0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ERGUN BABANIN KANDİLLERİ…

“Mudanya’da bir akşamüstü.  Topun patlamasına az kalmış. Uğur Mumcu Kültür Merkezinin yanında kurulu olan İftar çadırında tatlı bir telaş var. Tarihi çınarın altı da dahil, masalar açılıyor, sandalyeler taşınıyor. Sürahilere soğuk su, tuzluklara tuz, biberliklere biber dolduruluyor, kesilmiş ekmekler kutulara konuyor. Radyo’da iftar saatinin yaklaşmış olduğunu hatırlatan eski bir ilahi çalıyor. Biraz sonra yemek arabası gelecek. Tabela’da günlük yemek listesi ve kimin ikramı olduğu, Kimin ruhuna hayır yapıldığı yazıyor. Büyük iftar çadırında çalışanların hepsi gönüllü… Akşam işten çıkıp hizmetlenmeye geliyorlar.  Çınar ağacından yapraklar düşüyor… Şimdiden yemek için sıraya girenler var. Yaşlılar, düşkünler, sakatlar, romanlar, çocuklar… Yine insanın içini huzur dolduran bir akşam… Yemek sonrası tasavvuf müziği ziyafeti var. Sazendeler ve Semazenler hazırlık yapıyorlar… İkram sonrası toplanacak meydandan masalar, sandalyeler düzenlenecek, halılar yayılacak sema edenler için…“

Geçmiş zaman hayal oldu.

Gün çökerken binanın önünden Ergun Baba’nın sesi duyulurdu: “Şu kandilleri canlandırın…” Işıl, ışıl olurdu ortalık…

Kimdi Ergun Baba? 

Tasavvuf Musikisi Derneğinin başkanı ve İftar çadırının on yıldır inatçı ve inançlı takipçisi…

Neden Baba? Eğer muhtaçları, yoksulları doyuruyorsanız, hayır yapmak adına otuz ramazan ve on yıldır her akşam üç yüz-dört yüz kişiye yemek dağıtıyorsanız; kimi bayram ayakkabı, giysi ile çoluk-çocuğu, fakir-fukarayı sevindiriyorsanız size “Baba” derler elbette…

Nedir Kandil? Ergun babanın dernek binasının girişinde, iki yanda sarkan lambalara verdiği isim.  Eğer kandiller yanıyorsa dernekte çalışma var demektir. Sönükse kimse yoktur. 

Belediye değişip çadır kurulmasına için izin vermeyip çadır alanı otoparka çevrilince ramazan akşamlarına has o latif ve güzel ikramlardan, tasavvuf müziğinin buğulu icrasından eser kalmadı. Uzun bir süredir bu iyilik Kandilleri sönmüş durumda.

Mudanya; yapılanları unutmuş durumda…  Bırakın teşekkür etmeyi, hatırlayan bile yok. 

Şu Ramazan günlerinde, Diş hekimi, tasavvuf müziği meraklısı, iyilik peşinde koşan ve gençleri aydınlatmaya çalışan, en önemlisi Atatürkçü, eski denizci, Mudanyalı düşkünlerin Ergun Babası’nı hatırlamak ve hatırlatmak istedim. 

Mudanyalı öksüz ve yetimlerin Ergun babası da elden-ayaktan düşüp ihtiyarladı ve hastalandı. Uzun süren acılar çekti. Hastane günleri ve tedavi süreçleri yaşandı. 

Şimdi sağlığını kısmen kazanmış olarak Tepedeki evde, kendi halinde, denizi seyrederek o eski günlerin anıları ile yaşamaya devam ediyor.  Tekerlekli sandalyesi ve bastonları arkadaşı oldu. 

Doğrusu; Allah dostlarının sınavları da çetin oluyor.  İnsanoğlunun nankörlüğü olmasa, yapılan hizmetlerin Yaradan katında kabulü de mümkün değil diye düşünenlerdenim.  

Bu hizmeti; yaklaşık on yıl sürdü. Dernek; her şeyi kendi olanakları ile yaptı.  

Mudanya da ki mevcut belediye yönetiminin, tasavvuf konusunu bile “Dinci bir eylem” gibi algılaması, yerel bir STK’yı desteklemek yerine köstek olması, gelecekteki iktidar günlerinde nasıl bir sorgusuz bir infaza gideceğini ve neler yapabileceğini düşündürüyor. 

Günümüzde türeyen tarikat, cemaat ve dini sömürü aracı olarak kullananları gerçekten Allah rızası için yardım edenlerle birbirine karıştırmamak gerekir. Çünkü günümüzde sapla samanın birbirine karıştığını hepimiz biliyoruz. 

Ancak; doğru ile yanlışı birbirinden ayırmak, gerçeği korumak akıllı bir yöneticinin en önemli erdemidir. İyi ve güzel işleri desteklemek için gayret etmek, adaletli yönetimin bir ilkesidir. 

Doğrusu; O kandillerin bu ramazan yanmıyor olması içimi acıtıyor. 

O sokağın, hayırlı bir işe tahsis edileceği yerde otopark yapılmasının tercih edilmesi ise başka bir sorun.

Dileğim Ergun Baba’nın kandili sönmeden Tasavvuf derneğinin kandillerinin yanmaya devam etmesidir… 
İyi ramazanlar. 

Taner TÜMERDİRİM

[email protected]