0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Geçen hafta Kuşadası yakınlarındaki Güzelçamlı beldesinde işlek bir caddenin kenarındaki deniz kıyısında kızımla birlikte yürüyorduk. Uzaktan denizde isimlendiremediğimiz bir şey gördük ve onu tanımlamaya çalıştık. Ben onun vücudu tamamen dövme yaptırmış bir adam derken, kızım vücudunda ağır yanık izleri olan biri olarak tanımladı. Malum cisme yaklaştığımızda komple plastik bir astronot elbisesi benzeri bir şey içersinde bir kadının olduğunu gördük. İkimiz de bir süre şaşkınca bir birbirimize bir kadına baktık kaldık.

Bizi yanıltan giydiği plastik şeyin üzerindeki motifler olmuş. Sonra bayanın üstündekinin adını haşeme denilen ve pek “dindar” bayanların deniz kıyafeti olduğunu öğrendik. Üzerinde mayosuyla ve yağlı vücudunu cesurca sergileyen kocasının yanındaki bu bayan sahil şeridindeki aralarında turistlerin de çok kişinin dikkatini çekmiş olmalı ki herkes banklara oturmuş bu ilginç ikiliyi izliyordu.

Bir an aklıma yaklaşık bir saat önce beraberce yüzdüğümüz, şık mayolu halamın kızı geldi. Beş vakit namazında olan halamın kızıyla yüzerken önümüzdeki ay yapacağı umre konusunu konuştuk. O denizdeyken ve çıktığında ona kimsenin baktığını görmedim.

Şimdi bu “dindar” iki bayanı karşılaştırınca dindarlık konusunun altında çıkamadım. Osmanlıca da hizmetkar anlamına gelen haşeme giyen bu bayan neye hizmet ediyor acaba? Hizmet edeyim derken ne kadar zarar verdiğinin farkında mı acaba? Dinimizi bence bir muşamba elbiseyle kısıtlayan bu bayan acaba kimsenin olmadığı sakin bir yerde eşiyle baş başa denize giremez miydi? Hep romatizmalarından yakınan rahmetli ninem “bana çok iyi geliyor” deyip her yaz tuzlu su dediği denize girip ayaklarının kuma gömülmesini isterdi. Bunu yaparken de çok sakin bir yerde ve oldukça erken saatlerde ayağında poturu ve başında yazmasıyla yapardı. Rahmetli annem de aynı şekilde…

Acaba onlar o zamanlar haşeme giyme şerefine nail olamadıkları için yeteri kadar Müslüman değiller miydi?

Ahmet İNCEL