0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ardıç; servigiller ailesinden, Latince adı Juniperus olan iğne yapraklı bir ağaçtır. Çalı görünümlü olan bu ağaç, bu görünümdeki benzerlerinin (takson – taxon) de ortak adıymış aynı zamanda.
Bilgisunardan elde edindiğim bilgiler bunlar.
Üremesi bir başka türe bağlıymış. O olmadan çıkamazmış güneş ışığına.

Ardıç tohumları yere dökülürler, ancak; bu tohumlar bir ardıç kuşu tarafından yenmedikçe çimlenme gerçekleşmezmiş. Anlayacağımız biçimiyle, tohumlar ardıç kuşunun sindirim sisteminde açılırlarmış. Buna patlarlarmış demek daha doğru olacak. Ardıç kuşu, sindirim sisteminde patlayan bu tohumları dışkısı ile birlikte toprağa atmadan çimlenme olmazmış.
Sözün özü, ardıç kuşu tohumu yemeden ve içinde patlayan bu tohumu sıçmadan ardıç ağacının kök salması,toprağı delip çıkması, dallanıp budaklanması olanaksızmış.
Şaman Türkmen’lerde ve Bektaşi – Alevilerde kutsal olarak kabul edilen bir ağaçmış.
Bunu da bilmiyordum.
Dallarına bez bağlanarak dilek tutulur ya da dalları tekkelerde tütsü olarak kullanılırmış.
Türkiye’deki en eski ardıç ağacının Konya, Taşkent Alata (Balcılar)’da bulunduğuna inanılıyor..
1000 ile 2300 yaşı arasında olduğu sanılan bu ağaca,kimi yörelerde „ ağıl ağacı” da denilmekteymiş.
Ağacın bu adını daha çok sevdim ben. Al bu öküz „ardıç” ı, kapat bir ağıla! Çok yakışır oraya o…
Ardıcın tohumları pek çok hastalığa karşı “bitkisel ilaç” olarak yaygın bir biçimde kullanılmaktaymış. Eh! Salt kuş boku da değimiş yani „ardıç”.
Tohumları yemeklere koku ve tat vermek maksadıyla da kullanılırlarmış. Özellikle yağlı et yemeklerinde yemeği “hafifletmek”te de çok yararlıymışlar.
Ben, bu yazıyı neden mi yazdım?
Benim gibi düşünen, dünyaya benim penceremden bakan tüm insanseverlerin, pek de sevecen duyglular taşımadıkları bir „ardıç” ın bardağı tümden taşıran bir hodulluğu yüzünden dersem, yeter mi?
Bu „ardıç” tam bir kalas… Yontulmamışından…
Bu kalas, güzelim ardıca düşman etti beni.

Hasan Arslan
Türkçe Öğretmeni