O BİR MUMDUR ERİR AMA AYDINLATIR
Öğretmen okullarının rozeti yanan bir mumdur. Yanar, erir, ama; aydınlatır o mum.
Cevat Fehmi Başkut’un adı Paydos olan ölümsüz, üç perdelik tiyatro yapıtını biliriz hepimiz.
Murtaza Bey; tek odalı bir evde oturan, ellibeş yaşlarında bir ilkokul öğretmenidir. Karısı Hatice Hanım oğulları Rıdvan’ı Bakkal Hacı Hüsamettin’e içgüveysi olarak vererek rahata kavuşma hayalleri yaşar. Hacı Hüsamettin’se kızını kendisi gibi bir bakkalın oğluna vermeyi düşünmektedir. Hatice Hanım; Murtaza Bey’i öğretmenliği bırakarak bir bakkal dükkânı açmaya zorlamaktadır. Başarılı olamayınca bir kumpas kurar kocasına, Bakkal Hacı Hüsamettin’in karısıyla işbirliği yaparak. Bir öğrenci Murtaza Öğretmenin minderine bir iğne koyacak, iğneden canı yanan Murtaza öğretmen çocuğu tokatlayacak, olay basına sızdırılacak, yargı Murtaza Öğretmeni meslekten atacaktır. İşin bu noktaya varmaması içinse tek yol istifadır. Plan başarılır. Murtaza Öğretmen istifa eder ve bir bakkal dükkânı açar. Açar da oğul Rıdvan Hacı Bakkalın kızıyla değil, sevdiğiyle evlenecektir. Millî Eğitimin disiplin kurulu da, Murtaza Öğretmenin suçsuzluğu anlaşıldığından, istifasını geri alarak mesleğe dönmesine karar verir. Ancak; Murtaza öğretmen bakkal dükkânını açarken gerekli olan para Hacı Bakkalın karısı tarafından Murtaza Öğretmenin karısına borç olarak verilmiştir. Borcun zaman içinde ödeneceği söylense de Murtaza öğretmen bunu onur sorunu sayar ve mesleğe dönmez yeniden. Ama; öğretmenlik onun çok sevdiği mesleğidir. Bakkal dükkânında öğrencilerine son dersini verdiğini hayaller. Akşam olmuş, gün sona ermiş, son ders de yapılmıştır. Şimdi artık “Paydos” zamanıdır. “Paydos!” der çok sevdiği öğrencilerine Murtaza Öğretmen. “Paydos!”
Ekmeksizköy’ün emekli ilköğretim müfettişi öğretmenidir o.
Adı yoktur onun.
Dünyanın her yerinde karşılaşacağınız milyonlarca adsızdan biridir.
O; başkaları için çalışır, kendisi için yaşar ve suyu arar. Suyu bulduğunda da doymuştur artık.
Ekmeksizköy neresidir? Nerededir? Ekmeksizköy’ün adsız, emekli ilköğretim müfettişi öğretmeni kimdir? Bu soruları sormayacaksınız! Sormayacağız!
O; bir kahramandır. O; bir yaratıcıdır, sanatkârdır. O; bir insandır.
Bir hayâli vardır onun: “Toprak uyanırsa…” hayâli.
Uyanır toprak. Doğanın yasasıdır bu. Bugün yarına çıkacak, yarın bugünü yıkacak ve durmadan akacak, akacak, akacaktır.
Ali Sirmen Cumhuriyet Gazetesi’nin değerli bir köşe yazarıdır. Milli Eğitim’in acınası durumunu anlatan “Paydos” yazısıyla ilgili bir öğretmen okurundan mektup almış ve paylaşmış köşesinde bu mektubu.
Aşağıdaki mektup o mektuptur. Sayın Sirmen paylaşmakta sakınca görmediğine göre benim bu mektubu yazıma almamı da çok görmezsiniz bana, inanıyorum.
Mektup şu: “Yazılarınızı beğenerek okuyorum. Bugünkü yazınızda eğitimin düştüğü duruma ve biz öğretmenlere yer vermişsiniz. Yazınıza hak veriyorum. Ama karamsar değilim. Ben 18 yıldır öğretmenlik yapmaktayım. Bunun 17 yılı ilkokulda, son bir yılı da imam hatipte geçmekte. Mesleğimizde maalesef yazınızda yer verdiğiniz tür çirkinliklere rastlıyoruz. Ancak herkes böyle değil. Bulunduğumuz kurum ve şartlar ne olursa olsun Atatürk’ün izinden genç kuşakları aydınlatmaya devam edeceğiz. Bunu hiçbir baskı durduramayacaktır. Bunun için ant içtik. İnanın biz gibilerin sayısı, yazınızda bahsettiğiniz tür kişilerden daha fazla. Biz asla „Paydos!“ demiyoruz …”
Bu mektup; rozetteki o mum değil mi tanrı aşkına?
Yanmıyor mu?
Erimiyor mu?
Eriyor ama; aydınlatmıyor mu?
Önünde saygılarla eğiliyorum genç meslektaşım. Çok iyi biliyorum ki varsınız! İyi ki varsınız!
Hasan Arslan
