0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

15 Temmuz 1921.

Kurtuluş Savaşı’mızın başlangıcından iki yıl sonra.

Ankara’da, öğretmenlerin de katılımlarıyla ilk Maarif (Eğitim) kongresi düzenlenir.

Kongrenin düzenlendiği tarihlerde Yunan; Afyon ve Bilecik’i işgal etmiştir.

Kütahya önünde çatışmalar tüm hızıyla sürdürülmektedir. Kent işgal edilir. Yunan; bayrağını çekmiştir Kütahya’da göndere.

Bozüyük ve Tavşanlı İlçelerimiz Yunan’ın eline geçmiştir.

Eskişehir boşaltılır. Ordu bu durumda Sakarya’nın doğusuna çekilir.

İşgalci Yunan Uşak’a gelir.

21 Temmuz’da, kongre çalışmalarını sonlandırır.

Mustafa Kemal; bu kongreye katılır ve kongrenin açılış konuşmasını yapar. Geçmişte uygulanan eğitim ve öğretim programlarının ulusun geri bırakılmasında etkili olduğunu vurgular bu konuşmasında.

Eğitim ve öğretim programının yabancı tüm etkilerden uzak, ulusal karakterimiz ve tarihimize uygun olarak hazırlanmasının altını çizer.

Hazırlanan bu programın yeni bir sanat ve el ustalığı, marifet yolu bulacak ve onu ulusa gösterecek, yeni kuşağın yetişmesine yol gösterici olacak bir program olması yönünde görüş belirtir.

Ulusun önünde son derce büyük bir tehlike vardır.

Ulus; silahıyla olduğu kadar, beyniyle de bu tehlikeye durabilmelidir.

Silahıyla savaşta üstün beceriler sergileyen ulus; beyniyle yaptığı savaşta da gücünü gösterebilmelidir.

Ulusu bu beyin savaşına hazırlamak görevi de; O’nun sözleriyle muallime ve muallimlerindir.

Kongrenin adı da O’na göre Muallime ve Muallim Kongresi’dir.

İlk Eğitim Kongresi’ne üç kadın öğretmen katılmıştır. Bunlar; Halide Edip, Müfide Ferit ve Şahur Hanım öğretmenlerimizdir.

Bu durum; kurulacak cumhuriyette karma eğitimin ilk habercisidir.

Atatürk’ün Kurtuluş Savaşı yıllarında aklında ve kafasında olan eğitim ulusal/millî ve çağdaş/muassır bir eğitimdir.

Kongrede kadın öğretmenler en ön sırada oturtulurlar.

Erkek öğretmenler arka sıralardadırlar.

Buna karşın; meclisteki kimi milletvekilleri kadınların kongreye katılmalarına karşı görüşler açıklarlar. Onlara göre, kadınların erkeklerin arasında olma hakları yoktur.

Bu durumu dine aykırı bulurlar o milletvekilleri.

Muallimler Cemiyeti başkanını Atatürk’e şikâyet ederler.

Cemiyet Başkanı Mazhar Müfit’tir.

İçeriye çağırtır onu.

“Siz; Müfredat Kongresi’nde neler yapmışsınız? Ne ayıp şey! Olur şey değil! Olur şey değil! “

Mazhar Müfit ne yapacağını ne söyleyeceğini bilemez bir durumda kendini savunmaya çalışmaktadır.

“Bırak! Bırak! Ben hepsini biliyorum. Toplantıya öğretmen hanımları da çağırmışsınız. Fakat; onları neden ayrı sıralarda oturttunuz? Sizin kendinize mi itimadınız yok, Türk hanımlarının faziletine mi? Bir daha böyle ayrılık, gayrılık görmeyeyim.” der.

Biraz önce zevkten dört köşe olan sarıklı yobazlar, başları öne eğik, sessizce odayı terk ederler.

Ona göre ulusun iki ordusu olacaktır.

Biri asker ordusu, diğeri öğretmen ordusu…

Gerçek zaferi öğretmen ordusunun kazanacağına inancı kesindir.

27 Ekim 1922’de; Bursa’da öğretmenlere şunları söyleyen de odur:

“Ordularımızın kazandığı zafer; sizin ve sizin ordularınızın zaferine yalnız zemin hazırladı. Ordularımızın zaferini siz tamamlayacaksınız. Gerçek zaferi siz kazanacak ve devam ettireceksiniz ve mutlaka başarılı olacaksınız.”

Ona göre eğitim; ekonominin istediği gibi olmalıdır.

Bilinmesi gerekenlerin tamamının bilinmesine yönelik bir eğitim ve öğretim programı istemektedir.

Genel cehaletin böyle bir programla yenileceğine inanmaktadır.

Bu inancı; “kindar ve dindar bir nesil yetiştirecek” inançla karşılaştırın lütfen!

Karşınıza, 98 yıl sonra, bilimsel ve teknolojik gelişime uygun bir kuşak yerine onları cihada hazırlamayı amaçlayan ve eğitim/öğretim programını bu anlayışla yazboz tahtasına çeviren çağdışı bir siyaset çıkıyor.

Onların; bu çağına, bilime ve teknolojiye düşman siyasetçilerin, bu hizmeti kime ve ne içindir sizce?

Sizce de bunlar; kendi şahsî menfaatlerini müstevlîlerin siyasî emelleriyle birleştiren gaflet, dalâlet ve hatta ihanet erbabı olabilirler mi?