0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Çocuklar; bilindiği üzere; Herşeyimiz, geleceğimiz ve yarının yöneticisi olacakları için bana göre, yaşantımızın en önemli sermayesidir. Ne demişler atalarımız; “Ya bir ağaç dik gölgesinden insanlar yararlansın, ya bir kitap yaz okuyanlar bilgilensin ya da hayırlı bir evlat yetiştir vatana, dünyaya yararlı olsun!” şayet bir çocuğumuz varsa, bilinki çok büyük sorumluluklarımızda vardır demektir! İşte bu yazımda ağırlıklı olarak sporun, oyunun ya da egzersizin çocuklar üzerindeki etkilerini ele alacağım.

Ne yaptığımız iş, ne kazandığımız para ve nede yapmakla zorunlu olduğumuz sosyal etkinlikler, çocuklarımızdan daha önemli olamazlar. Bu bağlamda başta kendi çocuklarımız olmak üzere tüm çocuklarımıza sağlıklı bir yarın sağlamak hepimizin öncelikli görevlerinden biri olmalıdır. Aksi takdirde; onlara karşı sorumsuzca davranışımız ve hatalarımızın cezasını daha sonra hem biz ve hem çocuklarımız hem de toplum olarak çok ağır bir biçimde ödiyeceğimizi unutmamalıyız.

Spor bireyin kendine güvenini arttırır, bunun yanında; güçlü bir fiziksel yapıyı, paylaşmayı dolayısı ile demokratik olmayı, azimli, dayanıklı ve kuvetli olmayı, zamanı iyi kullanmayı, boşa zaman geçirmemeyi ve ayrıca kurallara uymaya dolayısı ile farklı kişilerle aynı ortamda uyumlu bir şekilde olabilmeyide öğretir, bu tüm saydığımız olguları herhangi bir spor dalını izlediğimizde rahatlıkla izleyere görebilirsiniz.

Ayrıca bilmeliyizki! Çocuklarımızın kendilerine göre bir dünyaları vardır. Ve bu dünyalarında hareket büyük rol oynar. Hareket ederler ve çocuk oldukları için hareket etmek zorundadırlar. Koşarlar, sıçrarlar, yürürler, yakalarlar vs. Kendilerini bu şekilde geliştirirler kendi vücutlarını, çevrelerini ve arkadaşlarını böylece daha kolay tanırlar.

Doğumdan sonra bebeklikle başlayan mutlu birliktelik, her geçen gün çocuğa verebildiklerimizle paralel olarak mutlu bir şekilde devam eder, ya da tam tersi bozularak çocuklarımızla bizlerin arasında ucurumlar oluşturur bu uçurumların sonuçlarının ne kadar acı olduğunu buradan bir kez daha hatırlatmak isterim! Çocuklarımızın bu duruma düşmelerinin baş sorumlusu biz anne ve babalar değilmiyiz acaba?

Bu bağlamda, kendi yaşantıma baktığımda da Büyük Annem ile Dedemin çocuğa bakışları, onlardan beklentileri ile benim çocuklara bakışımla çocuklardan beklentilerim arasındaki büyük farkı çok rahat görebilmekteyim. İşte işin en önemli yönü burası olmalı ve çocuklarımızla ilgilenirken bu olguyu gözardı etmemeli ve çocuklarımızın düşüncelerini mutlaka dikkate almalıyız ve düşüncelerine saygı göstermeliyiz.

Özellikle, Almanya’da yaşayan çocuklarımızın Anne, baba sevgisinden, dolayısı ile ilgilerinden yoksun olarak büyümelerinin cezasını yine biz ve çocuklarımız çekmiyormu? Bu çocuklarımız integrasyon (uyum) yerine, iki kültür arasında bocalıyarak sadece asimile olmakla kalmıyor aynı zamanda suç işlemeye yönelik, suça eğilimli insan potansiyelinide oluşturuyorlar.

Burada yapmamız gereken en güzel şey; çocuklarımızı çok erken yaşlardan itibaren sosyaleşmelerine hizmet veren farklı spor dallarında spor etkinlikleri içerisine çekmek ve onlarla ilgilenmektir. Çocuklarımızın mutlaka bir spor dalında yetenekli olduğuklarına inanıyorum.

Sporun, egzersizin ve oyunun yararlarını kısaca özetlyecek olursak; oyun ve egzersizin tamamen boşa geçirilen bir faaliyet değil, aksine çocuğun gelişimine ve kişiliğine çeşitli yararlar sağlayan bir etkinlik olduğunu bilmeliyiz. Psikolojik ya da toplumsal olarak belirlenen bu yararlardan bir kaçını şöyle sıralıyabiliriz;

Çocuk oyun ve egzersizle kişilik kazanır, bunda arkadaşları yardımcı olur ya da
kişiliğini zedeler. İçe dönük çocuklar dışa dönük duruma oyun grubu ile gelebilirler. Daha girişken ve çevreye uyum sağlayan kişiler olmaktadırlar.

Egzersiz, çocuğun bedensel gelişiminde önemli bir rol oynar. Koşarak, sıçrayarak, düşe kalka bedeni gelişir. Sporlar aracılığı ile çocuklar sadece vücut sağlamlığı ve çeviklik kazanmayıp, cesaret, çabuk karar verme, arkadaşına yardım etme, hoş görülü, kendine hakim olma, kin gütmeme gibi iyi karakter nitelikleri elde ederler.

Spor aracılığı ile ruh sağlığı açısından, sağlıklı ve dengeli bir kişilik oluşturur. Çocuklar, öğrenme sürecine oyunla başlar. Çünkü bir çocuk anaokulları ve ilkokullarda oyun ve egzersiz, eğitimin bir aracı olarak kullanılır. Oyun, organize edildiği ölçüde yararlı olabilir.

Çocuğun kendi seçtiği spor dalları ve bu oyunlarda aldığı rol onun kişilik özelliklerini açığa vurmasında yardımcı olur. Çocuk spor ve oyun aracılığı ile toplumsallaşır; oyunla topluma intibak etmeye başlar. Toplumsallaşma ile çocuk toplumsal tutum, davranış örnekleri ve değerler sistemini, amaçları ve toplumsal rolleri öğrenir dolayısı ile demokratikleşmesi daha kolay olur.

Spor kulüpleri, aileden sonra çocuğun yüz yüze ilişkiler kuracağı bir gruptur ve burada çocuklar farklı kültürlerden, farklı dillerden ve farklı dinlerden gelen kişilerle uyum içerisinde birlikte olmayı öğrenir.

Çocuk sporla disiplini gereği spor kurallarına uyar, böylece giderek toplumun kararlarına uymak alışkanlığını elde eder. Yasalara geleneklere itaat eder. Egzersiz neşe, özgürlük, rahatlık, memnunluk yaratan bir etmendir şiddetten uzaklaştırır.

Çocuklar rekabet etme alışkanlığını yarışmalarla elde eder. Yarışmalarla çocuk başarının, zaferin tadını tadar, yenilgilerde kızmama alışkanlığını elde eder.

Geleceğin Milli takımlarını ancak böylesi bir anlayışla daha rahat kurabileceğimizi hatırlatır en içten saygılarımı sunarım…