0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

23 NİSAN’LARDA
 
Çürümüş ve yozlaşmış bir imparatorluktan yepyeni bir devlet yaratılması, demokratik ve laik bir yönetim biçiminin seçilmesi, çağdaş ve aydınlık bir yaşam biçiminin belirlenmesi ve bunun için yapılan tüm yenilikler, 23 Nisan 1920 tarihinde Mustafa Kemal’in liderlik ettiği Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin attığı adımlarla gerçekleşmişti. 23 Nisan 1920, bir ulusun kaderini değiştiren ve tarihe yön veren çok önemli bir gündür. Bu önemli gün, TBMM’nin birinci açılış yılından itibaren Ulusal Egemenlik (Hakimiyet-i Milliye) Bayramı olarak kutlanmaya başlanmıştır. Çocuk Esirgeme Kurumu (Himaye-i Etfal Cemiyeti), 1929 yılından itibaren 23 ile 30 Nisan arasını Çocuk Haftası ve bu haftanın ilk günü olan 23 Nisan tarihini de, Çocuk Bayramı olarak kutlamaya başlamıştır. Daha sonra bu iki bayram 1935 yılında birleştirilerek, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı adı altında kutlanmaya başlamıştır.
 
Ulusal Egemenlik Bayramı’nın amacı, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşunu gerçekleştiren TBMM’nin açılışını kutlamaktır. Çocuk Bayramı’nın amacı ise Kurtuluş Savaşı sırasında yetim ve öksüz kalan çocukları şenlik ortamında sevindirmektir.
 
Ancak diktatörlük hevesinde olanlar tarafından Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlamaları yasaklanmıştır. Ülkemizin aydınlık geleceği olan çocuklarımızın bayramı yasaklanmıştır. AKP iktidarı ile çocuklar, çocukluklarını yaşayamamaktadırlar. İşte bu yüzden bu bayram, babasını kaybeden şehit çocuklarının bayramıdır. Bu bayram, Karaman’da Ensar Vakfı’nda tecavüz edilen çocukların bayramıdır. Bu bayram, ailesini geçindirmek için sokaklarda, fabrikalarda çalışan çocukların bayramıdır. Bu bayram, dilenmek zorunda bırakılan çocukların bayramıdır.
 
Türkiye Cumhuriyeti’nin ulusal egemenliğinin sembolü olan 23 Nisan’ın yasaklanması, ulusal egemenlikten diktatörlüğe geçişin yolunu hazırlamaktır. Şehit çocuklarının babaları, ülkemizde ulusal egemenliğin bozulmaması için can verirken, siyasi iktidar terör var diyerek ulusal egemenlik bayramından vazgeçmektedir. Terör var diye ulusal bayramları yasaklayanlar, düğünlere gitmekte, konser izlemekte ve stadyum açılışında top oynamakta sakınca görmemektedirler. Ulusal egemenliğe vurulan bölücü ve dinci terörü görmek istememektedirler.
 
Yargıtay 9. Ceza Dairesi’nin 27 Haziran 2014 tarihli kararına göre Hizb-ut Tahrir adlı örgüt bir terör örgütüdür ve halen aynı hukuksal gerçeklik devam etmektedir. Hizb-ut Tahrir terör örgütü, 22 Nisan 2016 tarihinde Ankara Kocatepe Kültür Merkezi’nde, terörün bitmesini konu alan bir etkinlik gerçekleştirmiştir.
 
PKK terör örgütünün ülkemizde her ne ad altında olursa olsun, böyle bir etkinlik yapması olanaklı değildir, engellenmesi ve hukuksal işlemlerin yapılması zorunludur. Aynı şekilde Hizb-ut Tahrir terör örgütünün de, hiçbir biçimde etkinlik yapması söz konusu olamaz. Bu konu hakkında İçişleri Bakanlığı, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı ve Ankara Valiliği’ne gerekli yasal başvurular iletildiği halde, adı geçen etkinlik yapılmıştır. Hizb-ut Tahrir terör örgütünün her türlü etkinliklerinin tüm ülkede yasaklanması, önlenmesi ve eylemleri hakkında adli soruşturma açılması gerekirken, hukuk yine ayaklar altına alınmıştır. Ulusal egemenlik bu şekilde korunamaz.
 
Yüreklerinde Atatürk sevgisi, beyinlerinde Türklük bilinci olmayan ortaçağ karanlığından beslenenler, ulusal egemenlikten ve çocukların bayramından korkarlar ve 23 Nisan’ı anlamazlar. Çünkü 23 Nisan, emperyalizme baş kaldırma günüdür. 23 Nisan, bağımsızlığa inanmış bir grup yurtseverin “ya istiklal, ya ölüm” diye tüm dünyaya haykırdığı gündür. 23 Nisan, memleketin her yanı işgal altındayken, Anadolu’nun ortasında, Ankara’da TBMM’nin açıldığı gündür.
 
23 Nisan’larda hepimiz çocuğuz ama ne yaparlarsa yapsınlar, Atatürk’ü de, Türklüğü de, ulusal bayramlarımızı da yok edemeyeceklerdir. Çünkü bu topraklarda yorulmamak üzere yola çıkan Mustafa Kemal’in yurttaşları, sonunda hedefe varacaklar ve çağdaş uygarlık seviyesine ulaşacaklardır…

Suay Karaman