İşte böyle Berlin Tiyatrom’da bir şiir akşamı yaşadık. Bu geceye müzik katkısı olunca daha renkli oldu.

 

Şair Dr. Ertekin Özcan ile yaşadığım bir kaç şiir akşamından çok farklıydı bu etkinlik. Zira bu akşam şairimiz Berlin’de 40. yılını doldurmuştu. Akıcı ritmik bir dille okurken geçmişle hesaplaşmayı bitirmişti. Katılanlar çoğunlukla gençler olduğu için bana müzik ve ritimle anlatılan bir tarih dersi gibi geldi. Zaten şiirlerini sıraya koyarken politik, kültürel ve sosyal olaylara göre dizelemişti.

 

Artık acı ve hüzün vermiyen şiirleri ikinci nesille notalara dönüşmüştü. Süreç Özcan ve Duygu Keskin’in sesi, Koray Avşar’ın gitar eşliğinde yorumları çok alkış aldı. Birinci bölüm bir saatte sona erdi. Tadında bırakılıp, ikinci bölüm başka bir etkinlikte yapılsaydı daha iyi olurdu, diyenler ilk bölümde gitti.

 

Göçün 40 yılı ve Şiire Etkisi, gecenin başlığı olunca ilk yıllardan başlandı.

Yalnızlık

yabancı

her şey yabancı

konuşmadığım insan

oturduğun ev

gittiğin kahve

çalıştığın fabrika

ve acayip bir yalnızlık

bitmek tükenmek

bırakıp gitmek bilmeden

sokaklarda peşinde

evde peşinde

peşinde her yerde

her zaman bir gölge gibi

 

Türkçe’nin okullarda ilgi görmemesi, hatta dışlanması ikinci nesle oldukça etki etti. Belki de bugün salonları dolduran gençleri arayışa itti. Birinci neslin yazdığı şiirleri bestelemeye yöneltti.

 

Bir göçmen çocuğun annesine sorusu:

anneciğim

bana hep sen

almanca öğren diyorsun

ama sen bilmiyorsun

yuvada yalnızca almanca

öğrendim

okulda almanca konuşacağım

evde biraz türkçe

biraz almanca

büyüdükçe

büyüyecek dertlerim

sonra onları sana

öğrenmeden dilini

nasıl anlatacağım

 

İkinci nesil çocuklarımızın biyografisinde devamlı tekrarlanan, birbirine benzer geçmiş, okul hatıraları var. Mutlaka bir alman öğretmen sen başaramazsın demiş. İnadına o öğretmenin veya öğretmenlerin yanıldığını gösteren başarıya ulaşmışlar. Dışlanmaya karşı kenetlenme, birlikte hareket etmeye dernek çalışmalarının ve böyle etkinliklerin çok büyük katkısı olmuştur.

 

Birlikte Yoğrulacağız

biz acısını çeke çeke horlanmanın

biz anlata anlata gerçekleri

sanki hiç yaşamamışçasına azınlık

olarak

anlatmaya çalışarak çoğunluğu

sanki yeni başlamışçasına yaşama

kazımak için insanı hor görmeyi

yok etmek için dışlanmayı

birlikte yoğrulup yoğuracağız

birlikte öğrenip öğreteceğiz

birlikte sevinip ağlayacağız

onlara da

bize de

hepimize

yeniden

çoğunluklu azınlıklı

birlikte

insanca

yaşamayı

 

Göçmenin özlemi oraya varma, amaca ulaşma artık yerli olma. Azınlık hor görme, dışlanma duyguları yaşamadan, çoğunluk toplumu bireylere verilen hakları elde ettikten sonra gurbet kelimesi artık kullanılmaz olur.

Bu gece nesillerin elleri iç içeydi, birlikteydi.

Ertekin Özcan’ın biyografisi için bkz. arşivde köşeyazım:

www.ha-ber.com; Yazı Kalır

 

Müzikli şiir okuma II

 

Süreç Özcan, 1981 yılında Berlin’de doğdu. 2009’da Hür Üniversitesi (FUB) Bilgisayar Mühendisliği bölümünde diploma tezini verdi. O tarihten beri bilgisayar mühendisi olarak çalışıyor. Tüm sanat dallarında olduğu gibi müziğe küçük yaşta ilgi duydu. Gitar çalarak şarkı söylerken çeşitli duygularda yaşadığı gel gitleri dinleyiciye aktarmasını çok içten beceriyor. Besteler yapıyor.

Her insanın varolmasının değerini bilerek, bireyin gizli kalmış yeteneklerini ortaya çıkarmayı amaçlıyan seminerler düzenliyor. Bir nevi kendini tanıma, kendine güvenmeyi öğretiyor.

Duygu Keskin de aynı yılda doğdu. Liseyi Hamburg’ta bitirdikten sonra Kültür Menecerliği konusunda meslek eğitimi yaptı. Potsdam Üniversitesi’nde Diploma tezini verdi. O da çocuk yaşta müziğe ilgi duydu, şan dersleri aldı. Şarkı söylerken duygularını yaşıyor, dinleyenleri ses rengi ile etkiliyor.

Koray Avşar, 1954 yılında Ankara’da doğdu. 1968 yılından beri Berlin’de yaşıyor. Yüksek Mühendis olan Koray Türk Danış’ta emekli olana kadar çalıştı.

Müziğe olan ilgisi telli sazların ilk basamağı mandolinle başladı. Çeşitli Rock gruplarda yerini aldı.

Ayrıca kurduğu Konzept-Musikverlag Ludwig’de

Organizasyon, Produksiyon Mastering, Aranje, Mix ve Kanal Kayıt işleri yapıyor.

 

Tüm sanatçılara başarılarının davamını diliyorum.

 

Hoşça kalın!

 

İlter Gözkaya – Holzhey 

Emekli Öğretmen