0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Danimarka’da Hac’dan dönen uçaklara yapılan kontrollerde her 4 yolcudan birinin devlet yardımı ile geçindiği tespit edilerek haklarında inceleme başlatıldı. Danimarkalı yetkililer, “Yolcuların isimlerini Suudi Arabistan Büyükelçiliği’nden aldık” dediler.

Geçtiğimiz günler basına yansıyan bu haber kafamıza bir soru işareti soktu: Acaba Almanya’da kaç Hartz 4 yardımı alan hacıya gitti? Diyanet İşleri Başkanlığı’nın açıklamasında Hac’ın ilk şartı olarak ”Hac ibadetiyle yükümlü olmak için genel olarak bütün yükümlülükler de öngörülen Müslümanlık, akıl ve bulûğ şartı yanında, ayrıca hac yapmaya bedenî ve malî imkânlarını yeterli olması da şarttır”. Mali olanakları Hac’a gitmek için yeterli olan birisinin sosyal yardımla geçiniyor olması doğal mıdır?

Bir de Ramazan aylarında Almanya’daki Türklerin deyimiyle ”Krank yapanlar” yani hasta raporu alıp işe gitmeyenler var. Bunlar, bu raporla izine ayrılmadan bütün gün evde yatıp rahatlıkla orucunu tutabiliyorlar. Bu oruç geçerli midir?

Dini bayramlarda iş yerinden izin alamayanlar veya iznini yazın Türkiye’deki yazlıklarında kullanmış olanların, yine bu ”krank yapma” yani doktora hasta numarası çekip, evde kalarak ailesiyle mutluluk içersinde mübarek bayramlarını kutlamaları dinen ne kadar olumludur?

Elli yaşında sonra çeşitli hilelere başvurup malulen emekli olmaya çalışanlar var. Hatta, bunu başarıp ta malulen emekli olup, camiden çıkmayanlar da var. Bu hilelere dayanıp alınan emekli paraları ne derece helaldir?

Bu listeyi daha da uzatabilirim. Bu soruların yanıtlarını tabii ki vermek hâşâ haddime düşmez. Ama dilerim ki camilerimizde din görevlileri yurttaşlarımızı bu konularda aydınlatsınlar.

Malum helalle haramın karmakarışık yapıldığı bir dönemde yaşıyoruz…

Yazımı yüce Kuran’mızdan bir ayetle bitirmek istiyorum:

”Dillerinizin yalana alışmışlığından dolayı, Allah’a yalan isnad etmek için ‘şu helaldir, bu haramdır” deyip durmayın. Böyle yapanlar Allah’a iftira etmiş olurlar. Allah’a iftira edenler asla kurtuluşa eremezler…(Nahl Suresi 116. ayet)

Ahmet İNCEL