırıl pırıl takım elbise ve kravatlı olarak gezen o adam altı çocuk bezi bağlanmış bebek gibi etrafa anlamsız anlamsız bakarak yatıyordu. Bu manzara bana çok zor geldi, ama şuurunun açık olduğu bir anda onunla helalleşebilmek ve vedalaşabilmek bana manen çok iyi geldi.
Orada her dakikamı onun başucunda geçirirken, bu kez de çok sevip sağdığım değerli ağabeyim Güney Bavyera Türk Dernekleri Koordinasyon Kurulu (TÜDEK) Genel Başkanı Mahir Zeytinoğlu’nun babasının vefat ettiği haberini aldım. Babamın çilesinin henüz bitmediğini ve yapabileceğim bir şey olmadığını görüp onu öylece hasta yatağında bırakıp Münih’e döndüm ve bu kez de değerli dostum gazeteci Adnan Tokuç sevgili annesini kaybetti. Seher annemizin cenaze namazında Niyazi Yıldırım hocanın hatırlattığı, Peygamber Efendimizin (S.A.V) “Dünya benim neyime? Dünyada ben, bir ağaç altında gölgelenen, sonra da onu terk edip giden bir yolcu gibiyim” ifadesi içime oldukça derin işledi.
İşte, yok seçimler, yok sınır ihlalleri, yok Suriye sorunu diye boyumuzdan büyük işlerde ahkâm kesmekten ölümü göz ardı etme gafletine düştük… Oysaki hiç aklımızdan çıkarmamız gereken „bir tutam pamuk“, „iki metre bez“ ve „iki metre çukur“ üçlemi olmalıydı.
İnsanoğlu hiç böbürlenme, şu an hasta yatağındaki babamın sürekli olarak sayıkladığı „ne oldum deme ne olacağım de“ sözünü aklından çıkarma.
İnsanoğlu hiç “ben şuyum, ben buyum” diye havalara girme, ölüm karşısında aslında o kadar zavallıyız ki hem de en sevdiğimiz insanı kendi ellerimizle bir çukura koyup üzerine toprak atacak kadar zavallıyız. Hem de bu gömme olayını bile bir kargadan öğrenecek kadar…
Değerli ağabeyimiz Sayın Mahir Zeytinoğlu’na ve yine değerli dostum Adnan Tokuç’a tekrar baş sağlığı ve sabır diliyorum.
Ahmet İNCEL
