0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Henüz çocuğuz. ”Büyüklerimizin” kocaman sözlerine tanıklık ediyoruz: Benim memurum işini bilir. Asmayalım da besleyelim mi. Bir defa anayasayı delmekle bir şey olmaz
13 ajansı TV.(canlı)…
Reha Muhtar’dan, kanlı haberler. Seda Sayan’dan şanlı şovlar. Huysuz’dan ”dans.”Üstsüz manken(!)’in malikânesinde… Reklamlar: İstanbul’ da Rezidanslar…
Diziler: Kurşun Bilal…
Türkçe kelime olmadığı için bazılarını anlamadık. Anladıklarımızdan kurtulmak için inanılmaz bedeller ödedik.

El-insaf. El-vicdan.
-Kürt ne bilir bayramı lık lık içer ayranı. Çingene’ye beylik vermişler, önce babasını asmış. Rum karısı yatakta, Ermeni karısı mutfakta. Gâvur dölü. Ermeni tohumu. Ne Şam’ın şekeri ne Arap’ın yüzü… uzar da uzar…
Irkçılık her yerde aynı iple dokunur.
İtalyanca “puzza come un Turco” (“Türk gibi pis kokmak”) Yunanca’da “Εγινε Τούρκος από το θυμό του” (Öfkesi onu Türk haline getirdi) söylenir de söylenir.

Beş puanlık final sorusu:
”Bizim” ırkçı mı, yaban ırkçı mı daha güzel söylemiş.
Ona ne şüphe. “Aslanlar gibi, bizimki”.
-Skorları sahada kanla yazdık, okumadın mı?
-Elbette okuduk ağam
-Şikenin ikinci dalgası, beşinci sayfa.
-Buradan ölünüz çıkar. Bu maç bizim…Kırmızı…Siyah…
Irkçılık doğa düşmanıdır…
”Baltalar elimizde uzun ipler belimizde biz gideriz ormana”… İlkokul döneminde baltaları elimize verdiler. Şimdi orman sevgisi istiyorlar. ”Ağaç yaş iken eğilir.” Ne kadar hevesliyiz; eğmeye, biçmeye, şekil vermeye. Bırakın ağaçlar, çocuklar, gençler özgür büyüsün.
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür. Ve bir orman gibi kardeşçesine. Bu hasret bizim!
Irkçılık yayılıyor
Thilo Sarrazin’lerin ”Yerli-yabancı” marşı ile bindikleri kayık, Utöya adasına sürüklendi. Norveç’in Utöya adasındaki katliam bu sonuçlardan bir tanesi.

Farklılıklarımıza hoşgörü ile yaklaşalım
Din, dil, renk, milliyet, mezhep, kültür olarak farklarımız var ama önce insanız. Bu temel vurgu önemli. Öncelikle, insan olduğumuzun bilinci özümsenmeden kardeşçe yaşamdan bahsedilemez…

Uçak yolculuğum sırasında İzmirli Hamza amcanın anlatımlarını sizlerle paylaşmak istiyorum.

Hamza amca: Babam evimizin önünde üzüm asmasını kesime başladığında ilk üzümleri benden karşı komşumuz Abah amcalara gönderirdi. Yan komşumuz Angeliki teyzenin Ayva reçeline bayılırdım. Üst komşumuz Amre teyze künefe yaptığında kendi yemeden bize gönderirdi. İki ev solumuzda oturan Zehra ebe, her Cuma (perşembeyi cumaya bağlayan gece) akşamı pişirdiği yemekten bir tabak bizim eve yollardı.
Ben Abah amcanın Ermeni, Angeliki teyzenin Rum, Amre teyzenin Arap, Zehra ebe’nin Alevi olduğunu yıllar sonra öğrendim.

İnsan olmak çok mu zor?
Bunun cevabı açık ve net şekilde Hamza amcanın anlatımında. Abah amca, Zehra ebe, Angeliki ve Amre teyze olursak, insan oluruz.

Hadi hayırlısı…

Ali Gültekin