BOZUNTUSU DEĞİL DİKTATÖRÜN HASI
Sivil topluma yönelik baskıyı tartışma götürmez biçimde artırdı.
Halkın örgütlenmesinden ve sorgulamasından son derece rahatsız.
Bağımsız ne kişiye ne söze hoşgörüsü var.
Yazılı ve görsel basına kırmızı görmüş boğa örneği saldırıyor.
Ordu kesin kontrolünde.
Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgelerimizde terörist/yurttaş ayrımı yapma gereği bile duymadan yaptıkları, bundan sonra yapacaklarının göstergesidir.
Yaralı insanların bir evin bodrum katında, velev ki terörist bile olsalar, kan kaybından ölmeleri onun umurunda bile değildir. Bu tutumuyla; „Bakın! Başınıza aynı şeyin gelmesini istemiyorsanız ayağınızı denk alın! Gözünüzün yaşına bakmam…“ demeye getirmiyor mu sizce de?
Hükümeti denetleyen tüm kurumları çalış(a)maz duruma soktu.
Görsel ve yazılı basındaki bağımsız sesleri susturabilmek için hukuk sistemini ayaklar altına aldı.
Kendi savcısını ve kendi yargıcını kullanıyor.
„Ne aydını! Karanlık onlar, karanlık!“ diyerek suçladığı aydınları işlerinden etti.
Tek otorite olma isteğini; „Kör, kör parmağım kör gözüne!“ dercesine somutlaştırdı.
Hiçbir eleştiriyi hazmedemiyor.
Bu hoşgörüsüzlüğü onun ne denli otoriter bir yönetim yanlısı olduğunun kanıtı değilse nedir?
Ne hukuk bıraktı ülkemde ne adalet!
Zulümden kaçan, kendilerine güvenli bir yer arayan insanların haklarını ihlâl etti. Üstüne üstlük, onların haklarını üç kuruş paraya da sattı. Ülkemin ve ülkem insanının onuru pahasına…
En korktuğu şey sivil toplumdur. Çünkü; sivil toplumda sokaktaki insanın harekete geçme yeteneğinin çok yüksek olduğunu biliyor.
Ekonomi kötüye giderse refah azalır. Bu durum halkın ayaklanmasına neden olur. Diktatör de bundan çok korkar. Baskısını artırması da bundandır.
Ne istiyor?
„Kuvvetler uyumunun egemen olduğu başkanlık“
Demokrasilerde kuvvetler uyumlu değildirler.
Demokrasilerde kuvvetler ayrı ayrıdırlar.
Peki bu neden ayrılık değil de uyum ister acaba?
Demokrat olduğu için mi?
„Diktatör bozuntusu“ diyorlar.
Halt ediyorlar!
Bozuntusu mozuntusu değil!
Diktatörün hası o be, hası!
Hasan Arslan
